Αντικειμενικές αξίες

Γράφει ο Σπύρος Παπαδάς στο FAST-THOUGHTAΔΙΚΟ

Όσοι απο εμάς παρακολουθήσαμε το Next top Model του Αntenna,θα διαπιστώσαμε κατι προφανές για το κόσμο του modelling. Η Βίκυ Καγιά μιλώντας προς τα μοντέλα για τον κόσμο της υψηλής ραπτικής,τους μίλησε για δύο πράγματα που αφορούσαν την τέχνη.

Συγκεκριμένα,τους είπε πως θα επισκεφτούν την γκαλλερί του κ.Μιχαλαριά αλλα μίλησε και για την εβδομάδα μόδας του Παρισιού και τα διάσημα έργα τέχνης που είναι το δίχως αλλο τα κομμάτια που παρουσιάζονται εκεί. Η πρώτη της λέξη τόσο για τους πίνακες της γκαλερί,οσο και για τα παπουτσια της εβδομάδας μόδας του Παρισιού ,ήταν: Πανάκριβα.

Είναι ομως έτσι;

Μπορούμε ολα να τα ζυγίζουμε σαν να είναι αναλωτά πράγματα;

Μπορούμε όλα να τα ζυγίζουμε σαν ενα σακί πατάτες; Να τα μετράμε σαν ένα τοπι ύφασμα;

Ευτυχώς υπάρχουν κάποια πράγματα που η μέτρηση τους σε χρήμα είναι καθαρά δευτερεύουσα. Ένα απ'αυτά είναι η τέχνη. Δηλαδή,αν σου πεί κάποιος Μόνα Λίζα,το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς είναι ο Da Vinci, είτε η στρουμπουλή εικονιζόμενη κυρία,ή αυτό το βλέμμα που όπως και να την κοιτάς σίγουρα,σε κοιτά κατάματα. Όσο απαίδευτος και νά'σαι απο τέχνη, δεν πρόκειται να σκεφτεις ,πόσα χρήματα αξίζει, κι αυτό γιατί η τέχνη είναι πρωτίστως υποκειμενικά καθοριζόμενη. Φυσικά υπάρχουν και καποια αντικειμενικά κριτήρια,όπως είναι τα χρώματα,η τεχνοτροπία,η "σχολή",αλλα η αντικειμενική (χρηματική) αξία ενός έργου,είναι το τελευταίο.

Σίγουρα όλα τα παραπάνω ποσώς ενδιαφέρουν την κυρία Καγιά, τους παραγωγούς που της γράφουν το autocue, αλλά και το κοινό στο οποίο απευθύνεται.
Δυστυχώς όμως, η επανάληψη της λέξης "πανάκριβα",δίς, στην αρχή κάθε πρότασης, είναι μια μύηση στις υποψήφιες next top modelists. Ότι δηλαδή,τα πάντα είναι λεφτά, οτι μόνο το κασέ μετράει, οτι πρέπει να έχουν πολλές εμφανίσεις, για να έχουν πιό πλούσιους "φίλους",πιο ακριβές φωτογραφήσεις,για να μπορούν να κάνουν τα "πανάκριβα όνειρα που τους πουλάνε.

Σε αυτό το σκλαβοπάζαρο της ανορεξίας,με αυτό το ακριβό και γλασέ περιτύλιγμα,γίνεται ενα εμπόριο ελπίδας, ένα ξεπούλημα ονείρων, μάρκας Prada,Gucci και Armani.Σε ένα κόσμο που βυθίζεται στη ματαιότητα, ο κόσμος της πασαρέλας είναι το απόλυτο σύμβολο του.

Σε ένα κοσμο που αγνοεί την Αφρική και τους ενα δισεκατομμύριο υποσιτιζόμενους,υπάρχει μια φωτεινή πασαρέλα να μας θυμίζει οτι αλλάζουν τα χρώματα κάθε σεζόν.

Αν συνεχίσουμε έτσι, τα γήινα χρώματα θα πάψουν να φοριούνται και μόνο το μαύρο θα μείνει,γιατί όσο συνεχίζουμε να αγνοούμε τους ανθρώπους που υποφέρουν για τη δικιά μας γκλαμουριά και έπαρση, τόσο πιο βίαιη θα είναι η αντίδρασή τους, που δικαίως θα μας σαρώσει όλους, για να αποκτήσουν οσα τους στέρησε η ματαιοδοξία μας.