Το συλλογικό Εμείς και η εθνική συνείδηση του τουρκικού έθνους διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια της μικρασιατικής καταστροφής από τον μεγάλο Άλλο, τον μεγάλο μισητό εχθρό, την Ελλάδα. Το ίδιο συνέβη και με τους Έλληνες, αφού δεν υπάρχει έθνος-κράτος που να μην δημιουργήθηκε υπό το αίσθημα του φόβου και του μίσους για ένα άλλο έθνος, κατά κανόνα γειτονικό.
Άραγε, τα δύο έθνη εξακολουθούν να έχουν ανάγκη το μίσος τους ενός για το άλλο για να συνέχονται εθνικά; Μάλλον όχι. Το μίσος των δύο λαών σήμερα εξυπηρετεί μόνο της βιομηχανίες στρατιωτικών εξοπλισμών. Εξάλλου, η Τουρκία είναι μία μεγάλη αγορά αλλά και μία χώρα που εκτιμάται ότι το 2050 θα είναι μία περιφερειακή ηγεμονική δύναμη υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ.
Θυμίζουμε πως τoν περασμένο Φεβρουάριο στην Άγκυρα δύο χιλιάδες εργάτες της κρατικής καπνοβιομηχανίας Tekel, η οποία πουλήθηκε στον αμερικανο-βρετανικό κολοσσό British American Tobacco αντί 1,72 δις ευρώ, απεργούσαν. Το περίεργο δεν είναι ούτε η πώληση της κραταιάς και επικερδούς βιομηχανίας ούτε η απεργία επί πενήντα μέρες των εργαζομένων σ’ αυτή, αλλά το μπαράζ θετικών δημοσιευμάτων στον διεθνή Τύπο για την Τουρκία, τη στιγμή που η Ελλάδα βομβαρδίζεται κυριολεκτικά με αρνητικά δημοσιεύματα. Θυμίζουμε την ασφυκτική πίεση των ΗΠΑ για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, που τελικά ακυρώθηκε.
Ομοίως έχουμε παραθέσει προ μηνών τις αμερικανικές έρευνες για τα κράτη που θα είναι μεγάλες δυνάμεις το 2050, και πρώτο πρώτο σ’ αυτές βρίσκουμε την Τουρκία.
Η γειτονική χώρα εκτιμάται ότι είναι η μοναδική σταθερή δύναμη σε μία κατ’ εξοχήν ασταθή περιοχή. Μπορεί, συνεπώς, να λειτουργήσει ως διαμεσολαβητής και χωροφύλακας αλλά και καταφύγιο για τα κεφάλαια της περιοχής. Η παραπάνω ανάλυση γίνεται από την αμερικάνικη οπτική γωνία και σε κάθε περίπτωση εμπεριέχει στοιχεία υποκειμενικότητας.
Ανάλογο θετικό δημοσίευμα, όμως, με τον τίτλο Les think tanks turcs, agents du changement(οι τουρκικές δεξαμενές σκέψης, παράγοντες της αλλαγής) βρίσκουμε και στην Le Monde Diplomatique του περασμένου Φεβρουαρίου. Εκεί αναφέρεται ότι δεκάδες «δεξαμενές σκέψης», ινστιτούτα και κέντρα έρευνας έχουν αναπτυχθεί την οκταετία της διακυβέρνησης Ερντογά. Τα κέντρα αυτά στελεχώνονται κυρίως από καθηγητές αμερικανικών πανεπιστημίων, μερικοί εκ των οποίων είναι και σύμβουλοι των κκ Ερντογάν και Νταβούτογλου. Ένας, μάλιστα, εξ αυτών δηλώνει ότι ο στόχος είναι η ανάπτυξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της οθωμανικής αυτοκρατορίας!
Όλα αυτά μας αφορούν αν αναλογιστούμε τα εθνικά μας θέματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου