ΓΕΝΙΚΑ, θα μπορούσε να συμφωνήσει κανείς με οποιαδήποτε κριτική (ή ακόμα και χλεύη) προέρχεται από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, ενάντια σε όσες ελληνικές κυβερνήσεις συνέβαλαν στην οικονομική και ηθική χρεοκοπία αυτής της χώρας. Και στις περισσότερες περιπτώσεις να υπερθεματίσει κιόλας.
ΔΕΝ υπάρχει καμιά αντίρρηση μάλιστα, ακόμα και γι' αυτό που ακούστηκε από ευρωπαϊκά χείλη στην τελευταία (πάρα πολύ καλή) εκπομπή του Παύλου Τσίμα στο MEGA. Οτι, δηλαδή, τα ελληνικά κόμματα είναι κάτι σαν συμμορίες, που όταν έρχονται στην εξουσία, το πρώτο που κάνουν είναι να μοιράζουν, με το αζημίωτο, όλες τις μεγάλες δουλειές στους επιχειρηματίες με τους οποίους έχουν πάρε-δώσε!
ΜΟΝΟ που αυτό το τελευταίο δικαιούται να το λέει οποιοσδήποτε τρίτος, εκτός από τους Ευρωπαίους. Γιατί, όταν ο Καραμανλής πέρασε τον νόμο για τον βασικό μέτοχο, που θα αποδυνάμωνε τους νονούς και τους «νταβατζήδες», η Ευρώπη ήταν εκείνη που έσπευσε να τον ακυρώσει και να επαναφέρει το προηγούμενο... αγγελικά πλασμένο καθεστώς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο,τι λέει και ό,τι πράττει η Ευρώπη σίγουρα δεν είναι υπεράνω αδυναμιών, σκοπιμοτήτων και κριτικής. Απλά εμείς, αξιοποιώντας το καταστροφικό ταλέντο μας, καταφέραμε να γίνουμε οι έσχατοι στις τάξεις της και κατά συνέπεια ο σάκος του μποξ.
ΑΛΛΑ μια και μιλάμε για ένα από τα ολυμπιακά αθλήματα, πού ήταν, αλήθεια, η «μητέρα Ευρώπη» να συγκρατήσει εμάς τα «αρχιλαμόγια» όταν, κινούμενοι από σύνδρομα αθεράπευτης μεγαλομανίας, διεκδικήσαμε και πήραμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, τους οποίους τελικά πληρώσαμε τόσο ακριβά, από όλες τις απόψεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου