Καμία πρόοδος με την ΠΓΔΜ

Tου Σταυρου Τζιμα

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες προαναγγέλλεται η «λύση» του προβλήματος της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Τη μια πληροφορούμεθα ότι καταφθάνει ο Νίμιτς με συμφωνημένη στο παρασκήνιο και από τις δυο πλευρές πρόταση, την άλλη ότι απέδωσαν οι πιέσεις των Αμερικανών στον Γκρούεφσκι, ο οποίος έβαλε νερό στο κρασί του, αποδεχόμενος όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό και πάει λέγοντας.

Δεν γνωρίζω, όπως φαντάζομαι και οι περισσότεροι εξ ημών, αν υπάρχει πράγματι σε εξέλιξη μυστική διπλωματία, τι συζητείται σε σκοτεινούς διαδρόμους και από ποιους ή εάν διαρρέουν σκοπίμως σενάρια και εικασίες, έτσι για να συντηρείται το θέμα. Εχω όμως την αίσθηση ότι όσοι τα διακινούν, ελάχιστη ή καθόλου σχέση έχουν με την πραγματικότητα στα Σκόπια. Αν άκουγαν τον Νίκολα Γκρούεφσκι να διαβεβαιώνει από το βήμα της πρόσφατης συγκέντρωσης για τα είκοσι χρόνια του VMRO, τους παραληρούντες οπαδούς του, ότι δεν πρόκειται να ξεπουλήσει τα ιερά και τα όσια του έθνους, θα αντιλαμβάνονταν γιατί.

Ο Σλαβομακεδόνας ηγέτης δεν προτίθεται να προβεί σε υποχωρήσεις και όταν μιλάει για λύση δεν εννοεί τίποτε άλλο από κάποια παραλλαγή της διπλής ονομασίας, ένα όνομα δηλαδή για την Ελλάδα και το συνταγματικό για όλον τον υπόλοιπο κόσμο και, φυσικά, για το εσωτερικό, την οποία η Αθήνα έχει απορρίψει. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, λένε όσοι γνωρίζουν πώς σκέφτεται, να δεχθεί «νόθευση» της συνταγματικής ονομασίας μ’ έναν προσδιορισμό στο τέλος, όπως π.χ. αυτό «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη», που στην πράξη θα εκπέσει και αυτό μόνο στην περίπτωση κατά την οποία του αναγνωριστεί η γλώσσα και η εθνότητα.

Θα υπάρξει όμως ελληνική κυβέρνηση η οποία θα αναγνωρίσει την ύπαρξη μακεδονικού έθνους που εκδιώχθηκε από τους Ελληνες και σήμερα συμπιέζεται στα όρια της FYROM εκπέμποντας αλυτρωτισμό, όταν η κοινή μας γνώμη έχει γαλουχηθεί με την ιδέα της πλαστογράφησης της ιστορίας από τα Σκόπια;

Ο Νίκολα Γκρούεφσκι διακατέχεται από μια μεταφυσική πίστη ότι κάποια στιγμή η ελληνική πλευρά δεν θ’ αντέξει και θα πάψει να προβάλλει εμπόδια οπότε θα βάλει τη χώρα του στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. έστω και σαν FYROM. Γι’ αυτό το τελευταίο δεν βιάζεται καθόλου, όσο και αν εμείς νομίζουμε ότι καίγεται και τον έχουμε πιασμένο από τον λαιμό. Καλά, δεν καταλαβαίνει από πιέσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων για λύση στην ονομασία, ώστε να περάσει την πόρτα της Συμμαχίας στη σύνοδο του Νοεμβρίου και της Ε.Ε. αμέσως μετά; θα αναρωτηθεί κανείς.

Κατ’ αρχάς ποιος λέει ότι τον πιέζουν σοβαρά. Αλλά κι αν αυτό γίνεται, τότε οι Δυτικοί πιέζουν για ένα θέμα που για τον Γκρούεφσκι δεν έχει μεγάλη σημασία, αφού δεν απειλείται από κανέναν εξωτερικό εχθρό για να έχει ανάγκη προστασίας από το ΝΑΤΟ και επί του παρόντος τού είναι αρκετή η βίζα για τις χώρες της Ε.Ε. που πήραν τα Σκόπια από τις Βρυξέλλες. Καλά να είμαστε, λοιπόν, και από τον Σεπτέμβριο πάλι τα ίδια θα συζητάμε.