Χριστουγεννιάτικες αφηγήσεις έρχονται απ' τη Ρωσία μαζί με την αίσθηση της θλίψης που φέρνει ο καινούργιος χρόνος. Διότι κι εκεί, όπως κι εδώ, ο χρόνος γίνεται, σιγά σιγά, η διαρκής προεξόφληση ενός δανείου που όλοι χρωστούν ενώ κανείς δεν εισπράττει.
ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ τους περιποιήθηκε, μαγειρεύοντας και ρωτώντας σχετικά με το ταξίδι τους, μέχρι που έλιωσε το κερί. Και όταν έμαθε τον σκοπό τους, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να προσφέρει με τη σειρά της ένα δώρο στον νεογέννητο βασιλιά της Βηθλεέμ αλλά, το επόμενο πρωί, έχοντας ξυπνήσει αργά αφού όλη τη νύχτα καθάριζε σχολαστικά το σπίτι, διαπίστωσε πως οι επισκέπτες είχαν φύγει. Και ακολούθησε το άστρο που ακολούθησαν και οι ξένοι, παίρνοντας μαζί της κάθε είδους μικροαντικείμενα, ώστε να διαλέξει στον δρόμο το κατάλληλο δώρο. Εκτοτε, μπαίνει αθόρυβα, τη νύχτα, σε όλα τα σπίτια απ' όπου ακούγεται κλάμα μωρού, με την ελπίδα ότι θα συναντήσει τον περίφημο Ιησού. Και, μη ξέροντας αν το μωρό είναι ή όχι εκείνο που αναζητάει, αφήνει στο καθένα κι από ένα δώρο (...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου