Ο πιο καλός ο μαθητής

Ε-Ξ-Α-Ι-Ρ-Ε-Τ-Ι-Κ-Ο

Του Αριστείδη Χατζή 

Αναπληρωτή καθηγητή Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Τμήμα ΜΙΘΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών

Εχει μεγάλο ενδιαφέρον η υστερία που έχει καταλάβει τις ελληνικές πολιτικές και πνευματικές ελίτ στην προοπτική κατάληψης των ανακτόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Είναι αμέτρητα τα κείμενα που έχουν γραφτεί με πανομοιότυπο συμπέρασμα: Τυχόν κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ στις 17 Ιουνίου θα οδηγήσει την Ελλάδα στην καταστροφή. Θα βρεθούμε εκτός ευρωζώνης, ίσως και εκτός ΕΕ, παρίες, πεπτωκότες, αφορισμένοι. Και το χειρότερο απ' όλα: θα έρθουν οι κομμουνιστές και θα δημεύσουν τις καταθέσεις μας. Φυσικά κάθε επιπλέον άρθρο απελπισίας και κάθε φιλική ή χοντροκομμένη σύσταση από την Εσπερία προσθέτει μερικές ακόμη χιλιάδες ψήφους στην κόκκινη «αυτοκρατορία του κακού».

Θα μου επιτρέψετε να μην ανησυχώ, αλλά να το διασκεδάζω. Γιατί μου φαίνεται ιδιαίτερα φαιδρό, σχεδόν ξεκαρδιστικό, να ανησυχούν όσοι ανησυχούν επειδή θα τους διαδεχθεί ο καλύτερος μαθητής τους. Το πολύ πολύ να τον κατηγορήσουμε για πατροκτονία. 

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Η αλαζονεία, η αμετροέπεια, το θράσος και ο ελληναράδικος τσαμπουκάς του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται στα γονίδια που κληρονόμησε από τους πνευματικούς του πατέρες στα δύο πρώην μεγάλα κόμματα. Μου θυμίζουν για παράδειγμα αμέτρητους παλαιούς και νεότερους συναδέλφους του που, αφού δοξάστηκαν στη φοιτητική ή συντεχνιακή συνδικαλιστική τσογλανιά ή μεγαλούργησαν στην ανεγκέφαλη προσωπολατρία, κατέλαβαν επάξια τις θέσεις των πατέρων του έθνους.

Η κουτοπόνηρη άγνοια, ο οικονομικός αναλφαβητισμός και ο στρουθοκαμηλισμός δεν είναι ίδιον μόνο του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλων όσοι σαν αυτόν αποτελούν άριστα δείγματα του είδους homo-komatoskylus, που συνελήφθησαν σε κομματικούς σωλήνες και ενηλικιώθηκαν στα ανώτατα κομματικά εκπαιδευτήρια. 

Ποιοι ήταν αυτοί που οδήγησαν την ελληνική Παιδεία στον ευτελισμό του δημοκρατικού πέντε και στην εξ αποστάσεως πανεπιστημιακή εκπαίδευση της μετριότητας, στη νομιμοποίηση της βίας κατά των διαφωνούντων, στον φασισμό των καταλήψεων και στον εξοβελισμό κάθε έννοιας αξιοκρατίας, αξιολόγησης και οργάνωσης; 

Ποιοι ήταν αυτοί που ανέδειξαν αμόρφωτους και ανεπάγγελτους σε στελέχη και υπουργούς, αλλά και ποιοι ήταν αυτοί που τα ανέχτηκαν όλα αυτά και εμπόδισαν κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης με νύχια και με δόντια;

Η αφέλεια, η συνωμοσιολογία και η άγνοια του κινδύνου πάνε έτσι κι αλλιώς μαζί με τα παραπάνω. Τι περιμένατε; Να μπορούν να αντιληφθούν πώς λειτουργούν οι αγορές και τι είναι η ευρωπαϊκή ενοποίηση αυτοί που η παιδεία τους εξαντλείται σε χιλιαστικά κείμενα και σε δογματικές φυλλάδες της κακιάς ώρας; Ή να καταλαβαίνουν τη διαφορά εθνικών δικαίων και εθνικών συμφερόντων; 

Ομως ποιος εξέθρεψε αυτούς τους παλαιοημερολογίτικους θυλάκους αναχρονισμού και αντίδρασης; Τι έλεγαν όλοι αυτοί που φρίττουν σήμερα τη δεκαετία του 1970 και του 1980; Από πού ξεκίνησαν προτού επιδοθούν στο πρωτάθλημα εισοδισμού;

Αν πάλι τους πειράζει ο δογματισμός και ο θαυμασμός σε σκληρούς ισόβιους δικτάτορες όπως ο Κάστρο και σε μεγαλοχασάπηδες όπως ο Μάο, ας θυμηθούν ποιους θαύμαζαν οι ίδιοι στην τρυφερή τους ηλικία και τι τεμενάδες έκαναν σε τέρατα όπως ο Καντάφι, ο Μιλόσεβιτς και ο Τσαουσέσκου, οι καλοί φίλοι της Ελλάδας.

Σε μια χώρα που δεν έχει ακόμη αποφασίσει ποια πλευρά ήταν καλύτερα να επικρατήσει στον Εμφύλιο, τι περιμένεις;

Ακούω ήδη τις αντιρρήσεις: Εμείς αλλάξαμε, εξελιχθήκαμε, απορρίψαμε και προχωρήσαμε. Ας πούμε ότι είναι έτσι... Ας επιτρέψουμε λοιπόν και σε έναν ακόμη να κάνει τις κωλοτούμπες του.

Στην απειλή ότι η απειρία του και ο καιροσκοπισμός του θα οδηγήσουν σε μια αντιπαράθεση που μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης, θα μου επιτρέψετε να καγχάσω. Αυτοί που οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού ξοδεύοντας στον βωμό της αιώνιας εξουσίας, σαν να μην υπάρχει αύριο, αυτοί που μετέτρεψαν τη χώρα μας στο βαρίδι της Ευρώπης, αυτοί που ακόμη και όταν ανέλαβαν να τη «σώσουν» έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους να προστατεύσουν κάθε συμφέρον που έλπιζαν ότι θα τους το ανταποδώσει ρημάζοντας οριζόντια τα συνήθη υποζύγια, αυτοί που έπνιξαν τις μεταρρυθμίσεις και διέσωσαν τα τσιφλίκια τους φωνάζουν τώρα ότι βλέπουν τον λύκο να πλησιάζει. Είναι και οι ίδιοι όμως λύκοι, που δεν έχουν αλλάξει ούτε καν το τομάρι τους.

Δεν υπάρχουν ανεύθυνοι σε αυτή τη χώρα. Ας μην παριστάνουμε (κανείς!) τις δικαιωμένες Κασσάνδρες ή τους αδιάφθορους που απομονώθηκαν και εξοβελίστηκαν. Ακόμη και τώρα ο φιλελεύθερος, εκσυγχρονιστικός φιλοευρωπαϊκός πόλος είναι διάσπαρτος, φυλακισμένος σε μαντριά, έρμαιο προσωπικών στρατηγικών και ιδιοτελών προτεραιοτήτων. Ο,τι θα πάθουμε μας αξίζει.

Ημασταν όλοι παρούσες και παρόντες και ανεχόμασταν. Τώρα είναι αργά, δεν θα το αποφύγουμε, ήρθε η ώρα του «άρχοντα των γιαουρτιών», του καλύτερου μαθητή της αριστεροδεξιάς λαϊκιστικής εθνικιστικής μπουρδολογίας. 

Οσοι τον έσπειραν θα έπρεπε να ξέρουν ότι θα έρθει η ώρα που θα τον θερίσουν.