Μια «αριστερή» λύση

Του ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ

Βρισκόμαστε στο 1919. Μόλις έχει τελειώσει το μακελειό του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που τις επόμενες δεκαετίες θα τροφοδοτήσει κι άλλες τραγωδίες, κι άλλες σφαγές. 

Ο Λεόν Μπλουμ είναι 47 ετών, έχει γίνει γνωστός από την υπόθεση Ντρέιφους, έχει γίνει μέλος του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (του οποίου αργότερα θα ηγηθεί) κι έχει μόλις εκλεγεί βουλευτής. Δεν γνωρίζει βέβαια ακόμα τις συνέπειες του αυταρχικού κολεκτιβισμού που θα εγκαθιδρυθεί στη Σοβιετική Ενωση. Δεν έχει θέσει ακόμη στον εαυτό του το περίφημο ερώτημα της επαναστατικής βίας και των συνεπειών της στο εργατικό κίνημα.  

Σε μια παθιασμένη ανοιχτή επιστολή που απευθύνει όμως στα εγγόνια του, εκφράζει τη βεβαιότητα ότι χωρίς πίστη στην ισότητα δεν είναι δυνατός ο σοσιαλισμός. Κατά την άποψή του, όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με ένα απόλυτο αίσθημα ισότητας και κατά συνέπεια πρέπει να καταπολεμηθούν οτιδήποτε και οποιοσδήποτε βλάπτει τον αγώνα για την ισότητα αυτή ή πιστεύει ότι η ανισότητα είναι κάτι «φυσιολογικό».

Η επιστολή αυτή επανακυκλοφόρησε πρόσφατα στη Γαλλία από τις εκδόσεις Albin Michel με τον τίτλο «Τι σημαίνει να είσαι σοσιαλιστής». 

Διαβάζοντάς την, ο βετεράνος γάλλος δημοσιογράφος Ζαν Ντανιέλ έφερε στον νου του την Ελλάδα. Δεν θα έβρισκε άραγε ο μετέπειτα αρχηγός του Λαϊκού Μετώπου σκανδαλώδη τον δισταγμό της διεθνούς κοινότητας να σώσει την Ελλάδα από την καταστροφή και τον εξευτελισμό; Δεν θα θεωρούσε ένας άνθρωπος της δικής του κουλτούρας απολύτως άτοπο να αποκλειστεί η Ελλάδα από οποιαδήποτε κοινότητα; Ενας από τους λόγους που ο Φρανσουά Ολάντ υπερασπίζεται σήμερα με τόσο πάθος τη χώρα μας - γνωρίζοντας όλα τα στραβά της, όλα τα αμαρτήματά της, όλες εκείνες τις αυτοκαταστροφικές διαθέσεις που τη χαρακτηρίζουν - ίσως να είναι και η θέση που έχει στην καρδιά του ο Λεόν Μπλουμ. Ενας άνθρωπος που έζησε τη μεγαλύτερή του απογοήτευση το 1936, όταν ο Ουίνστον Τσόρτσιλ τον απείλησε ότι αν η Γαλλία βοηθούσε τους Σοβιετικούς να προστατεύσουν τη δημοκρατική Ισπανία, εκείνος θα έπαιρνε το μέρος του Φράνκο.

Το ερώτημα που θέτει ουσιαστικά σήμερα ο Ολάντ - σημειώνει ο ιδρυτής του «Νουβέλ Ομπζερβατέρ» - είναι κατά πόσο μπορεί να βρεθεί μια «αριστερή», μια «σοσιαλιστική», λύση στο ελληνικό πρόβλημα. Μια τέτοια λύση δεν έχει σχέση όμως μ' αυτά που πρεσβεύει ο Αλέξης Τσίπρας. 

Αριστερό δεν είναι να ζεις για χρόνια πάνω από τις δυνάμεις σου, κι όταν έλθει η ώρα του λογαριασμού να απαιτείς όχι μόνο να σου δανείζουν, αλλά και να δέχονται τους όρους σου. 

Αριστερό δεν είναι να καταγγέλλεις, να δημαγωγείς και να εκβιάζεις, δεν είναι να κόβεις γέφυρες και να απομονώνεσαι, αλλά να ακούς, να αναλύεις, να συνθέτεις και να χτίζεις συμμαχίες για το καλό το δικό σου και των άλλων. 

Η τόλμη μπορεί να είναι αριστερή, το θράσος ποτέ