Άθελά του αφού ο ίδιος δεν ήταν αυτιστικός, βοήθησε να γνωρίσει όλος ο κόσμος τις σπάνιες και εκπληκτικές ικανότητες των αυτιστικών. Όταν τον συνάντησε για πρώτη φορά ο σεναριογράφος της ταινίας Μπάρι Μόροου, κάπου στα 1980, εντυπωσιάστηκε από την ικανότητά του να απομνημονεύει όλα όσα άκουγε. Έτσι έγραψε το σενάριο του «Ανθρώπου της βροχής», που κέρδισε τα Όσκαρ καλύτερης ταινίας και πρώτου ανδρικού ρόλου (Ντάστιν Χόφμαν), το 1988.
Ο ήρωας της ταινίας μπορούσε να βρει στη στιγμή ποιων αριθμών το γινόμενο ήταν ο αριθμός 1.234.567.890. Ένας μαθηματικός που γνωρίζει τον κατάλληλο αλγόριθμο χρειάζεται 12 δευτερόλεπτα για να βρει όλους τους πρώτους αριθμούς ανάμεσα στο 301 και το 393. Πολλοί αυτιστικοί, που από μια ιδιοτροπία της φύσης προτιμούν να μένουν σιωπηλοί και δεν επικοινωνούν εύκολα με τους άλλους ανθρώπους, μπορούν να τους βρουν σε κάτι παραπάνω από ένα δευτερόλεπτο. Εκεί όπου οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν το δάσος, λένε οι καθηγητές Άλαν Σνάιντερ και Τζον Μίτσελ, που μελέτησαν τα ασυνήθιστα χαρίσματα των αυτιστικών παιδιών, πολλοί αυτιστικοί έχουν τη σπάνια ικανότητα να διακρίνουν το δέντρο. Είναι όμως αυτό λόγος για να τους ξεχωρίζει η κοινωνία από τους υπόλοιπους ανθρώπους που αρέσκεται να τους ονομάζει «φυσιολογικούς»;
Την απάντηση τη δίνει ο Μπάρι Μόροου: «Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μίλησε έστω και πέντε λεπτά με τον Κιμ και να μην άλλαξε ιδέες για τον τρόπο που έβλεπε τον εαυτό του, τον κόσμο και τις δυνατότητες των ανθρώπων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου