Από τον "ΕΞΩ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" (Ζηση Ι. Καραβα)
Εγραφα ότι το σύστημα των ομίλων που έχει θεσπιστεί στις μεγάλες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις (εθνικού και διασυλλογικού επιπέδου) ακυρώνει την έκπληξη.
Εγραφα ότι το σύστημα των ομίλων που έχει θεσπιστεί στις μεγάλες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις (εθνικού και διασυλλογικού επιπέδου) ακυρώνει την έκπληξη.
Στο Τσάμπιονς Λιγκ, για παράδειγμα, η (θεωρητικά υποδεέστερη) ρωσική Ρουμπίν Καζάν δεν εκτόπισε από τη φάση των «16» την Μπαρτσελόνα, μολονότι τη νίκησε 1-2 στη Βαρκελώνη και ήρθαν 0-0 στη Ρωσία!
Ούτε η Ζυρίχη προκρίθηκε, αν και νίκησε 1-0 τη Μίλαν στην Ιταλία και ήρθαν 1-1 στην Ελβετία!
Αν όμως το σύστημα ήταν νοκ άουτ (δηλαδή όχι όμιλος τεσσάρων ομάδων με βαθμολογία σε έξι ματς αλλά ζευγάρι αντιπάλων με εντός- εκτός αναμέτρηση), τότε οι κραταιές Μπάρτσα και Μίλαν- αν και εφόσον είχαν φέρει αυτά τα αποτελέσματα με Ρουμπίν και Ζυρίχη αντίστοιχα- θα βρίσκονταν τώρα εκτός νυμφώνος Τσάμπιονς Λιγκ!
Δεν είναι όμως αυτό το μόνο μεμπτό - μη αξιοκρατικό, αν προτιμάτε- στο σύστημα διεξαγωγής του Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς οι αλλαγές που προώθησε ο πρόεδρος της UΕFΑ κ. Μισέλ Πλατινί στον τρόπο διεξαγωγής των προκριματικών (επι)φέρουν στρεβλώσεις στην ίδια την κορυφαία διοργάνωση, αλλά κυρίως προκαλούν πολύ αρνητικές επιπτώσεις στα εθνικά πρωταθλήματα δεύτερης και τρίτης (ευρωπαϊκής) ταχύτητας.
Η κατ΄ εξοχήν παρενέργεια από την παρούσα δομή του Τσάμπιονς Λιγκ έχει να κάνει με την απόφαση διεύρυνσής του, βασικά χάριν ομάδων από το πρώην ανατολικό μπλοκ. Μπαίνοντας όμως στο παιχνίδι των (χρυσοφόρων) ομίλων σύλλογοι από τις εν λόγω χώρες εισπράττουν περί τα 10 εκατ. ευρώ- πακτωλός για τα δεδομένα τους-, και αυτομάτως ανάγονται σε μονοπωλιακό καθεστώς στα αντίστοιχα εθνικά πρωταθλήματα. Διότι δημιουργούνται έτσι μικρές «ποδοσφαιρικές δικτατορίες» που μπορούν να βασιλεύουν επί σειρά ετών στις χώρες τους ξέροντας ότι σχεδόν κάθε χρόνο θα (συνεχίσουν να) πλουτίζουν κάνοντας... τουρισμό στην Ευρώπη για τους αγώνες τους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και βεβαίως ουδόλως ενοχλούνται που γίνονται οι... καρπαζοεισπράκτορες με επιδόσεις τύπου Ντέμπρετσεν (0 βαθμοί, 5-19 γκολ σε 6 ματς) ή Μακάμπι Χάιφα (0 βαθμοί, 0-8 γκολ σε 6 ματς)!
(...) Συμπέρασμα: η κατά τον μεσιέ Πλατινί (ανα)κατανομή του πλούτου από το Τσάμπιονς Λιγκ όχι μόνο δεν λειτουργεί εξισορροπητικά μεταξύ πατρικίων και πληβείων του ποδοσφαίρου αλλά μπορεί να δημιουργήσει ακόμη περισσότερα εθνικά πρωταθλήματα με στρεβλές μονοπωλιακές καταστάσεις. (...)
ΥΓ.: Ενα ακόμη ερώτημα που ανακύπτει είναι αν η διεύρυνση του Τσάμπιονς Λιγκ δίνει περισσότερο ενδιαφέρον στη διοργάνωση ή αν θα πληθύνουν τα σχόλια σαν και αυτό του τεχνικού διευθυντή της Εθνικής Γερμανίας κ. Ματίας Ζάμερ, ο οποίος χαρακτήρισε ασεβή προς τον θεσμό την ενέργεια του γάλλου προπονητή της Αρσεναλ κ. Αρσέν Βενγκέρ να παρατάξει μια ομάδα «με παιδιά νηπιαγωγείου» στον τελευταίο αδιάφορο βαθμολογικά αγώνα των Κανονιέρηδων με τον Ολυμπιακό.
Δεν είναι όμως αυτό το μόνο μεμπτό - μη αξιοκρατικό, αν προτιμάτε- στο σύστημα διεξαγωγής του Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς οι αλλαγές που προώθησε ο πρόεδρος της UΕFΑ κ. Μισέλ Πλατινί στον τρόπο διεξαγωγής των προκριματικών (επι)φέρουν στρεβλώσεις στην ίδια την κορυφαία διοργάνωση, αλλά κυρίως προκαλούν πολύ αρνητικές επιπτώσεις στα εθνικά πρωταθλήματα δεύτερης και τρίτης (ευρωπαϊκής) ταχύτητας.
Η κατ΄ εξοχήν παρενέργεια από την παρούσα δομή του Τσάμπιονς Λιγκ έχει να κάνει με την απόφαση διεύρυνσής του, βασικά χάριν ομάδων από το πρώην ανατολικό μπλοκ. Μπαίνοντας όμως στο παιχνίδι των (χρυσοφόρων) ομίλων σύλλογοι από τις εν λόγω χώρες εισπράττουν περί τα 10 εκατ. ευρώ- πακτωλός για τα δεδομένα τους-, και αυτομάτως ανάγονται σε μονοπωλιακό καθεστώς στα αντίστοιχα εθνικά πρωταθλήματα. Διότι δημιουργούνται έτσι μικρές «ποδοσφαιρικές δικτατορίες» που μπορούν να βασιλεύουν επί σειρά ετών στις χώρες τους ξέροντας ότι σχεδόν κάθε χρόνο θα (συνεχίσουν να) πλουτίζουν κάνοντας... τουρισμό στην Ευρώπη για τους αγώνες τους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και βεβαίως ουδόλως ενοχλούνται που γίνονται οι... καρπαζοεισπράκτορες με επιδόσεις τύπου Ντέμπρετσεν (0 βαθμοί, 5-19 γκολ σε 6 ματς) ή Μακάμπι Χάιφα (0 βαθμοί, 0-8 γκολ σε 6 ματς)!
(...) Συμπέρασμα: η κατά τον μεσιέ Πλατινί (ανα)κατανομή του πλούτου από το Τσάμπιονς Λιγκ όχι μόνο δεν λειτουργεί εξισορροπητικά μεταξύ πατρικίων και πληβείων του ποδοσφαίρου αλλά μπορεί να δημιουργήσει ακόμη περισσότερα εθνικά πρωταθλήματα με στρεβλές μονοπωλιακές καταστάσεις. (...)
ΥΓ.: Ενα ακόμη ερώτημα που ανακύπτει είναι αν η διεύρυνση του Τσάμπιονς Λιγκ δίνει περισσότερο ενδιαφέρον στη διοργάνωση ή αν θα πληθύνουν τα σχόλια σαν και αυτό του τεχνικού διευθυντή της Εθνικής Γερμανίας κ. Ματίας Ζάμερ, ο οποίος χαρακτήρισε ασεβή προς τον θεσμό την ενέργεια του γάλλου προπονητή της Αρσεναλ κ. Αρσέν Βενγκέρ να παρατάξει μια ομάδα «με παιδιά νηπιαγωγείου» στον τελευταίο αδιάφορο βαθμολογικά αγώνα των Κανονιέρηδων με τον Ολυμπιακό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου