ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ Διαχρονικής αξίας
Του ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ
Παρακολουθώντας στα κανάλια τις συζητήσεις για τα «μεγάλα προβλήματα του ελληνικού λαού» αναρωτιέμαι πότε θα βρεθεί ένας πολιτικός ή μία ομάδα πολιτών να ιδρύσουν το κόμμα της Κοινής Λογικής.
Παρακολουθώντας στα κανάλια τις συζητήσεις για τα «μεγάλα προβλήματα του ελληνικού λαού» αναρωτιέμαι πότε θα βρεθεί ένας πολιτικός ή μία ομάδα πολιτών να ιδρύσουν το κόμμα της Κοινής Λογικής.
Ένα κόμμα που στόχος του δεν θα είναι η χωρίς ανάσα ανταλλαγή κατηγοριών του τύπου «σας πήραμε-σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο», «μας πήρατε-μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο» αλλά η αντιμετώπιση των τεράστιων προκλήσεων που εμφανίστηκαν με την επανάσταση της Πληροφορικής και την αποκαλούμενη παγκοσμιοποίηση.
Αν δεν είναι ομαδική παράκρουση τότε τι είναι αυτό το ακατάπαυστο νιαούρισμα που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 80 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα; Τι είναι αυτό που κάνει το λαό μας να τραβάει το αριστερό του μανίκι με το δεξί του χέρι (και το δεξί με το αριστερό) ζητώντας από τον ...εαυτό του όλο και περισσότερες παροχές κάνοντας ότι δε βλέπει το αμείλικτο πρόσωπο των μετα-ανθρώπινες κοινωνιών; Και, τι είναι εκείνο που κάνει όλα τα κόμματα στην Ελλάδα να φοβούνται να πουν την αλήθεια που απλά λεει πως, αν μία χώρα και ένας λαός δεν γίνουν όχι απλά «ανταγωνιστικοί» αλλά ...killers θα καταλήξουν υπάλληλοι των νοτιοκορεατών, των κινέζων, και των αμερικάνων (το τελευταίο δε χρειαζόταν να το πω).
Διορθώστε με αν κάνω λάθος αλλά, πραγματικά έχω την εντύπωση ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις (που επιτρέπουν στη χώρα να λειτουργεί ακόμα) έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να ματαιώσουν, ακυρώσουν, τινάξουν στον αέρα, «στείλουν αδιάβαστη» κάθε παραγωγική επένδυση ή διαδικασία.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος αλλά, πραγματικά έχω την εντύπωση ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις (που επιτρέπουν στη χώρα να λειτουργεί ακόμα) έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να ματαιώσουν, ακυρώσουν, τινάξουν στον αέρα, «στείλουν αδιάβαστη» κάθε παραγωγική επένδυση ή διαδικασία.
Το αποτέλεσμα είναι η Ελλάδα να ζει με τις επιδοτήσεις από τα πακέτα ντελόρ, και τα Β, Γ και Δ ΚΠΣ. Όπως όλοι γνωρίζουμε η Θράκη, η Μακεδονία και άλλες περιοχές της Ελλάδας είναι γεμάτες από κουφάρια, που χτίστηκαν σε μία νύχτα για να φαγωθούν τα «λεφτά» των επιδοτήσεων τα οποία, πάλι με ελάχιστες εξαιρέσεις, επενδύθηκαν σε σκυλάδικα, γκροτέσκες βίλες, «μπάρμπεκιου», «πλέϊ ρουμ», «μερσεντέ» και «μπεμβέ» με φιμέ τζάμια, ζαντολάστιχα και αεροτομή (τότε) και γκραν τσέροκι ή πόρσε καγιέν (τώρα).
Όλα αυτά τα χρόνια επιχειρηματίες και κόμματα εξουσίας πρωταγωνίστησαν σε μία παράσταση στην οποία, οι πρώτοι υποδύονταν τους επενδυτές, και η κρατική μηχανή το μηχανισμό που τους ήλεγχε! Η χώρα γέμισε με εταιρίες μελετών και ο λαός παρακολουθούσε και λάβαινε μέρος σε ένα show εικονικής πραγματικότητας που τώρα φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος. Το πως οι παραστάσεις επηρέασαν την οικονομία το βλέπουμε στα παράθυρα της τηλεόρασης. Οι εργαζόμενοι ζητάνε από το κράτος αυξήσεις μισθών, συντάξεων και μείωση του κόστους ζωής και το κράτος, ακριβώς επειδή δεν γίνονται επενδύσεις που να φέρνουν πλούτο (εργοστάσια αυτοκινήτων, δικύκλων, ανταλλακτικών, Η/Υ, ποδηλάτων, οδοντογλυφίδων ή μονάδες που παράγουν λογισμικό ή προσελκύουν τουρισμό), δανείζεται από τις ξένες τράπεζες για να ικανοποιήσει τις (δίκαιες) απαιτήσεις γιατί, ποιος συνταξιούχος μπορεί να ζήσει με 300-400 ευρώ το μήνα.
Ο φαύλος κύκλος, που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60 με τις κρατικοποιήσεις των δεξιών κυβερνήσεων με σοσιαλιστικές τάσεις (το 75% της επιχειρηματικής δραστηριότητας ήταν υπό κρατικό έλεγχο), συνεχίστηκε με τις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις με δεξιές τάσεις και έφτασε στο ζενίθ με την ένταξη της χώρας στη Εuroland.
Εκτός του ότι, η Ελλάδα είναι τελευταία στην ανταγωνιστικότητα ανάμεσα στις 25 της Ε.Ε. πρέπει να είναι και η μοναδική χώρα στο πλανήτη που τρέφεται με τις ίδιες της τις σάρκες!
Όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι οι διαπιστώσεις που λύνουν προβλήματα αλλά, οι προτάσεις.
Όλα αυτά τα χρόνια επιχειρηματίες και κόμματα εξουσίας πρωταγωνίστησαν σε μία παράσταση στην οποία, οι πρώτοι υποδύονταν τους επενδυτές, και η κρατική μηχανή το μηχανισμό που τους ήλεγχε! Η χώρα γέμισε με εταιρίες μελετών και ο λαός παρακολουθούσε και λάβαινε μέρος σε ένα show εικονικής πραγματικότητας που τώρα φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος. Το πως οι παραστάσεις επηρέασαν την οικονομία το βλέπουμε στα παράθυρα της τηλεόρασης. Οι εργαζόμενοι ζητάνε από το κράτος αυξήσεις μισθών, συντάξεων και μείωση του κόστους ζωής και το κράτος, ακριβώς επειδή δεν γίνονται επενδύσεις που να φέρνουν πλούτο (εργοστάσια αυτοκινήτων, δικύκλων, ανταλλακτικών, Η/Υ, ποδηλάτων, οδοντογλυφίδων ή μονάδες που παράγουν λογισμικό ή προσελκύουν τουρισμό), δανείζεται από τις ξένες τράπεζες για να ικανοποιήσει τις (δίκαιες) απαιτήσεις γιατί, ποιος συνταξιούχος μπορεί να ζήσει με 300-400 ευρώ το μήνα.
Ο φαύλος κύκλος, που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60 με τις κρατικοποιήσεις των δεξιών κυβερνήσεων με σοσιαλιστικές τάσεις (το 75% της επιχειρηματικής δραστηριότητας ήταν υπό κρατικό έλεγχο), συνεχίστηκε με τις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις με δεξιές τάσεις και έφτασε στο ζενίθ με την ένταξη της χώρας στη Εuroland.
Εκτός του ότι, η Ελλάδα είναι τελευταία στην ανταγωνιστικότητα ανάμεσα στις 25 της Ε.Ε. πρέπει να είναι και η μοναδική χώρα στο πλανήτη που τρέφεται με τις ίδιες της τις σάρκες!
Όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε δεν είναι οι διαπιστώσεις που λύνουν προβλήματα αλλά, οι προτάσεις.
Τι πρέπει να γίνει για να αρχίσει η χώρα να «γεννάει» πλούτο;
Επειδή οι γνώσεις του γράφοντος στα οικονομικά είναι περιορισμένες θα επαναλάβω τη πρόταση που έκαναν διακεκριμένοι πολιτικοί αρχηγοί: η Ελλάδα να αντιγράψει το παράδειγμα της Ιρλανδίας; Αν η μνήμη μου δε απατά προτάθηκε από όλες τις κυβερνήσεις –από εκείνες του «Λευκού Πελέ» μέχρι τις εκσυγχρονιστικές και από τη συγκυβέρνηση μέχρι τη ΝΔ.
Τι λέει;
Ότι, στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις είναι να:
α. διαθέτεις μερικές εκατοντάδες F16, F18, F117, πυραύλους cruise και αερομεταφερόμενες μεραρχίες -για να ανοίγεις νέες αγορές για τις εταιρίες σου και τα προϊόντα τους (κοκακόλα, F16, γκραν τσέροκι, γκραν σουξέ.,.)
β. έχεις φτηνά εργατικά (Κίνα, Ινδία, Κορέα και γενικά χώρες εκτός ΗΠΑ, Ιαπωνίας και Ε.Ε.)
γ. συνδυάζεις τα α και β
δ. έχεις ηγεσίες και λαό που δε τραβάνε το αριστερό τους μανίκι με το δεξί τους χέρι και vice verca
Σε απλά ελληνικά για να μπορέσει η χώρα να βγει από την επιτήρηση (που οι αιτίες της δεν δημιουργήθηκαν χτες) πρέπει να αποκτήσει ανταγωνιστική οικονομία, να παράξει προϊόντα και να προσφέρει υπηρεσίες που να είναι τουλάχιστον εφάμιλλα των «ξένων» συμπεριλαμβανομένων και των ...ιρλανδέζικων.
Η Τράπεζα της Ελλάδος) ανακοίνωσε ότι, το 2004 το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου έφτασε στα 25,4 δις ευρώ, από 22,6 που ήταν το 2003. Την ίδια χρονιά δώσαμε για εισαγωγές 38,08 δις, ευρώ και από εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών εισπράξαμε 12,7 δις. Αν στο τεράστιο «άνοιγμα» προσθέσουμε το πληθωρισμό που, υπονομεύει κυρίως τα χαμηλά εισοδήματα, βλέπουμε ότι, με το να κάνουμε μόνο αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις όχι μόνο δε λύνει αλλά επιδεινώνει το πρόβλημα.
Το ερώτημα που τίθεται τελικά είναι αφενός ποιός θα πείσει τις εκατοντάδες συντεχνίες να αλλάξουν τροπάρι και να χορέψουν σε ιρλανδέζικο ρυθμό και αφ’ ετέρου ποιος θα απαλλάξει το κράτος από τις άλλες (συντεχνίες) που θέτουν σε κίνδυνο τα 20 δις. ευρώ που πρέπει να πάρουμε από το Γ ΚΠΣ.
Αντί λοιπόν όλοι (πολίτες, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, οργανώσεις, φορείς, συντεχνίες, ΔΕΚΟ, ΣΕΚΟ, ΕΚΟ και ΜΕΚΟ,) να βγάλουμε τις τσίμπλες και να κοιτάξουμε μακρύτερα από τον αφαλό μας περνάμε τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια, τις δεκαετίες μαλώνοντας για το 2% του 4% που έδωσε ο Κώστας και υποσχέθηκε ο Νίκος, που ξέχασε η Μαρία και που έφαγε η γάτα...
Επειδή η «γραφική» εποχή του γερανιού και της γαζίας πέρασε οριστικά νομίζω ότι ήλθε η στιγμή να αποφασίσουμε αν (για να αναφέρω πάλι το ίδιο παράδειγμα) το αεροδρόμιο του Ελληνικού θα γίνει η νέα μπιφτεκούπολη ή αν εκεί θα εγκατασταθεί μία από τις καλύτερες και μεγαλύτερες Σχολές Πολιτικής Αεροπορίας στην Ε.Ε. αλλά και η μεγαλύτερη επισκευαστική βάση της ανατολικής Μεσογείου.
Το πως βλέπει κανείς τα πράγματα εξαρτάται από τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές «τσίμπλες» που έχει στα μάτια.
Υ.Γ. Το άρθρο γράφτηκε μία ημέρα πριν τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού για την ελληνική οικονομία αλλά δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να αλλάξω ούτε μία λέξη. Η Κοινή Λογική έχει ...στέρεες βάσεις!
Τι λέει;
Ότι, στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις είναι να:
α. διαθέτεις μερικές εκατοντάδες F16, F18, F117, πυραύλους cruise και αερομεταφερόμενες μεραρχίες -για να ανοίγεις νέες αγορές για τις εταιρίες σου και τα προϊόντα τους (κοκακόλα, F16, γκραν τσέροκι, γκραν σουξέ.,.)
β. έχεις φτηνά εργατικά (Κίνα, Ινδία, Κορέα και γενικά χώρες εκτός ΗΠΑ, Ιαπωνίας και Ε.Ε.)
γ. συνδυάζεις τα α και β
δ. έχεις ηγεσίες και λαό που δε τραβάνε το αριστερό τους μανίκι με το δεξί τους χέρι και vice verca
Σε απλά ελληνικά για να μπορέσει η χώρα να βγει από την επιτήρηση (που οι αιτίες της δεν δημιουργήθηκαν χτες) πρέπει να αποκτήσει ανταγωνιστική οικονομία, να παράξει προϊόντα και να προσφέρει υπηρεσίες που να είναι τουλάχιστον εφάμιλλα των «ξένων» συμπεριλαμβανομένων και των ...ιρλανδέζικων.
Η Τράπεζα της Ελλάδος) ανακοίνωσε ότι, το 2004 το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου έφτασε στα 25,4 δις ευρώ, από 22,6 που ήταν το 2003. Την ίδια χρονιά δώσαμε για εισαγωγές 38,08 δις, ευρώ και από εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών εισπράξαμε 12,7 δις. Αν στο τεράστιο «άνοιγμα» προσθέσουμε το πληθωρισμό που, υπονομεύει κυρίως τα χαμηλά εισοδήματα, βλέπουμε ότι, με το να κάνουμε μόνο αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις όχι μόνο δε λύνει αλλά επιδεινώνει το πρόβλημα.
Το ερώτημα που τίθεται τελικά είναι αφενός ποιός θα πείσει τις εκατοντάδες συντεχνίες να αλλάξουν τροπάρι και να χορέψουν σε ιρλανδέζικο ρυθμό και αφ’ ετέρου ποιος θα απαλλάξει το κράτος από τις άλλες (συντεχνίες) που θέτουν σε κίνδυνο τα 20 δις. ευρώ που πρέπει να πάρουμε από το Γ ΚΠΣ.
Αντί λοιπόν όλοι (πολίτες, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, οργανώσεις, φορείς, συντεχνίες, ΔΕΚΟ, ΣΕΚΟ, ΕΚΟ και ΜΕΚΟ,) να βγάλουμε τις τσίμπλες και να κοιτάξουμε μακρύτερα από τον αφαλό μας περνάμε τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια, τις δεκαετίες μαλώνοντας για το 2% του 4% που έδωσε ο Κώστας και υποσχέθηκε ο Νίκος, που ξέχασε η Μαρία και που έφαγε η γάτα...
Επειδή η «γραφική» εποχή του γερανιού και της γαζίας πέρασε οριστικά νομίζω ότι ήλθε η στιγμή να αποφασίσουμε αν (για να αναφέρω πάλι το ίδιο παράδειγμα) το αεροδρόμιο του Ελληνικού θα γίνει η νέα μπιφτεκούπολη ή αν εκεί θα εγκατασταθεί μία από τις καλύτερες και μεγαλύτερες Σχολές Πολιτικής Αεροπορίας στην Ε.Ε. αλλά και η μεγαλύτερη επισκευαστική βάση της ανατολικής Μεσογείου.
Το πως βλέπει κανείς τα πράγματα εξαρτάται από τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές «τσίμπλες» που έχει στα μάτια.
Υ.Γ. Το άρθρο γράφτηκε μία ημέρα πριν τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού για την ελληνική οικονομία αλλά δεν αισθάνθηκα την ανάγκη να αλλάξω ούτε μία λέξη. Η Κοινή Λογική έχει ...στέρεες βάσεις!
ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Μήπως τώρα Καπετάνιε σχεδόν 5 χρόνια μετά, και με διαφορετική κυβέρνηση, υπάρχει η παραμικρή ανάγκη να αλλάξει έστω και μια λέξη???
Εκτός απο την ιστοσελίδα-πηγή του άρθρου στην οποία θα κατευθυνθείτε αυτόματα κάνοντας "κλικ" πάνω στο όνομα του αρθρογράφου στην αρχή της ανάρτησης, ο κύριος Καββαθάς διατηρεί και προσωπικό ιστολόγιο (ΕΔΩ) όπου θα βρείτε επίσης ενδιαφέρουσες απόψεις και άρθρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου