Της Εύας Κοταμανίδου
Αμείλικτη η οικονομική κρίση ορθωνόταν απειλητική, χρόνια τώρα, προ των πυλών. Εφθασε τελικά μοιραία η κακιά ώρα και στιγμή να εισβάλει ακάθεκτη στη ζωή μας σκορπώντας πολλαπλά θύματα. Θα ΄μενε αλώβητος ο Πολιτισμός; Παρά τα παχιά, υπερφίαλα λόγια για τη δήθεν εθνική υπερηφάνεια, την ένδοξη κληρονομιά μας, αυτός είναι που θεωρείται, αδίκως, ως ο πρώτος μη απαραίτητα αναγκαίος σε χαλεπούς καιρούς πενίας. Μαζί με τους λοιπούς πληγέντες, έσκασαν μύτη και τα πρώτα θύματά του.
Οι εκκλήσεις και ενημερώσεις του Θεατρικού Μουσείου (φυλάει και συντηρεί όλη την ιστορία του ελληνικού θεάτρου) έμειναν αναπάντητες, ως μη γενόμενες.
Απλήρωτοι εργαζόμενοι, χρέος στο ΙΚΑ υπερπολλαπλασιαζόμενο, εξώδικο έξωσης της βιβλιοθήκης του, αντιμέτωπος με ποινική δίωξη ο πρόεδρός του Κ. Γεωργουσόπουλος.
Στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, μείωση προϋπολογισμού, απολύσεις προσωπικού, περιορισμός δραστηριοτήτων, διακοπή επιχορήγησης του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης, παραίτηση διαμαρτυρίας του αντιπροέδρου Π. Τατσόπουλου.
Στο Εθνικό Θέατρο επίσης, μείωση επιχορήγησης επιφέρει μείωση παραστάσεων και σκηνών, απολύσεις εργαζομένων, συρρίκνωση προσφοράς του. Και έπονται...
Οσο απαραίτητη για την ύπαρξή μας η φυσική τροφή, τόσο πιο απαραίτητη η πνευματική τοιαύτη. Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια, μ΄ όλες του τις μορφές δίνει πνοή, αναπτερώνει το ηθικό, τρέφει πνευματικά τον άνθρωπο με δύναμη και αισιοδοξία ν΄ αντιμετωπίζει τις κακουχίες της ζωής.
Ο ποιητής Οδ. Ελύτης μας παροτρύνει:
«Οπου κι αν σας βρίσκει το Κακό, αδελφοί, όπου κι αν θολώνει ο νους σας, μνημονεύετε Δ. Σολωμό και μνημονεύετε Αλ. Παπαδιαμάντη»!
ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου