Μια αυθόρμητη κινητοποίηση...

Tου Kωνσταντινου Zουλα

Eπρεπε να συμβεί το χθεσινό τραγικό γεγονός για να καταδειχθεί αυτό που χρόνια τώρα επισημαίνουμε αρκετοί δημοσιογράφοι και ουδόλως μας λαμβάνουν υπ’ όψιν τους οι δήθεν εκπρόσωποι του κλάδου μας. Οτι δεν νοείται να απεργούν τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι μιας χώρας σε μέρες γενικής απεργίας, όπου το πρώτιστο χρέος τους είναι ακριβώς να ενημερώνουν τους πολίτες.

Επρεπε να δολοφονηθούν τρεις συμπολίτες μας για να αντιληφθεί η Ενωση Συντακτών τον απόλυτο παραλογισμό να καίγεται η Αθήνα και οι Ελληνες πολίτες να ενημερώνονται για το τι συμβαίνει στη χώρα από το CNN, το BBC, το ΡΙΚ ή ακόμη και τα τουρκικά κανάλια. Ή, ακόμη χειρότερα, από συγκεχυμένες πληροφορίες και αντιφατικές φημολογίες που «ανέβαιναν» στα ανυπόγραφα blogs του Διαδικτύου ως ειδήσεις.

Το γεγονός ότι οι πολίτες μάς έχουν ευλόγως απαξιώσει –μαζί με τους πολιτικούς– δεν είναι καθόλου άσχετο με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας και κυρίως τον ρόλο μας. Εν μέσω της πρωτόγνωρης κρίσης που δοκιμάζει τη χώρα κι ενώ πρώτοι εμείς γινόμαστε δέκτες της απόλυτης δυσπιστίας και καχυποψίας με την οποία ο διεθνής Τύπος αντιμετωπίζει τον τόπο μας, δεν συναισθανόμαστε καν την ευθύνη μας να είμαστε παρόντες στα γεγονότα.

Τούτο δε συμβαίνει ενώ και πάλι πρώτοι εμείς γνωρίζουμε ότι στην Αθήνα έχουν εγκατασταθεί εδώ και μήνες δεκάδες ξένοι συνάδελφοί μας οι οποίοι, χωρίς να έχουν στην πλειοψηφία τους την παραμικρή ιδέα για την ελληνική πραγματικότητα, μεταφέρουν στις χώρες τους ακόμη και ήσσονος σημασίας περιστατικά ως μείζονα γεγονότα. Και χθες, που τα μικρά και ασήμαντα έγιναν όντως τραγικά, οι Ελληνες δημοσιογράφοι είχαμε επιλέξει να απεργήσουμε και να μάθουμε τις ειδήσεις της ίδιας της χώρας μας από τα ξένα κανάλια.

Το έγραψε τόσο εύστοχα ο Δημήτρης Ψυχογιός στο Facebook: «Την τελευταία φορά που με θυμάμαι να μαθαίνω τις ειδήσεις της χώρας μου από το εξωτερικό, είχαμε Χούντα»...

Είναι πραγματικά απίστευτο ότι ένα επάγγελμα (λειτούργημα το έλεγαν κάποτε) που εκ της φύσεώς του ταυτίζεται με την ελευθερία του λόγου έχει αφεθεί χρόνια τώρα στην τύχη της εξισορρόπησης των «ιδεολογικών» ισορροπιών της ΕΣΗΕΑ. Των δήθεν εκπροσώπων μας, δηλαδή, που ουδόλως μοιάζουν να αντιλαμβάνονται ότι οι εξόφθαλμες κομματικές τους εξαρτήσεις είναι εντελώς ασυμβίβαστες με τη «δουλειά» που υποτίθεται ότι έχουν επιλέξει.

Χθες, λοιπόν, αυτοί οι δήθεν εκπρόσωποί μας έμελλε να πάρουν τις «αποφάσεις» τους μετά από μας. Οσοι ακούσαμε, μάθαμε ότι είχαν χαθεί τόσο άδικα τρεις ζωές στην πόλη όπου ζούμε, κατευθυνόμασταν ήδη στον χώρο της δουλειάς μας, πολύ πριν αναστείλει την «κινητοποίησή» μας η ΕΣΗΕΑ. Ημαστε ευτυχώς οι περισσότεροι που έχουμε από καιρό συνειδητοποιήσει ότι για την απαξίωση που νιώθουν οι πολίτες έναντί μας έχουμε κι εμείς τεράστιες ευθύνες...