Το μαγικό χάπι της Ελληνικής Δημοκρατίας

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ 

Του Γιάννη Κομίνη

Επικ. Καθ. Τμ. Φυσικής Παν. Κρήτης

Πριν μπω στο κυρίως θέμα θα ήθελα να κάνω μερικά παρενθετικά σχόλια. Βρίσκω εκνευριστική την εκκωφαντική σιγή των "ανθρώπων του πνεύματος" για τα τεκταινόμενα στη χώρα αυτή. Και γω προτιμώ ασύγκριτα περισσότερο να συνεχίσω απερίσπαστος να κάνω την έρευνά μου στην κβαντική φυσική, ή να μελετήσω το εξαιρετικό βιβλίο για τη νευροφυσιολογία της μνήμης (του Καντέλ) που τώρα έχω στα χέρια μου, από το να συγχυστώ ασχολούμενος με τον κάθε ανεπάγγελτο πολιτικό που καθημερινά βυθίζει τη χώρα αυτή στο χάος. Οντας εν πτήσει όμως, δυσκολεύομαι να αφαιρεθώ από ένα ωραίο βιβλίο όταν το αεροπλάνο εκτελεί ελεύθερη πτώση και στο πιλοτήριο βρίσκεται πλανόδιο τσίρκο.

Επίσης βρίσκω εκνευριστικό το θολό και επιτηδευμένα "ακαδημαϊκό" λόγο πολλών εκ των "ανθρώπων του πνεύματος" που μιλούν. Και γω μπορώ να γράψω "ακαδημαϊκά", δηλαδή αντί να πω "τα ελληνικά μέσα μαζικής αποχαύνωσης έχουν τεράστια ευθύνη για την κατάρρευση της χώρας γιατί είναι κομμάτι του παρακράτους που κυβερνάει", να πω "η τέταρτη εξουσία είναι αμφίβολο αν στάθηκε επαρκώς στο ύψος της αποστολής της τις τελευταίες δεκαετίες κοσμογονικών αλλαγών στο πολιτικό γίγνεσθαι της πατρίδος".

Επειδή όμως δεν είναι ώρα για ακαδημαϊκή μπουρδολογία, ας συγχωρέσει ο αναγνώστης την οξύτητα του λόγου μου. 

Ναι, υπάρχει το γκρι, αλλά υπάρχει και το μαύρο και το άσπρο. Και το μαύρο θα το πω μαύρο και όχι γκρι, και το άσπρο θα το πω άσπρο, και όχι γκρι. Επίσης δεν είμαι ο νόμιμος εκπρόσωπος καμίας πνευματικότητας. Θεωρώ ότι έχω την κοινή λογική και ένα ξεκάθαρο τρόπο σκέψης, τον οποίο επιθυμώ να μοιραστώ από αυτό το βήμα, που βρίσκω ιδιαίτερα πρόσφορο και οξυδερκές, και το οποίο μου δίνεται, επειδή απλά το ζήτησα. Στο δια ταύτα τώρα. 

Στην επιστήμη λένε ότι το μυστικό είναι να κάνει κανείς τις σωστές ερωτήσεις...

Εχουμε συλλογική ευθύνη, κυρίως απέναντι στις επόμενες γενιές, που επιλέγουμε ως κυβερνήτες ανίκανους απατεωνίσκους;
Ποια ήταν η πολιτική επιλογή της σπατάλης του βάρους που φόρτωσαν στο μέλλον οι "εκσυγχρονιστικές δυνάμεις" της  Ελληνικής Δημοκρατίας;
Εφτιαξαν ένα λειτουργικό κράτος για να θέλει όλη η Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη και όχι μόνο να έρθει να επιχειρήσει εδώ; 

Εφτιαξαν τα καλύτερα πανεπιστήμια για να θέλει όλη η ΝΑ Ευρώπη και όχι μόνο να έρθει να σπουδάσει εδώ; 

Εφτιαξαν τα καλύτερα νοσοκομεία για να θέλει όλη η ΝΑ Ευρώπη και όχι μόνο να έρθει να γιατρευτεί εδώ;

Εφτιαξαν κάτι με σοβαρή θεμελίωση για να αποδίδει σε βάθος χρόνου;

Ποιο σχέδιο εκπόνησαν όλοι οι σοβαροφανείς λαοπλάνοι για να θεμελιώσουν το μέλλον της νέας γενιάς όταν τόσα χρόνια, παρέα με τους εκπροσώπους των "ανεξάρτητων" μέσων μαζικής αποχαύνωσης, λικνίζονταν στα γκαλά της Ηρώδου Αττικού γιορτάζοντας τη "δημοκρατία"; Με ποιο όραμα προσπαθούν τώρα, μέσα στη λαίλαπα της "προσαρμογής", να εμπνεύσουν τη νέα γενιά που αντικρίζει μια διαλυμένη χώρα και ένα εμφυλιακό χάος;

Τι ρόλο παίζουν όλοι αυτοί οι "θεσμοί" του "δημοκρατικού" πολιτεύματος που φτιάχτηκαν για να θεατρινίζουμε, να τσουγκρίζουμε τα πασχαλινά αυγά και να οσφραίνουμε τα ευχέλαια των αμέτρητων ορκωμοσιών αιώνιας πίστης στο παρακράτος;

Με πόσα διαφορετικά κοστούμια πρέπει να μασκαρευτούν οι ίδιοι πολιτικοί θεατρινίσκοι μέχρι να καταλάβουμε ότι πρόκειται για τις ίδιες ανεπάγγελτες μαριονέτες; Πόσο αφελείς μπορούμε να είμαστε για να μας αποπλανούν με το ακατάσχετο "θεσμικό" ψευτολόγιο από το βήμα που "αφιλοκερδώς" τους παρέχουν οι ευπατρίδες καναλάρχες;

Τι ρόλο παίζουν όλοι οι "επιφανείς" οικονομολόγοι, πανεπιστημιακοί καθηγητές της επιστήμης της εκδούλευσης (προερχόμενοι κυρίως από μη κατευθυνόμενα κέντρα ελεύθερης οικονομικής σκέψης, όπως το Λονδίνο), που επιστρατεύονται εντέχνως και επικαλούνται την έξοδο από την ευρωζώνη και τη βορειο-αφρικανική απομόνωση της χώρας στα μιντιακά τραπεζάκια δημοκρατικής διαβούλευσης/αποβλάκωσης;

Μήπως οι μιντιακοί παραμορφωτές της κοινής γνώμης φέρουν τη μισή ευθύνη της κατάρρευσης γιατί σκόπιμα αποχαύνωσαν ένα ολόκληρο λαό με τις ασυναγώνιστα χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες που προσέφεραν επί δεκαετίες;
Τι ρόλο παίζουν όλοι αυτοί που εντέχνως εισάγουν στο δημόσιο διάλογο το δίλημμα ευρώ ή δραχμή; 

Μπορώ να το θέσω το δίλημμα διαφορετικά: θέλετε πρώτη ξένη γλώσσα στα σχολεία των παιδιών σας να είναι τα γαλλικά ή τα λιβυκά;  Και αλλιώς: προτιμάτε οι τύχες σας να ορίζονται μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια του δυτικού πολιτισμού, με όλα τα προβλήματα που αυτή έχει, αλλά όπου οι πόλοι εξουσίας είναι διεσπαρμένοι, ή μέσα στην ελληνική "οικογένεια" της ανατολίας, όπου οι πόλοι εξουσίας είναι συγκεντρωμένοι σε μια διεφθαρμένη παρέα "εθνοπατέρων";

Μήπως, λέω μήπως και μακάρι να μην ισχύει, έχουμε πάρει ήδη (υπογείως) την κόκκινη κάρτα και το μιντιακό παρακράτος επιχειρεί να μας πείσει με τη μέθοδο της αυθυποβολής για την ευδαιμονία της βορειο-αφρικανικής δραχμής για να μην υποστεί τις συνέπειες της καταστροφής;

Που είναι τόσο καλά κρυμμένη η δημόσιο-υπαλληλική ελίτ της Ελληνικής διπλωματίας; Είναι η αόρατη δύναμη που έχει εξαντλήσει την εφευρετικότητά της στις απειλές εξόδου από το ευρώ; Μήπως και τρομάξουν οι διευθυντάδες της Siemens ότι θα χάσουν τις αστακο-μακαρονάδες στη Βουλιαγμένη ή τις παέλια στην Ιμπιζα;

Ποιος θα ανοικοδομήσει τη νεοελληνική Δρέσδη; Οι "Ελληνάρες μάγκες" και οι φίλοι τους που χόρευαν τα ζεϊμπέκικα μετά από κάθε μίζα εκατομμυρίων;

Ποιες είναι οι δημιουργικές προτάσεις; Ποιο ακριβώς είναι το αναπτυξιακό όραμα; Να στρώσουμε τη Θεσσαλία με φωτοβολταϊκά; Να βιδώσουμε μια ανεμογεννήτρια πάνω στα αυτοκίνητά μας; Να φτιάξουμε μερικά μεταπτυχιακά προγράμματα ειδίκευσης στον πολιτικό κομπογιαννιτισμό; Να επενδύσουμε στη γεωπονία, μήπως ανακαλύψουμε κάποιο δέντρο που παράγει ευρώ; Να διαφημίσουμε στο Wall Street Journal όλα τα ενδελεχώς μελετημένα επιχειρήματα για τη δημιουργία ενός αφρικανικού ομόλογου;


Ολοι αυτοί οι "θεσμικοί" απατεώνες που πιπιλίζουν τόσο καιρό την έννοια της δημοκρατίας είναι αυτοί που την ποδοπάτησαν.   Τη μετέτρεψαν σε οχλοκρατία, επένδυσαν στα κατώτερα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης για να μπορούν ανενόχλητοι να λυμαίνονται τη χώρα και να υποθηκεύουν το μέλλον πολλών γενεών. Από τη μία η διεφθαρμένη και πτωχευμένη νοοτροπία του μιντιακού παρακράτους, από την άλλη η κωμικο-τραγική παραφιλολογία των νέο-μαρξιστών και των νεο-βασιλικών, και το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου έχει πέσει πιο κάτω από τα τάρταρα.

Δεν είναι μόνο η Ελλάδα χρεωμένη, ακούμε συχνά από τους λαοπλάνους, είναι διεθνές το πρόβλημα. Οντως, και οι ΗΠΑ, και η Γερμανία είναι χρεωμένες. Ομως τα καλύτερα μυαλά πηγαίνουν εκεί, γιατί τα καλύτερα πανεπιστήμια είναι εκεί. Η καινοτομία δημιουργείται εκεί και το κακό κεφάλαιο πάει εκεί για να επιχειρήσει. Εκεί φτιάχτηκε και το διαδίκτυο, μέσω του οποίου οι Ελληνες νέο-μαρξιστές οργανώνουν τις συγκεντρώσεις τους για να κλαψουρίσουν αγωνιστικά κατά των αγορών.

Βέβαια, μπορούμε κάλλιστα να ψηφίσουμε ένα νόμο και να καταργήσουμε όλους αυτούς τους πονηρούς διαβόλους των αγορών. Και με μερικές τροπολογίες θα καταργήσουμε και το σύμπαν ολόκληρο. Και ψηφίζοντας τον τελειότερο νόμο, θα διασωληνωθούμε όλοι σε μια άνετη πολυθρόνα, σαν τους πρωταγωνιστές του Matrix, και μέσα σε μια γλυκιά παραζάλη θα ονειρευόμαστε το χαμένο Μαρξιστικό παράδεισο. Εδώ δεν είναι η γενέτειρα της δημοκρατίας; Με μερικές ψηφοφορίες τα πάντα είναι εφικτά!

Ναι, αλλά τώρα θέλουμε λύσεις, όχι κριτική, θα πει ο αναγνώστης. Το πόσο υποχθόνια είναι χτισμένο το πτωχευμένο μιντιακό παρακράτος της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν χωράει σε ανθρώπου νου. Εύκολες και πρόχειρες λύσεις δεν υπάρχουν. Νομοτελειακά, θα γευτούμε τις συνέπειες όλων των παραπάνω. Το θέμα είναι τι θα κάνουμε για τους επόμενους. Παρ΄όλο που δε νεωτερίζω

(1) Οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου πρέπει να απελευθερωθούν πλήρως από το νομικίστικο στραγγαλισμό τους από το παρακράτος (ο οποίος ευνοεί τους λίγους μεγάλους, όχι τους πολλούς μικρούς). Οσο βλέπουμε κάθε σοβαρό θέμα να αντιμετωπίζεται με σελίδες επί σελίδων νομικίστικης αρλουμπολογίας, (παρα)νομικά πλαίσια, αμέτρητες τροπολογίες και τις συναφείς γελοιότητες, το παιχνίδι είναι χαμένο. Η νομοθεσία πρέπει να απλοποιηθεί ριζικά.

(2) Η λειτουργία του πολιτεύματος πρέπει να αλλάξει ριζικά, ώστε από τον έντεχνο συνδυασμό ολιγαρχίας/οχλοκρατίας να μεταβεί σε δημοκρατία . Το Σύνταγμα πρέπει να  ξαναγραφτεί από την αρχή. Εχουμε τελματώσει μέσα στους συμβολικούς θεατρινισμούς της "δημοκρατίας". Για παράδειγμα, έπρεπε να υπάρξουν 3 (τρεις!!!) διερευνητικές εντολές σχηματισμού κυβέρνησης. Μια δεν έφτανε για να αποφασίσουν οι (ίδιοι και στις 3) εμπλεκόμενοι αν θέλουν να συμβιβαστούν με την ανεπάρκειά τους και να συγκυβερνήσουν;

Με τις παραδοσιακές συνταγές ελληνικής haute couture πολιτικής, όπως σοβαροφανείς μορφασμούς με συγχρονισμένο κούνημα των χεριών και οχλοκρατική παραμυθολογία στα τηλεοπτικά μαγειρεία, και άλλα επικοινωνιακά κόλπα του τσίρκου, μέλλον δεν υπάρχει. Οι μετριότητες που θα κυβερνήσουν και θα αντιπολιτευτούν πρέπει για αλλαγή να μάθουν να μιλούν με επιστημονική ειλικρίνεια, δηλαδή να συμφωνούν στα προφανή και να διαφωνούν δημιουργικά στα μη προφανή. Σε ένα συνέδριο π.χ. Φυσικής, δε μπορείς να πεις, λόγου χάρη, ότι "το μήλο πετάγεται ξαφνικά από τη γη και πάει και κρεμιέται από το κλαδί του δέντρου λόγω της μαγικής αντιβαρύτητας", θα σε πετάξουν έξω. Στο Ελληνικό κοινοβούλιο γιατί μπορείς;  Γιατί ο "Ναός της Eλληνικής Δημοκρατίας" λειτουργεί με όρους λαϊκής αγοράς του περασμένου αιώνα; Ποιος κερδίζει από αυτό;

(3) Πρέπει να αποβάλλουμε το φόβο μπροστά στην ελευθερία. Γιατί θέλουμε μια σοβιετο-κεντρική αλεστική μηχανή να καθορίζει τις τύχες μας; Ποιος κερδίζει από αυτό;

(4) Χωρίς μια εκρηκτική επένδυση στην παιδεία και στην έρευνα, μέλλον δεν υπάρχει. Παραγωγή πλούτου χωρίς  παιδεία και έρευνα δεν υφίσταται. Δημοκρατία χωρίς παιδεία δεν υφίσταται. Πάνω απ΄όλα, πρέπει να δοθεί όραμα στη νέα γενιά. Με μια νέα γενιά χωρίς όραμα θα σερνόμαστε στη διάλυση μέχρι τη δευτέρα παρουσία του Μαρξ.

Σταματάω εδώ, γιατί αρχίζω και αναρωτιέμαι, τελικά μήπως πρέπει να βρούμε αυτό το μαγικό χάπι που πήρε ο Κιάνου Ριβς στο Matrix, ή θα είναι πολύ ακριβό, και θα πρέπει ο επόμενος πρωθυπουργός να διαπραγματευτεί την τιμή του στο επόμενο μνημόνιο;

Πηγή:www.capital.gr