Η δικτατορία του τσαμπουκαριάτου.

Του Πετρου Μαρτινιδη

Καθηγητή στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ

Είναι γνωστό ποιος κοιτάζει το δάχτυλο, όταν αυτό δείχνει το φεγγάρι. Ο ίδιος που, όταν βρίσκεται αναγκασμένος να διαλέξει ή το πολύ κακό ή το απείρως χειρότερο, διαλέγει το πολύ καλό!

Δηλαδή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ισως κάτι να ξέρουν. Ισως πουλούν στον κόσμο την ελπίδα που αγοράζουν από τον κ. Δελαστίκ. Τον άκουσα πριν από μία εβδομάδα σε πρωινή εκπομπή να δηλώνει, με βεβαιότητα έγκριτου πολιτικού αναλυτή: «Να μας διώξουν από το ευρώ δεν έχουν δυνατότητα και να σταματήσουν τη δανειοδότησή μας δεν θα τολμήσουν, διότι δεν μπορεί να θέλει η κυρία Μέρκελ τον κόσμο να διαδηλώνει στο Σύνταγμα, τη γερμανική πρεσβεία να πολιορκείται με μολότοφ και το CNN να μεταδίδει τις εικόνες»! Τον άκουσα και ανατρίχιασα – όχι από επαναστατικό ενθουσιασμό, ομολογώ.

Αλλά, ας υποθέσουμε πως η «Μαντάμ Μέρκελ» δεν τολμά να αντιμετωπίσει τέτοια ενδεχόμενα και υπογράφει πάραυτα moratorium με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ας υποθέσουμε ότι για τα επόμενα χρόνια δανειοδοτούμαστε αδρά από την Ευρώπη, χωρίς να επιστρέφουμε το παραμικρό, ώσπου να πετύχουμε κάποια ανάπτυξη. Και ας υποθέσουμε ότι στο τέλος αυτών των χρόνων δεν καταφέρνουμε να οργανώσουμε κράτος που να μαζεύει φόρους και να μη μοιράζει επιδόματα «μαϊμούδες», και άρα βρισκόμαστε σε ίδια με την τωρινή κατάσταση. Θα εμφανιστεί και τότε ένας νέος Τσίπρας να διακηρύσσει πως οι προηγούμενες υπογραφές δέσμευαν μόνο όποιους τις έβαλαν και αν τολμήσουν οι Ευρωπαίοι να διακόψουν την περαιτέρω χρηματοδότηση, το CNN θα δείχνει τις πρεσβείες τους να φλέγονται;

Αν αυτή είναι πηγή ελπίδων, τότε σύνθημά μας να γίνει το: «Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά, δάνεια θα παίρνουμε με τον τσαμπουκά». 

Ο τσαμπουκάς, εξάλλου, αρετή για την οποία θυμάμαι τον κ. Παπουτσή να υμνεί προ εικοσαετίας τον Ανδρέα Παπανδρέου, είναι κάτι που αναδύεται πηγαία κι από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με μια μνημειώδη κακοπιστία, η οποία χαρακτηρίζει και όλα τα στελέχη του. Οποτε τους στριμώχνουν για τις αντιφάσεις του οικονομικού τους προγράμματος, απαντούν: «Εσείς που φέρατε τη χώρα εδώ που τη φέρατε, με τα παιδιά να πεινάνε στα σχολεία και τους άνεργους να φτάνουν το ενάμισι εκατομμύριο, δεν μπορεί να ρωτάτε για το πρόγραμμά μας». Δηλαδή, επειδή εσείς ευνοήσατε τη διαφθορά, εμείς δικαιούμαστε την ασυναρτησία! Κι επειδή εσείς, ταπεινωμένοι τώρα, ισχυρίζεστε ότι θα θέλατε να συμμαζέψετε το ελεεινό κράτος που φτιάξατε με ευνοιοκρατίες, εμείς θα σκίσουμε στις νέες εκλογές, υποσχόμενοι εύνοιες σε όσους αδυνατείτε πλέον να τις υπόσχεστε εσείς.  

Ενα: «Λαμόγια όλης της χώρας, υποστηρίζετέ μας» συμπληρώνει, εύλογα νομίζω, το: «Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά».

Συνάδελφος, στο ΑΠΘ, ερμήνευε την όψιμη όσο και ένθερμη υποστήριξη της «Αυριανής» στον κ. Τσίπρα σαν «προβοκάτσια»! Το επόμενο που θα ειπωθεί είναι ότι και εξωγήινοι συνωμοτούν εναντίον του. Εχω την αίσθηση πως κάποιοι από τους πιο λιποβαρείς πανεπιστημιακούς αντισταθμίζουν την ακαδημαϊκή ένδεια με τον άκρατο επαναστατικό οίστρο. Ενισχύοντας ένα κόμμα που δυσφημεί την Αριστερά, όσο οι Ανεξάρτητοι Ελληνες ή η Χρυσή Αυγή αμαυρώνουν κάθε ευπρεπή συντηρητισμό. Μπορεί και περισσότερο, αφού ως διεθνιστικό (υποτίθεται) κόμμα επικαλείται τη λενινιστική θεωρία του «αδύναμου κρίκου» και εκβιάζει με διάλυση μια Ευρώπη που, μετά από αιώνες αλλεπάλληλων μακελειών, αποπειράται να ομοσπονδιοποιηθεί. 

Ολοφάνερα, εν τέλει, ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να γίνει ΚΚΕ στη θέση του ΚΚΕ, ως προς τον ολοκληρωτισμό, και βαθύ ΠΑΣΟΚ στη θέση του βαθέος ΠΑΣΟΚ, ως προς το τσαμπουκαλίκι. 

Αν θριαμβεύσει και στα δύο, θα οδηγηθούμε σε μια δικτατορία του τσαμπουκαριάτου.