Εάλω η Πόλις

Του ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ

Οι ολομέτωπες διαφημίσεις από τη λεωφόρο Συγγρού ξηλώθηκαν εκτός από μία -«ΠΑΙΞΕ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ, casino WWW»-, ενώ με μικρότερα γράμματα δηλώνονται τα παιγνίδια: πόκερ, ρουλέτα κτλ.

Εκείνο όμως που είναι εξοργιστικό είναι οι στραπατσαρισμένες φάτσες των ανδρών: αυτός με το ψαθάκι και το μουστάκι, τύπος λάτιν λάβερ της δεκαετίας του '50 (σαν τον Αμεντέο Νατσάρι της εποχής), το πληγωμένο μούτρο του νεαρού που μοιάζει σαν να είχε μόλις αυτοκινητικό ατύχημα, ο άλλος με τα γαλαζωπά μάτια και τα σκουλαρίκια που μου θυμίζει τον Μορίς Μπεζάρ όταν ο διάσημος χορογράφος περνούσε την ινδουιστική του εποχή, και η μοναδική γυναίκα με τη βλεφαρόπτωση που μοιάζει χαρτορίχτρα ή καφετζού των δυτικών συνοικιών.

Κι αναρωτιέμαι: ποια είναι αυτή η δύναμη, τελοσπάντων, που έχουν τα καζίνο, ώστε να μπορούν να εξαιρέσουν τις αηδιαστικές αυτές φιγούρες από το γενικότερο ξήλωμα των διαφημιστικών πανό; (Του συνολικού ξηλώματος εξαιρέθηκαν και μερικοί αοιδοί και αοιδές που φιγουράρουν μπροστά ή κοντά στα κέντρα όπου τραγουδούν. Ενώ εντελώς πρόσφατα εμφανίστηκε μια καινούργια, ξενοδοχειακού συγκροτήματος της Πάρου, με το σλόγκαν «Πάμε Πάρο». Αν ήμουν εγώ κειμενογράφος διαφημίσεων, θα πρότεινα, αντ' αυτού, το «Στην Πάρο θα σε πάρω»).

Το «ΠΑΙΞΕ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ» σαφώς παραπέμπει στο λαϊκό άσμα «Ελα όπως είσαι». Κι ενώ αυτός ο στίχος έχει νόημα, το «Παίξε όπως είσαι» δεν σημαίνει τίποτα. Απλώς, επειδή κάθε διαφήμιση στοχεύει το «εσύ», όπως η κατοχική αφίσα με το προτεταμένο απειλητικό δάχτυλο μιας δρακουλιάρικης φάτσας «ΕΣΥ ΘΑ ΦΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΑΜΑ ΠΕΙΝΑΣΕΙ Η ΕΛΛΑΣ», το «είσαι» είναι ανόητο διότι ο καθένας νομίζει πως είναι διαφορετικός από αυτό που πράγματι είναι.

(Προ ολίγων μόλις μηνών βρέθηκε οικογενειάρχης, ευυπόληπτος καθ' όλα πολίτης, με σχετική περιουσία, νεκρός στο γραφείο του σπιτιού του απ' τους δικούς του, που ανησύχησαν γιατί ήταν στρωμένο το κρεβάτι του και δεν εμφανίστηκε στο πρωινό, με ανοιχτό το λάπτοπ του στο «casino.www». Είχε χάσει σε μια βραδιά όλη την κινητή και την ακίνητη περιουσία του.)

Το άρθρο του Γ. Παπαδόπουλου-Τετράδη στην «Κυριακάτικη» της 23ης-05-10 αρχίζει ως εξής: «Εάν αναρωτιέται κανείς γιατί τα μεγάλα κεφάλαια (hedge funds) κάνουν ό,τι θέλουν σήμερα και μπορούν να απειλούν και να καθοδηγούν τις πολιτικές στις χώρες της Δύσης, δεν έχει παρά να δει και ν' ακούσει πώς μεταδόθηκε η είδηση ότι η Μέρκελ απαγόρευσε τις ανοιχτές πωλήσεις σε κρατικά ομόλογα της ευρωζώνης (το short selling, που είναι προϊόν - καζίνο για σκέτο τζόγο), τα οποία παίζονται ("διαπραγματεύονται", όπως ωραιοποιημένα ονομάζεται από τα παπαγαλάκια) στα χρηματιστήρια της Γερμανίας».

Κι αφού σωστά επισημαίνει ότι «σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και εφημερίδες -με ελάχιστες εξαιρέσεις- μετέδιδαν ως κορυφαία είδηση, ότι "έπεσαν τα χρηματιστήρια μετά την απόφαση της Μέρκελ" "αναταραχή επικράτησε στις αγορές" (όπου "αγορές", είναι οι εγκληματίες τζογαδόροι) και "οι επενδυτές πουλάνε τις μετοχές τους και φεύγουν" και "νέα πτώση του ευρώ έναντι του δολαρίου", και ό,τι άλλο κινδυνολογικό φαντάζεται κανείς, που απηχεί ΜΟΝΟ την άποψη των hedge funds-καζίνο», μόνο ο Θαπατέρο χειροκρότησε την απόφαση της Μέρκελ, γιατί με το πιστόλι στον κρόταφο πρέπει να σώσει πρώτα τους πολίτες του και μετά τους (όχι και τόσο χωμένους στον χορό) τραπεζίτες του. Ο Θαπατέρο ζήτησε να γενικευτεί η πολιτική της Μέρκελ και να απαγορευτούν τα προϊόντα του τζόγου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ωστόσο, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, η Βρετανία, η Γαλλία και άλλοι «ισχυροί» αντέδρασαν στην απαγόρευση για τα τρωκτικά που τα «στοιχήματα» του τζόγου τους τα λένε «επενδύσεις» ή «αγορές» και θέλουν να αλώσουν την Ε.Ε. εκ των ένδον.

«Α λώσουν». Αλωση. Μια λέξη επίκαιρη σήμερα, 29 του Μάη, καθώς είναι η επέτειος της Αλωσης της Πόλης το 1453, όσο κι αν είναι πια κοινή συνείδηση ότι η ένδοξη Κωνσταντινούπολη αλώθηκε πρώτα από τους Δυτικούς σταυροφόρους του Πάπα το 1204.

Και να τι πρότεινε ο Μωάμεθ Β' ο Πορθητής στον τελευταίο Βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ' Παλαιολόγο, λίγο πριν κάνει το «ντου»: Τι λέγεις; Βούλει καταλιπείν την πόλιν και απελθείν, ένθα και βούλει, μετά και των σων αρχόντων και των υπαρχόντων αυτοίς και παρά σου; Ή αντιστήναι και συν τη ζωή και τα υπάρχοντα απωλέσεις συ τε και οι μετά σε, ο δε δήμος αιχμαλωτισθείς παρά των Τούρκων διασπαρώσιν εν πάσι τη γη;

Και η απάντηση του τελευταίου Αυτοκράτορα του «ενδόξου μας βυζαντινισμού»: Ει μεν βούλει, καθώς οι πατέρες σου έζησαν ειρηνικώς συν ημίν συζήσαι και συ, τω Θεώ χάρις. Εκείνοι γαρ τους εμούς γονείς ως πατέρας ελόγιζον και ούτως ετίμων, την δε πόλιν ταύτην ως πατρίδα... Αλλά, για να σου παραδώσουμε την Πόλη, ούτ' εμόν έστιν ούτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη, κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών. (Δούκας, Ιστορία 39, 1, 1-18).

Και όταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος συνειδητοποιεί ότι τα πάντα έχουν πια χαθεί, αναφωνεί: Δεν υπάρχει ένας χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;

Η ιστορία του στρατιώτη που εκπλήρωσε την τελευταία επιθυμία του αυτοκράτορά του είναι το θέμα του ιστορικού μυθιστορήματος «Ο καλός χριστιανός» (εκδόσεις Πατάκη), του ταλαντούχου Θεσσαλονικού συγγραφέα και δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Γουσίδη, που μόλις κυκλοφόρησε. Βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Νικολάου Δούκα, γόνου μεγάλης βυζαντινής οικογένειας, που μεγάλωσε στη Βενετία και τον οποίον στέλνει στη Βασιλεύουσα ο Πάπας Νικόλαος Ε', παραμονές της επίθεσης που σχεδιάζει ο Μωάμεθ, για να δολοφονήσει τον Γεώργιο Σχολάριο, αρχηγό της ανθενωτικής παράταξης (στην ένωση της ορθόδοξης με την καθολική εκκλησία). «Ομως, ο Νικόλαος Δούκας δεν είναι αυτός που δείχνει να είναι. Αντί να εκπληρώσει την αποστολή του, θα μείνει στην Πόλη και θα λάβει μέρος στην καταδικασμένη άμυνά της, η οποία θα διεξαχθεί με φόντο τις ατέρμονες θρησκευτικές έριδες αντιμαχόμενων χριστιανικών παρατάξεων, σε μια εποχή...» (... Αλλά καλύτερα διαβάστε το συναρπαστικό αυτό βιβλίο.)

Γιατί, όπως είπε κι ο αείμνηστος Γέρος της Δημοκρατίας, ο Γεώργιος Παπανδρέου-παππούς, «οι Ελληνες είναι χριστιανοί ορθόδοξοι καθολικώς διαμαρτυρόμενοι».