«Τι κάνουμε ? Μπρίκια κολλάμε ?»

Γράφει ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Η «BRIKIA International» είναι ένας πολυεθνικός κολοσσός. Ένας γίγαντας που κατασκευάζει μπρίκια.

Έχοντας εξαιρετικό τμήμα έρευνας αγοράς, γρήγορα έμαθε ότι η Ελληνική Οικογενειοκρατική Εικονική Δημοκρατία αποτελεί καταναλωτικό παράδεισο για τα προϊόντα της, αφού όντας επικεντρωμένη στην Βαριά Βιομηχανία προϊόντων υψηλής τεχνολογίας, απαξιεί να ασχοληθεί με την παραγωγή του σκεύους που χρησιμοποιείται κατά κόρον σε κάθε σπίτι για την ετοιμασία του αγαπημένου ροφήματος των ευημερούντων κατοίκων της. Του «μπρικιού»

Αποφάσισε να μπει δυνατά λοιπόν στην Ελληνική αγορά

Οι κυβερνώντες της Ελληνικής Οικογενειοκρατικής Εικονικής Δημοκρατίας πανηγύριζαν μιλώντας για έναν θρίαμβο προσέλκυσης σοβαρών επενδυτών

Φυσικά η «BRIKIA International» δεν έφερε κανένα εργοστάσιο. Θα ήταν υποτιμητικό άλλωστε και για εμάς , δίπλα στην βαριά βιομηχανία μας να ανεχόμαστε την λειτουργία μιας μονάδας που φτιάχνει μπρίκια. Τι κάνουμε, μπρίκια κολλάμε?
Τα εργοστάσιά της τα έχει σε τριτοκοσμικές ως προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα ασιατικές χώρες (Βλέπε Κίνα, Μαλαισία, Ινδία κλπ) ώστε να ελαχιστοποιεί το κόστος παραγωγής.
Αυτό φυσικά για εμάς , δεν είναι πρόβλημα. Αρκεί να βρίσκουμε σε καλή τιμή το προϊόν που προκύπτει από δουλική στην ουσία εργασία, ώστε να μπορούμε να φτιάχνουμε τον καφέ μας και πίνοντάς τον να φιλοσοφούμε για την παιδική εργασία και τα ανθρώπινα δικαιώματα ανά τον κόσμο…

Στην Ελληνική αγορά μπήκε δυνατά σαν ΕΙΣΑΓΩΓΕΑΣ.. Πρόκειται για την «ΜΠΡΙΚΙΑ Ελλάς» που δραστηριοποιείται σαν εμπορικό παράρτημα της μητρικής κατασκευαστικής μονάδας. Εδώ φυσικά τα φτηνά εργατικά χέρια των δούλων του 3ου κόσμου τα αντικαθιστούν οι «κυριλέ» αιμοδότες του ιδιωτικού τομέα.
Επιστράτευσε ελάχιστα καλοπληρωμένα ντόπια «στελέχη», τα οποία υπό την καθοδήγηση των ξένων διευθυντών επιστράτευσαν με τη σειρά τους το στρατό αιμοδοτών που δουλεύοντας χωρίς ωράριο, και παίρνοντας αντί για χρήμα , άχρηστους «μανατζερίστικους» τίτλους κάθονται και τους πίνουν το αίμα. Είναι γλυκό το τσίμπημα. Βλέπεις η «business card» εμπεριέχει τον τίτλο «manager».
“Product Manager”, “District Manager” “ΠΑΠΑΡΙΑ Manager” κλπ.

Τι κάνουμε μπρίκια κολλάμε?

Ο «μανατζερίστικος» τίτλος κάνει το δάγκωμα του βρικόλακα γλυκύτατο…

Της στοιχίζει λοιπόν το μπρίκι στον «παράδεισο παραγωγής» 1 ευρώ, και το πουλά στο παράρτημά της, στην «ΜΠΡΙΚΙΑ Ελλάς» 20, για να το διαθέσουν οι “Παπάρια Managers” στην εγχώρια αγορά στην τιμή των 25 ευρώ . Φυσικά η τιμή πώλησης δεν είναι τυχαία. Είναι τέτοια ώστε να καλύπτει ίσα ίσα τα τοπικά έξοδα του παραστήματος εμφανίζοντας τα ελάχιστα δυνατά τοπικά κέρδη.
Εδώ φορολογικά δεν αστειευόμαστε…Φυσικά ούτε το «μπρίκο-παράρτημα» αστειεύεται. Έχει τοπικά έξοδα 24 ευρώ ανά μπρίκι, λαμβάνει 25 ευρώ ανά μπρίκι πληρώνει πινάκια φακής στην Ελληνική Οικογενειοκρατική Εικονική Δημοκρατία ως φόρο για το 1 ευρώ κέρδους ανά μπρίκι , για να την κρατά σε χειμερία νάρκη και νομιμότατα όλο το χρήμα βγαίνει έξω στη «βάση» του Γίγαντα που είναι και φορολογικός παράδεισος.

Περίπου 20 καθαρά ελληνικά ευρώπουλα ανά μπρίκι, ανοίγουν τα φτερά τους και πετάνε προς τον φορολογικό παράδεισο παραγωγής . Χιλιάδες τα μπρίκια, χιλιάδες και τα ευρώπουλα. Εκατομμύρια τα μπρίκια, εκατομμύρια και τα ευρώπουλα
Ο ήλιος καθημερινά κρύβεται απ τα φτερουγίζοντα ευρώπουλα που καθημερινά πετάνε σε μακρινούς παραδείσους την ώρα που εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.
Γιατί αυτό ΔΕΝ συμβαίνει ΜΟΝΟ με την «ΒΡΙΚΙΑ international». Συμβαίνει με όλες τις «International» που ανοίγουν τα παραμάγαζά τους εδώ και που μας κοροϊδεύουν μπρος στα μάτια μας εκμεταλλευόμενες την κληρονομική ηλιθιότητα των κυβερνώντων της Μπανανίας μας.

Την «πατέντα» της “BRIKIA International” την έχουν ζηλέψει και την εφαρμόζουν όλοι οι «ιντερνασιοναλ».

Έτσι λοιπόν παρέα με την “BRIKIA Ιντερνατιοναλ” έχει έρθει και η “ΚΟΛΛΑ international”. Με την ίδια ακριβώς δομή λειτουργίας και με το ίδιο σκεπτικό. Παραγωγή κόλλας στον παράδεισο, παράρτημα εδώ , επάνδρωση της τοπικής παράγκας με «παπάρια- μανατζερς» διαλεγμένους να πληρώνονται για να διατηρούν τον εαυτό τους σε τέτοια φυσική κατάσταση ώστε να παράγει το απαραίτητο προς πόση απ τους βρικόλακες αίμα, το οποίο δίνουν ευχάριστα για μια «business card» που αναγράφει δίπλα στο ονοματεπώνυμο του αιμοδότη την λέξη manager
Τι κάνουμε , μπρίκια κολλάμε?

Φυσικά μαζί με τους διάφορους διεθνείς παραγωγούς προϊόντων έχουν έρθει και οι πάροχοι υπηρεσιών. Και η BRIKIA και η KOΛΛΑ έχουν ανάγκες υπό μορφή υπηρεσιών. Να σου λοιπόν και η «ΥΠΗΡΕΤΗΣ International»
Το ίδιο βιολί και αυτός. Τους απολύτους απαραίτητους αιμοδότες εδώ για τα δύσκολα και ο βασικός κορμός παροχής υπηρεσιών ΕΞΩ. Στον «παράδεισο» και αυτός

Έχει πρόβλημα ο «παπάρια- μανατζερ» της BRIKIA? Καλεί το helpdesk του διεθνή ΥΠΗΡΕΤΗ στην Ινδία

Χάλασε το computer του «παπόρια- μάνατζερ» της ΚΟΛΛΑ ? Καλεί το κατάλληλο helpdesk του ΥΠΗΡΕΤΗ στο υπερπέραν.

Μόνο αν δεν λυθεί το πρόβλημα εξ αποστάσεως, επεμβαίνει ο τοπικός «παπάρια-μάνατζερ» του ΥΠΗΡΕΤΗ

Και φυσικά ο ΥΠΗΡΕΤΗΣ Ιnternational για την άμεση ανταπόκριση του και το 24ώρο service του τιμολογεί τις τοπικές παράγκες, των πελατών του με τα «δέοντα ποσά» Φυσικά όχι τοπικά. Το 90% του ποσού έρχεται από τιμολόγιο της ΥΠΗΡΕΤΗΣ International που εκδόθηκε στον «παράδεισο», στο υπερπέραν. Το 10% το τιμολογεί η τοπική παράγκα του ΥΠΗΡΕΤΗ για να βγάλει τα έξοδα των τοπικών αιμοδοτών αλλά και τους μηδαμινούς φόρους που θα κρατήσουν σε χειμερία νάρκη τοπικούς άρχοντες και κοινωνία

Και να τα ελληνικά ευρώπουλα καθημερινά να πετάνε στον ουρανό στην πορεία τους προς τον παράδεισο

Και να ο ηλίθιος κληρονομικός ηγέτης να μετρά τα πινάκια φακής που παίρνει ως φόρους, και φουσκώνοντας σαν γαλί με καμάρι, να σου λέει «τι κάνουμε, μπρίκια κολλάμε»?

Και να ο ηλίθιος ψηφοφόρος του που πιστεύει τις μπούρδες περί σοβαρών επενδύσεων και κρατικών εσόδων που σου λέει «τι κάνουμε, μπρίκια κολλάμε»?

Η «γραμμή παραγωγής» άγνωστη λέξη σε όλους
Η σοβαρή προσέλκυση σοβαρών επενδυτών άγνωστη λέξη σε όλους

Η ιδέα του να γίνουμε κάποτε ικανοί να παράγουμε κάτι δικό μας με σοβαρότητα και στόχους, άγνωστη σε όλους
Η ιδέα να μετατραπούμε από παράγκα για «ιντερνάσιοναλ-αρπαχτές» σε σοβαρή βάση επενδύσεων άγνωστη σε όλους

Οι αιμοδότες του ιδιωτικού τομέα κοιτάμε σαν ηλίθιοι τις business cards που μας έχουν μοιράσει οι παράγκες για τις οποίες δουλεύομε, οι δημόσιοι υπάλληλοι κοιτάνε τα φιλοδωρήματα που αφήνουν οι ξένοι κολοσσοί στο κράτος-οπερέτα για να συνεχίσει να τους ταΐζει , ναρκώνοντας κρίση και συνειδήσεις, και καυχιόμαστε ρωτώντας ρητορικά: «τι κάνουμε μπρίκια κολλάμε»?

Ναι κορόϊδα . Μπρίκια κολλάμε
Το κακό όμως δεν είναι ότι κολλάμε μπρίκια. Το κακό είναι ότι κολλάμε «ΛΑΘΟΣ ΜΠΡΙΚΙΑ»

Μακάρι να ήμασταν ικανοί αντί για βαριά βιομηχανία αποχαύνωσης να διαθέταμε μια δικιά μας Brikia International και μια Kόλλα International και να κολλάγαμε ΔΙΚΑ μας μπρίκια που θα στέλναμε σε όλο τον κόσμο

Ναι κορόϊδα . Μπρίκια κολλάμε αλλά ακόμα και αυτό το κάνουμε λάθος...