Βραβείον

Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ

Τρεις περίεργες αµφισβητήσεις των ποικίλων λογοτεχνικών βραβείων είδαν το φως της δηµοσιότητας. Ενας κριτικός αλλά και ποιητής, που πατρονάρει και πατρονάρεται από γνωστή κλειστή λέσχη πικραµένων, απαιτεί να καταργηθούν τα κρατικά βραβεία, γιατί, λέει, δεν βράβευσαν όσα βιβλία αυτός αναφέρει ότι δεν ελήφθησαν υπόψη.

Καιρός λοιπόν είναι η γνωστή κλειστή λέσχη των πικραµένων να βρει σπόνσορα και να απονέµει τα δικά της βραβεία, µήπως και ηρεµήσει.

Αλλος διαµαρτυρήθηκε γιατί δεν συµπεριελήφθη στην προς βράβευση λίστα. Πιστεύω πως στη θέση του θα βρίσκονται περίπου µια εκατοντάδα που δεν τολµούν ή δεν θέλουν να εκφράσουν δηµόσια τη διαµαρτυρία τους. Αλλά κάθε κρίση, διάκριση, προτίµηση, βράβευση, είναι υποκειµενική. Αντικειµενικοί είναι µόνο οι φυσικοί νόµοι. Γιατί δεν παρηγορούνται συνειδητοποιώντας πως Νοµπέλ δεν πήρε ο Τσέχωφ, ο Τολστόι, ο Στρίντµπερκ, ο Μπρεχτ, ο Αρθουρ Μίλερ, ο Προυστ, ο Τζόις, ο Σέλιν, ενώ πήρε η Γκράτσια Ντελέντα και ο Ντάριο Φο.

Υπήρξε όµως και το φαινόµενο βραβευθείς να αρνηθεί για λόγους εξωλογοτεχνικούς το βραβείο που του απονεµήθηκε. Και δεν το έκανε όταν είχε ανακοινωθεί η βραχεία λίστα. Τότε θα άφηνε προφανώς την εντύπωση πως φοβόταν πως δεν θα διακριθεί, ενώ, αφού βραβεύθηκε και ευχαρίστησε την επιτροπή για την κρίση της, αρνήθηκε τι; Την παραλαβή του; Τα χρήµατα; Δεδοµένου πως ακόµη και όσοι αρνούνται (Σαρτρ) και όσοι εµποδίζονται από τυραννικά καθεστώτα (Παστερνάκ) δεν στερούνται εσαεί την αναφορά τους στον κατάλογο των βραβευµένων.

Αρα και ο Ελλην πάντα θα αναφέρεται πιθανώς µε τη διακεκριµένη παρένθεση (αρνήθηκε). Οι πικραµένοι, οι αδικηµένοι, οι επηρµένοι και οι απαγορευµένοι. Ολοι εν τέλει νοιώθονται.