Του Ρούσσου ΒρανάΚάποτε άλλοτε, χθες. Για πολλές δεκαετίες μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο είχαμε πιστέψει πως οι πόλεμοι ανήκαν πια στο παρελθόν. Όμως, σαν να μην ήταν η τελευταία μεγάλη ειρήνη που ζήσαμε παρά μονάχα μια παρένθεση, ο πόλεμος βρίσκεται ακόμη εδώ. Κι όσο περισσότερο οι άνθρωποι δυστυχούν τόσο περισσότερο οι αφέντες του κόσμου τούς σέρνουν σε νέους πολέμους.
Η Αμερική - μαζί με όλον τον υπόλοιπο κόσμο- ζει τη μεγαλύτερη κρίση ανεργίας από την εποχή του μεγάλου Κραχ. Ίσως μάλιστα αυτή η κρίση τελικά να αποδειχτεί χειρότερη και από του 1929. Και όμως, ο πρόεδρος Ομπάμα, όπως και ο Μπους, δεν φαίνεται να έχει στις προτεραιότητές του την καταπολέμηση της φτώχειας και της ανεργίας στη χώρα του. Αντίθετα, ξοδεύει τρισεκατομμύρια στους αμερικανικούς πολέμους. Ο Ομπάμα ανακοινωσε την κλιμάκωση του πολέμου στο Αφγανιστάν, με την αποστολή άλλων 30.000 στρατιωτών. Ο Λευκός Οίκος υπολογίζει πως το ετήσιο κόστος κάθε επιπλέον στρατιώτη για τη χώρα θα είναι ένα εκατομμύριο δολάρια. Και θα το πληρώσουν οι στρατιές των ανέργων.
Πολλές έρευνες έχουν δείξει πως οι στρατιωτικές δαπάνες αυξάνουν την ανεργία και μειώνουν την ανάπτυξη των χωρών. Μια τέτοια έρευνα έγινε το 2007 από το Ινστιτούτο Πολιτικής Οικονομίας του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης με θέμα τις «Επιδράσεις των στρατιωτικών δαπανών στις εγχώριες δαπάνες». Οι πανεπιστημιακοί ερευνητές εξέτασαν πόσες θέσεις εργασίας μπορούν να δημιουργηθούν από τη διάθεση ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων για πολέμους στην ιδιωτική κατανάλωση, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην παιδεία, στις μαζικές μεταφορές και στις κατασκευές. Και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως με ένα δισεκατομμύριο δολάρια για τις αμυντικές δαπάνες δημιουργούνται μόλις 8.555 θέσεις εργασίας. Η διάθεση του ίδιου ποσού σε εναλλακτικούς τομείς, όμως, δημιουργεί πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας: ιδιωτική κατανάλωση 10.779, υγεία 12.555, παιδεία 17.687, μαζικές μεταφορές 19.795 και κατασκευές 12.504 θέσεις εργασίας. Η παιδεία και οι μαζικές μεταφορές δημιουργούν πολλαπλάσιες θέσεις εργασίας από ό,τι οι αμυντικές δαπάνες, οι οποίες συμβάλλουν στην καταπολέμηση της ανεργίας πολύ λιγότερο από όλους τους άλλους τομείς. Έτσι ξεμπερδεύουμε με τον «στρατιωτικό κεϋνσιανισμό», που πρεσβεύει πως ο πόλεμος είναι η καλύτερη λύση για την αναθέρμανση μιας οικονομίας.
Η Αμερική - μαζί με όλον τον υπόλοιπο κόσμο- ζει τη μεγαλύτερη κρίση ανεργίας από την εποχή του μεγάλου Κραχ. Ίσως μάλιστα αυτή η κρίση τελικά να αποδειχτεί χειρότερη και από του 1929. Και όμως, ο πρόεδρος Ομπάμα, όπως και ο Μπους, δεν φαίνεται να έχει στις προτεραιότητές του την καταπολέμηση της φτώχειας και της ανεργίας στη χώρα του. Αντίθετα, ξοδεύει τρισεκατομμύρια στους αμερικανικούς πολέμους. Ο Ομπάμα ανακοινωσε την κλιμάκωση του πολέμου στο Αφγανιστάν, με την αποστολή άλλων 30.000 στρατιωτών. Ο Λευκός Οίκος υπολογίζει πως το ετήσιο κόστος κάθε επιπλέον στρατιώτη για τη χώρα θα είναι ένα εκατομμύριο δολάρια. Και θα το πληρώσουν οι στρατιές των ανέργων.
Πολλές έρευνες έχουν δείξει πως οι στρατιωτικές δαπάνες αυξάνουν την ανεργία και μειώνουν την ανάπτυξη των χωρών. Μια τέτοια έρευνα έγινε το 2007 από το Ινστιτούτο Πολιτικής Οικονομίας του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης με θέμα τις «Επιδράσεις των στρατιωτικών δαπανών στις εγχώριες δαπάνες». Οι πανεπιστημιακοί ερευνητές εξέτασαν πόσες θέσεις εργασίας μπορούν να δημιουργηθούν από τη διάθεση ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων για πολέμους στην ιδιωτική κατανάλωση, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην παιδεία, στις μαζικές μεταφορές και στις κατασκευές. Και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως με ένα δισεκατομμύριο δολάρια για τις αμυντικές δαπάνες δημιουργούνται μόλις 8.555 θέσεις εργασίας. Η διάθεση του ίδιου ποσού σε εναλλακτικούς τομείς, όμως, δημιουργεί πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας: ιδιωτική κατανάλωση 10.779, υγεία 12.555, παιδεία 17.687, μαζικές μεταφορές 19.795 και κατασκευές 12.504 θέσεις εργασίας. Η παιδεία και οι μαζικές μεταφορές δημιουργούν πολλαπλάσιες θέσεις εργασίας από ό,τι οι αμυντικές δαπάνες, οι οποίες συμβάλλουν στην καταπολέμηση της ανεργίας πολύ λιγότερο από όλους τους άλλους τομείς. Έτσι ξεμπερδεύουμε με τον «στρατιωτικό κεϋνσιανισμό», που πρεσβεύει πως ο πόλεμος είναι η καλύτερη λύση για την αναθέρμανση μιας οικονομίας.
Το κόστος όμως, που βάζουν οι Αμερικανοί στο κεφάλι κάθε στρατιώτη τους εγείρει ένα ζήτημα για τις συμμαχικές τους χώρες. Υπάρχουν 42 τέτοιες χώρες που τους ακολουθούν στην περιπέτειά τους στο Αφγανιστάν, μολονότι οι λαοί τους μαστίζονται κι αυτοί από την ανεργία. Πόσο κοστίζει στην οικονομία τους κάθε δικός τους στρατιώτης εκεί; Πόσους άνεργους θα είχαν λιγότερους, αν ξόδευαν τα λεφτά τους στην υγεία τους, στην παιδεία τους; «Δεν θέλω να παραδώσω αυτόν τον πόλεμο στον επόμενο πρόεδρο», δήλωσε ο Ομπάμα. Οι σύμμαχοί του θα πρέπει λοιπόν να κάνουν τον λογαριασμό τους. Γιατί η δήλωση του Ομπάμα σημαίνει πως αυτός ο πόλεμος θα μπορούσε να κρατήσει άλλα επτά χρόνια.
πηγη ΤΑ ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου