Tης Δωρας Αντωνιου
«Αν η κατάσταση στον ρυθμό απόδοσης Δικαιοσύνης παραμείνει ως έχει, σε λίγο δεν θα χρειάζεται να περάσουν σχεδόν εννέα δεκαετίες για να επαναληφθεί μια δίκη, αυτός θα είναι ο χρόνος για να εξαντλήσει μια υπόθεση όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας». Το σχόλιο, προερχόμενο από καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, γίνεται με αφορμή την απόφαση του Αρείου Πάγου να ασχοληθεί με την επανάληψη της «δίκης των έξι», 87 χρόνια μετά την αρχική δίκη.
Με δραματικό τόνο υπογραμμίζει την εκρηκτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην απόδοση Δικαιοσύνης στη χώρα μας.
Η απόφαση για επανάληψη της «δίκης των έξι», έχει πολλές παραμέτρους και εγείρει σειρά ζητημάτων, που δεν μπορούν να εξαντληθούν στα στενά όρια ενός άρθρου.
Είναι δουλειά του δικαστηρίου η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, υπό το φως νέων δεδομένων;
Τα νέα στοιχεία που προσκομίζονται αρκούν για να επανεξετασθεί μια υπόθεση της οποίας η αρχική δικογραφία δεν υπάρχει πια;
Το να αποφασίσει, όμως, ο Αρειος Πάγος να ασχοληθεί με την επανάληψη μιας δίκης που έγινε δεκαετίες πριν, έχει επιπτώσεις στο σήμερα. Αν η κατάσταση ήταν διαφορετική, αν στα δικαστήρια δεν είχαν πώς να γεμίσουν το πρόγραμμά τους, θα μπορούσε κανείς να αφήσει ασχολίαστο το θέμα. Ομως, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά.
Μια αγωγή που κατατίθεται σήμερα στο Διοικητικό Πρωτοδικείο χρειάζεται περίπου τριάμισι χρόνια για να προσδιορισθεί. Ο χρόνος εξάντλησης όλων των βαθμίδων της Δικαιοσύνης για μια υπόθεση, φθάνει τα 15 χρόνια. Η κατάσταση περιγράφεται ως «εκρηκτική». Σαν βόμβα αντίστοιχη με αυτήν του ασφαλιστικού, καθώς η συσσώρευση υποθέσεων απειλεί με κατάρρευση το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης.
Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, με ευθύνη του Κράτους, μάλιστα, που συχνά οδηγεί εκεί προσφυγές, με στόχο μόνο και μόνο να κερδίσει χρόνο, όπως σε περιπτώσεις που πολίτες διεκδικούν επιστροφή χρημάτων. Για τον Αρειο Πάγο, δε, που εσχάτως εντρυφεί στην αναζήτηση ιστορικών στοιχείων και μαρτυριών, υπάρχουν ακόμα και ευρωπαϊκές καταδίκες για την απόρριψη υποθέσεων ως «αορίστων», κάτι που από πολλούς θεωρείται τακτική για αποσυμφόρηση του μεγάλου όγκου δουλειάς του ανώτατου δικαστηρίου.
πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου