Η "προσγείωση" του Γκαστόνε...

Γράφει ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Αν και πολιτικός νάνος, το ωστικό κύμα που απελευθερώθηκε από το τραγικό λάθος ενός κοινωνικού παράσιτου, τον ανέβασε σαν πούπουλο στα ουράνια κάνοντάς τον να φαντάζει γίγαντας!

Τι και αν το αποτέλεσμα της απρόσμενης σύγκρουσης της μοίρας του απόλυτου πολιτικού αρλεκίνου με το απόλυτο δείγμα υπανθρώπου, ήταν εκρηκτικό, εκείνη τη βραδιά του 2002 στον Πειραιά

Η έκρηξη που παραλίγο να στείλει στον αγύριστο το όνειδος του ανθρώπινου είδους, λειτούργησε σαν ανοδική αύρα για το όνειδος της πολιτικής, που κατάφερε να πιάσει το μοναδικό εξάρι στο λόττο χωρίς να έχει ρίξει καν δελτίο!!!

Το αποτέλεσμα μετράει είπαν όλοι, και εκ του αποτελέσματος ο πολιτικός αρλεκίνος μέσα σε μια νύχτα μεταμορφώθηκε σε πρότυπο επιτυχημένου πολιτικού

Και φυσικά αντί να ευγνωμονεί τον καλό Θεούλη για το απρόσμενο δώρο καβάλησε το καλαμένιο σκουπόξυλο, και άρχισε να πετά αμέριμνα στους πέντε ανέμους.

Ένας Χριστιανός δεν βρέθηκε να τον προσγειώσει! Από πότε οι πολύχρωμοι παπαγάλοι θα μου πείτε έχουν το θάρρος να προσγειώσουν καβαλημένους αιθεροβάμονες. Προτιμούν να τους υμνούν αφήνοντάς τους να κάνουν τις τσάρκες τους στα σύννεφα

Ακόμα και κάποιες λίγες φορές που πήγε από μόνος του να πέσει όταν όντας αυτός στα ουράνια επικράτησε στην γη το αντίπαλο δέος, βρέθηκε πάλι ως εκ θαύματος ένα μαγικό χέρι να τον κρατήσει ψηλά

Δεν ήταν άλλο από αυτό του Στρατηγού Άνεμου που του τον έστελνε από την γη ως σωτήρα είτε ο πανηλίθιος ποιητής της γράνας, είτε ο αθυρόστομος γραφικός εισαγγελεύς, είτε ο βατοπεδινός καραφλομαλλιάς εισηγητής της θεωρίας του νόμιμου και του ηθικού!

Με τέτοιους διαδόχους επί γης και να το προσπαθήσεις δεν πέφτεις από τα σύννεφα με τίποτα!!!

Μέχρι την Καμπούλ έφτασε η χάρη του η οποία από εκεί ψηλά του έμοιασε με την Αθήνα, γι αυτό και δεν δίστασε να κάνει την ιστορική «διαπίστωση» ότι όσο έλειπε από τον επίγειο θρόνο του «γίναμε Καμπούλ»

Όταν παίρνουν τα μυαλά σου αέρα νομίζεις πως οι βόμβες θα σκάνε κάθε μέρα στα χέρια των Ξηρών και των Χλωρών

Επανήλθε λοιπόν δριμύτερος στο επί γης βασίλειό του, φτάνοντας σε σημείο να μιλά για μαγικές αναδιαρθρώσεις που έφταναν μέχρι και σε κατάργηση της σκοπιάς

Είπαμε. Ήμασταν Καμπούλ όσο κατείχαν τη θέση του οι άλλοι ηλίθιοι. Ξαναείπαμε. Οι βόμβες σκάνε μόνο στα χέρια των κακών και οι σφαίρες τρυπάνε μόνο τα κορμιά των άλλων. (Εκείνων που τους απείλησε ξεδιάντροπα ο τρισάθλιος με πρόστιμα αν φέρουν την Ελληνική σημαία στη στολή τους)

Ούτε το τραγικό γεγονός ότι οι μέχρι χθες κάτοικοι της πραγματικής Καμπούλ βρήκαν τραγικό θάνατο στην Αθήνα, τον ξύπνησε.

Ήρθε και το νέο λάθος των βρωμερών υπανθρώπων του σήμερα που βάλθηκαν να συνεχίσουν τις αθλιότητες των Ξηρών και των Χλωρών του χτές, και βεβαιώθηκε γραφικός μας πολιτικός νάνος, πως κάθε λίγο και λιγάκι το μοιραίο λάθος ενός κοινωνικού παρασίτου θα στέλνει το παράσιτο της κοινωνίας στο διάολο και το παράσιτο της πολιτικής στα ουράνια

Μέχρι προχθές. Γιατί προχθές ένα νέο ωστικό κύμα του τσάκισε το καλαμοσκουπόξυλο, και προσγείωσε ανώμαλα στην τραγική πραγματικότητα τον Γκαστόνε της πολιτικής.

Δεν μιλώ φυσικά για την δική μας πραγματικότητα, γιατί αυτή κανένα πολιτικό παράσιτο δεν μπορεί να την καταλάβει

Μιλώ για την δική του. Μιλώ για το γεγονός ότι είδε πως έχει χεράκια και όχι φτερά. Και κυρίως για το γεγονός ότι είδε επιτέλους το ανύπαρκτο πολιτικό του ανάστημα.

Ίσως τα ελεεινά παλιοτόμαρα που έστειλαν στον πολιτικό νάνο τον θάνατο με καμουφλάζ φακελωμένου βιβλίου, αδιαφορώντας για την αξία της ανθρώπινης ζωής θα μπορούσαν να κάνουν ένα βήμα λυτρωτικό και γι αυτούς και για την κοινωνία μας

Να αγοράσουν ένα λεξικό, και να του το στείλουν ως γνήσιο δώρο με διπλωμένη τη σελίδα στο λήμμα ΦΙΛΟΤΙΜΟ, αφού φυσικά διαβάσουν πρώτα οι ίδιοι την ερμηνεία

Το λέω με την αμυδρή ελπίδα πως τα μεν παράσιτα της κοινωνίας, οι δολοφόνοι που έβαψαν τα χέρια τους με αίμα αθώου, ίσως πάνε να τα πλύνουν κάνοντας μακροβούτι στη θάλασσα αφού δέσουν και μια πέτρα στο βρωμερό λαιμό τους, το δε τυχερό παράσιτο της πολιτικής, ίσως φιλοτιμηθεί και πάει σπίτι του…