«Πλάκα μάς κάνουν οι άγιοι...»

Tου Πασχου Μανδραβελη

Αν ήταν Πρωταπριλιά θα υπέθετε κανείς ότι τα ρεπορτάζ περί διεύρυνσης των αρμοδιοτήτων της ναοδομίας είναι από τα αστεία που κάνουν οι εφημερίδες στους αναγνώστες τους για να τιμήσουν το έθιμο. Ομως είναι Ιούνιος, οπότε το μόνο που μπορεί να σκεφτεί κάποιος διαβάζοντας για τον κανονισμό που θα συζητηθεί στην έκτακτη σύνοδο της Ιεραρχίας (Δευτέρα 21.6.2010) είναι: «Πλάκα μάς κάνουν οι άγιοι...».

Σύμφωνα, λοιπόν, με πληροφορίες, οι ιεράρχες θα εγκρίνουν έναν κανονισμό σύμφωνα με τον οποίο η ναοδομία θα «έχει την αρμοδιότητα να εφαρμόζει τη νομοθεσία περί αυθαιρέτων, επομένως να προβαίνει σε νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων κατασκευών και να καταλογίζει πρόστιμα, αντί των μέχρι σήμερα ασχολούμενων με το θέμα πολεοδομικών γραφείων». Με άλλα λόγια η Εκκλησία θα χτίζει αυθαίρετα και οι υπηρεσίες της θα τα νομιμοποιούν και «τα πρόστιμα [θα] εισπράττονται και [θα] εγγράφονται σε κωδικό αριθμό εσόδου, που θα χρησιμοποιείται για έργα ευποιίας στις ιερές μητροπόλεις»

Δηλαδή: Γιάννης αυθαιρετεί, Γιάννης επιβάλλει τα πρόστιμα και Γιάννης τα εισπράττει. Μωρέ μπράβο! Πώς και δεν σκέφτηκε ποτέ κανείς υπουργός να λύσει έτσι το πρόβλημα των αυθαιρέτων; Δηλαδή, όποιος έχει χτίσει παράνομα θα μπορεί να μαζεύει την οικογένειά του, να εκδίδει απόφαση νομιμοποίησης και να επιβάλλει πρόστιμα που θα χρησιμοποιούνται «για έργα ευποιίας» της ευρύτερης οικογένειας.

Το θέμα θα ήταν ανάξιο σχολιασμού, υπό την έννοια ότι καθείς μπορεί να αποφασίζει ό,τι θέλει, αλλά σε ένα κράτος δικαίου οι αποφάσεις του δεν έχουν τυπική ισχύ. Δηλαδή, αν ένας σύλλογος αυτοκινητιστών αποφασίσει να ελέγχει και να επιβάλλει μόνος του τα πρόστιμα για τις τροχαίες παραβάσεις, αυτό δεν σημαίνει ότι η αστυνομία θα σηκώσει ψηλά τα χέρια. Για την ακρίβεια, κάθε τροχονόμος θα γελάσει αν κάποιος παραβάτης τού πει ότι δεν ανήκει στην αρμοδιότητά του η επιβολή προστίμου, διότι ο σύλλογος αυτοκινητιστών θα επιβάλει τα δικά του πρόστιμα, τα οποία μάλιστα θα χρησιμοποιηθούν για «έργα ευποιίας του συλλόγου».

Ομως εδώ είναι Ελλάδα και όλα είναι πιθανά. Ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια χώρα στην οποία υπάρχει ναοδομία. Οπως έγραφε και ο αείμνηστος Αντώνης Καρκαγιάννης, «αν θέλεις να καταπατήσεις κάποια ωραία τοποθεσία, ιδιαίτερα σε νησί του Αιγαίου, μεταμορφώνεσαι αμέσως σε ευσεβή χριστιανό που από ευσέβεια και μόνο θέλει να χτίσει ένα εκκλησάκι και να το αφιερώσει σε κάποιον άγιο. Από ευσέβεια και μόνο. Αυτή τη “συναλλαγή” δεν τη ρυθμίζει η πολεοδομία, που είναι όργανο του κράτους, αλλά η ευσεβής ναοδομία, που είναι όργανο της Εκκλησίας και, φυσικά, του Υψίστου» («Καθημερινή» 25.1.2009).

Το θέμα είναι ότι η ναοδομία δεν πρέπει να έχει κανέναν ρόλο στην έκδοση αδειών ή στην επίβλεψη κτισμάτων. Αυτά ανήκουν στην Πολιτεία, δηλαδή στα πολεοδομικά γραφεία. Αυτά τα οποία πρέπει να εκδίδουν όλες τις άδειες για να μη γεμίζουν τα νησιά με ναούς και παράπλευρες βίλες. Αν κάποιος θέλει να χτίσει κάποιο ναό σε μέρος όπου επιτρέπεται η δόμηση, η Εκκλησία μπορεί να συμβουλεύει για τις προδιαγραφές και μετά απλώς να πιστοποιεί ότι είναι κατάλληλος. Δηλαδή να δίνει τις ευλογίες της και όχι την άδειά της.