Ζητούνται κορόιδα

Tου Γιωργου Mαντελα

Στην κυβέρνηση, ακόμα και τώρα, στις δύσκολες στιγμές που περνάμε, δεν έχασαν την αίσθηση του χιούμορ. Δείγμα θετικό και αισιόδοξο για το μέλλον μας. Αυτό συνεπάγεται ότι υπάρχει ελπίδα, οπότε μπορούμε να αισιοδοξούμε κι εμείς οι υπόλοιποι. Παράδειγμα: «Βγαίνουν» στις διεθνείς αγορές για να πουλήσουν κρατική περιουσία, προσδοκώντας ότι θα συγκεντρώσουν περί το 1 δισ. ευρώ και ανακοινώνουν ότι πουλάνε ό, τι πιο σκουριασμένο «ασημικό» υπάρχει στο οικογενειακό ντουλάπι. Αν δεν είναι αυτό το ανέκδοτο των ημερών, τότε ποιο είναι;

Για παράδειγμα, ανακοινώνουν ότι πουλάνε τον... ΟΣΕ. Αυτόν που ούτε όσοι τον ξεζούμιζαν όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν τον αντέχουν. Γι’ αυτόν τον ΟΣΕ, λοιπόν, το ελληνικό Δημόσιο απευθύνει πρόσκληση: «Ελάτε να τον αγοράσετε». Κατά βάθος, βεβαίως, όλοι ξέρουν πως ούτε τα λεφτά της αγγελίας δεν θα βγάλουν (σ. σ. εκτός κι αν δεν έχουν σκοπό να την πληρώσουν – δεν θα είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά). Και εύλογα γεννάται το καλοπροαίρετο ερώτημα: Δηλαδή, πόσα «κορόιδα» νομίζουμε ότι κυκλοφορούν ακόμα στις αγορές και περιμένουν εμάς για να τους τα «αρπάξουμε»; Στους Κινέζους της Cosco, που επιχειρήσαμε να τους «πουλήσουμε μυαλό», μας το ξέκοψαν. «Παρεξήγηση», μας είπαν. «Εμείς ναυτιλιακές εργασίες παρέχουμε. Δεν ζωντανεύουμε... νεκρούς». Κι εκεί σταμάτησε κάθε συζήτηση, αφού στην πραγματικότητα δεν είχε κανένα απολύτως αντικείμενο.

Oχι βεβαίως ότι αν αποφασίσουμε να πουλήσουμε, δεν έχουμε να κατεβάσουμε τίποτα από το ράφι. Μόνο που ό, τι μπορεί να «πιάσει» ακόμα τιμή το κρατάμε για πάρτη μας. Για παράδειγμα, τον ΟΠΑΠ. Οσοι τον ξέρουν λένε ότι είναι χρυσοτόκος κότα. Αν αύριο το πρωί δημοσιευόταν μια πρόσκληση ενδιαφέροντος, έξω από το υπουργείο Οικονομικών θα σχηματιζόταν ουρά. Αυτόν, όμως, δεν τον πουλάμε.

Κι εύλογα γεννάται το ερώτημα σε όλους όσοι εκτός συνόρων βάζουν το χέρι στην τσέπη για να μας συνδράμουν οικονομικά τους τελευταίους μήνες: «Τι ακριβώς νομίζετε ότι κάνετε;». Το έθεσαν με εύσχημο τρόπο την προηγούμενη εβδομάδα οι Financial Times και αναμένεται ότι θα κάνουν σύντομα κι άλλοι. Εμείς, απλώς, προς το παρόν, κάνουμε ότι δεν ακούμε. Και επιμένουμε «στο βιολί μας». Από προχθές, μάλιστα, απειλούμε κιόλας. «Θα πάμε στα δικαστήρια τις αμερικανικές τράπεζες που αποδεδειγμένα μας εξαπάτησαν την περίοδο που τα spreads ανέβαιναν κατακόρυφα». Και καλά θα κάνουμε. Μόνο που θα πρέπει να παραδεχθούμε μαζί ότι το ίδιο διάστημα, ένα ολόκληρο Μέγαρο Μαξίμου κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου. Αφού προηγουμένως είχε «φάει» τρεις - τέσσερις φορές με τους επικεφαλής των εν λόγω τραπεζών και δεν είχε πάρει μυρουδιά τι του «μαγείρευαν». Υπάρχουν και οι ημερομηνίες, για όσους ενδιαφέρονται...