Στη Μέση Ανατολή πολλά μπορούν να
πάνε στραβά. Αυτήν τη στιγμή, η κύρια πηγή αστάθειας είναι το Ιράν. Με
την οικονομία του σε κίνδυνο και τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν όλο και
πιο έντονα, το Ιράν έχει απειλήσει να αποκλείσει τα Στενά του Ορμούζ,
ίσως το πιο κρίσιμο ναυτικό πέρασμα στον κόσμο.
Συνολικά 17 εκατ. βαρέλια αργού ημερησίως, περίπου το 35% του παγκόσμιου εμπορίου θαλάσσιου πετρελαίου, διέρχονται από το πλάτους 21 μιλίων στενό. Είναι η μόνη διέξοδος από τον Κόλπο για ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου ανεφοδιασμού σε ενέργεια.
Το μοναδικό έθνος που έχει τη δυνατότητα να το αλλάξει αυτό είναι η Fujairah. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που ιδρύθηκαν το 1971, είναι μια ομοσπονδία από βασίλεια, ένα κράτος σε σχήμα μπούμερανγκ στα ανατολικά σύνορα της Σαουδικής Αραβίας. Η μια άκρη του μπούμερανγκ αποτελεί το νότιο όριο του Περσικού Κόλπου.
Η Fujairah είναι το μόνο εμιράτο που βρίσκεται στην άλλη πλευρά των Στενών του Ορμούζ, θέση η οποία της δίνει πρόσβαση στον Κόλπο του Ομάν και τον Ινδικό Ωκεανό. Η θέση του, λοιπόν, είναι αυτή που μεταμορφώνει το εμιράτο από φτωχό συγγενή της παρέας του Αμπού Ντάμπι και του Ντουμπάι σε ένα προπύργιο της ασφάλειας του Κόλπου, αλλά και σε έναν παγκόσμιο ενεργειακό κόμβο.
Ο αγωγός Dolphin Energy, που ολοκληρώθηκε το 2007, είναι το πρώτο πολυεθνικό δίκτυο φυσικού αερίου στον Κόλπο και συνδέει τη Fujairah με το μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου στον κόσμο, το Βόρειο Κοίτασμα του Κατάρ.
Η κυβέρνηση του Αμπού Ντάμπι, η οποία κατέχει το 9% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου, ολοκληρώνει έναν αγωγό αργού αξίας 3,3 δισ. δολαρίων, που θα εγκαινιαστεί εντός του τρέχοντος έτους και πρόκειται να μεταφέρει 1,5 εκατ. βαρέλια ημερησίως στο λιμάνι της Fujairah, σύμφωνα με τον υπουργό Ενέργειας των ΗΑΕ, Mohammad bin Dha΄en al-Hameli.
Το πετρέλαιο θα διοχετεύεται σε εγκαταστάσεις χωρητικότητας 8 εκατ. βαρελιών, δίνοντας τη δυνατότητα στο Αμπού Ντάμπι να εξάγει το ήμισυ του αργού του μέσω δεξαμενόπλοιων που θα αναχωρούν από τη Fujairah.
Το 2014, το Αμπού Ντάμπι θα κατασκευάσει έναν αγωγό υγραερίου που θα καταλήγει στις νέες εγκαταστάσεις αεριοποίησης στο λιμάνι της Fujairah. Συνολικά, τα δίκτυα αυτά θα επιτρέπουν στα πλοία να φορτώνουν και να ξεφορτώνουν στη Fujairah, αποφεύγοντας τον επικίνδυνο διάπλου των Στενών του Ορμούζ. Την πρόσβαση στα δίκτυα αυτά διαπραγματεύονται τώρα και άλλες χώρες του Κόλπου
Συνολικά 17 εκατ. βαρέλια αργού ημερησίως, περίπου το 35% του παγκόσμιου εμπορίου θαλάσσιου πετρελαίου, διέρχονται από το πλάτους 21 μιλίων στενό. Είναι η μόνη διέξοδος από τον Κόλπο για ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου ανεφοδιασμού σε ενέργεια.
Το μοναδικό έθνος που έχει τη δυνατότητα να το αλλάξει αυτό είναι η Fujairah. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που ιδρύθηκαν το 1971, είναι μια ομοσπονδία από βασίλεια, ένα κράτος σε σχήμα μπούμερανγκ στα ανατολικά σύνορα της Σαουδικής Αραβίας. Η μια άκρη του μπούμερανγκ αποτελεί το νότιο όριο του Περσικού Κόλπου.
Η Fujairah είναι το μόνο εμιράτο που βρίσκεται στην άλλη πλευρά των Στενών του Ορμούζ, θέση η οποία της δίνει πρόσβαση στον Κόλπο του Ομάν και τον Ινδικό Ωκεανό. Η θέση του, λοιπόν, είναι αυτή που μεταμορφώνει το εμιράτο από φτωχό συγγενή της παρέας του Αμπού Ντάμπι και του Ντουμπάι σε ένα προπύργιο της ασφάλειας του Κόλπου, αλλά και σε έναν παγκόσμιο ενεργειακό κόμβο.
Ο αγωγός Dolphin Energy, που ολοκληρώθηκε το 2007, είναι το πρώτο πολυεθνικό δίκτυο φυσικού αερίου στον Κόλπο και συνδέει τη Fujairah με το μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου στον κόσμο, το Βόρειο Κοίτασμα του Κατάρ.
Η κυβέρνηση του Αμπού Ντάμπι, η οποία κατέχει το 9% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου, ολοκληρώνει έναν αγωγό αργού αξίας 3,3 δισ. δολαρίων, που θα εγκαινιαστεί εντός του τρέχοντος έτους και πρόκειται να μεταφέρει 1,5 εκατ. βαρέλια ημερησίως στο λιμάνι της Fujairah, σύμφωνα με τον υπουργό Ενέργειας των ΗΑΕ, Mohammad bin Dha΄en al-Hameli.
Το πετρέλαιο θα διοχετεύεται σε εγκαταστάσεις χωρητικότητας 8 εκατ. βαρελιών, δίνοντας τη δυνατότητα στο Αμπού Ντάμπι να εξάγει το ήμισυ του αργού του μέσω δεξαμενόπλοιων που θα αναχωρούν από τη Fujairah.
Το 2014, το Αμπού Ντάμπι θα κατασκευάσει έναν αγωγό υγραερίου που θα καταλήγει στις νέες εγκαταστάσεις αεριοποίησης στο λιμάνι της Fujairah. Συνολικά, τα δίκτυα αυτά θα επιτρέπουν στα πλοία να φορτώνουν και να ξεφορτώνουν στη Fujairah, αποφεύγοντας τον επικίνδυνο διάπλου των Στενών του Ορμούζ. Την πρόσβαση στα δίκτυα αυτά διαπραγματεύονται τώρα και άλλες χώρες του Κόλπου
Η Fujairah, με τα βουνά της, είναι από παλιά γνωστή ως ένα μέρος ανέγγιχτης φυσικής ομορφιάς, μια ακτή με καμήλες, κοιλάδες και ανελέητο ήλιο.
Εδώ δεν υπάρχει πετρέλαιο, ώστε να προσελκύσει το ενδιαφέρον διεθνών αναπτυξιακών έργων. Η Fujairah, 65 μίλια ανατολικά του Ντουμπάι και 130 μίλια βορειοανατολικά του Αμπού Ντάμπι, έρχεται σε έντονη αντίθεση με τους δύο αυτούς τόπους της φανταχτερής πολυτέλειας. Αλλά σήμερα αυτό φαίνεται να αλλάζει.
Το εμιράτο, που αρχίζει να κατοικείται από όλο και
περισσότερους ανθρώπους σπουδαγμένους στις ΗΠΑ, ντυμένους σε αστραφτερά
λευκά ντισντάσα, που κλείνουν συμφωνίες πίνοντας καφέ, είναι μια χώρα
που μόλις ξύπνησε από τον λήθαργό της.
Το αν θα ενδώσει στο κύμα της αστραπιαίας ανάπτυξης και της αρχιτεκτονικής τόλμης που μπορούν να φέρουν τα κεφάλαια του Κόλπου ή το αν θα διατηρήσει την τραχύτητα και τον απομονωμένο χαρακτήρα της είναι ένα ερώτημα που οι τοπικοί άρχοντες ακόμη προσπαθούν να απαντήσουν.
Το έδαφος της Fujairah είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου από πέτρα, πάνω στην οποία δεν ευδοκιμεί τίποτα. Ο ασβεστόλιθός της, μετά την κονιορτοποίησή του, έχει τροφοδοτήσει με αδρανή υλικά όλα τα οικοδομικά έργα στη γύρω περιοχή, όπως τα νησιά Φοίνικας στο Ντουμπάι. Μόλις το 20% του εδάφους της Fujairah μπορεί να αποτελέσει οικοδομήσιμη γη, ενώ η επίπεδη ακτή, που απαλλάχθηκε πρόσφατα από τα παλιά φτωχόσπιτα της κατώτερης τάξης, έχει αρχίσει να γεμίζει με βαρέων βαρών βιομηχανικές μονάδες, όπως το νέο εργοστάσιο χάλυβα, που πρόκειται να αποδίδει ένα εκατομμύριο τόνους ετησίως, ή ο σταθμός αποθήκευσης σιτηρών, χωρητικότητας 275.000 τόνων ετησίως.
Ήδη, η Fujairah κατέχει τη δεύτερη θέση στην παγκόσμια κατάταξη υπηρεσιών ανεφοδιασμού καυσίμων, φορτώνοντας πλοία εν πλω σε αριθμούς που ξεπερνά μόνο η Σιγκαπούρη και καταγράφοντας πωλήσεις 24 εκατ. μετρικών τόνων καυσίμου το 2010.
Πετρελαϊκές εταιρείες, όπως η Socar του Αζερμπαϊτζάν και η ολλανδική Vopak, επεκτείνουν την υπάρχουσα δυνατότητα αποθήκευσής τους, προσθέτοντας τεράστιες δεξαμενές κατά μήκος της ακτής. Η BP έχει επιστρέψει στο εμπόριο πετρελαίου στην περιοχή έπειτα από δεκαετή αποχή, ναυλώνοντας μια φορτηγίδα 22.000 τόνων, τη μεγαλύτερη στη Fujairah, για υπηρεσίες πετρέλευσης.
Μέχρι το 2015, η εκτίμηση των τοπικών αξιωματούχων είναι ότι η χωρητικότητα καυσίμων της Fujairah θα τριπλασιαστεί, με 360 νέες μονάδες, που θα φιλοξενούν περισσότερα από 13 εκατομμύρια κυβικά πετρελαίου και υποπροϊόντων του, τα τρία τέταρτα των οποίων σήμερα διέρχονται από τα Στενά του Ορμούζ καθημερινά.
Ο Ibrahim al-Ansari, γενικός διευθυντής του τμήματος του αγωγού φυσικού αερίου Dolphin Energy, που ελέγχεται από τα Εμιράτα, θυμάται τις ημέρες που έπρεπε να διανύσει μέσα από τα βουνά πάνω σε καμήλες τις αποστάσεις που σήμερα διατρέχονται από ασφαλτοστρωμένους δρόμους, ώστε να φτάσει στον κόλπο του Ομάν.
Ο αγωγός διασχίζει τώρα τα ίδια βουνά. «Ολόκληρη η περιοχή έχει αρχίσει να κινείται», λέει από το γραφείο του στο Αμπού Ντάμπι, το εμιράτο που κινεί την οικονομία των ΗΑΕ. «Το Αμπού Ντάμπι καταστρώνει την πολιτική και αντιλαμβάνεται σήμερα την αναγκαιότητα της Fujairah».
Το αν θα ενδώσει στο κύμα της αστραπιαίας ανάπτυξης και της αρχιτεκτονικής τόλμης που μπορούν να φέρουν τα κεφάλαια του Κόλπου ή το αν θα διατηρήσει την τραχύτητα και τον απομονωμένο χαρακτήρα της είναι ένα ερώτημα που οι τοπικοί άρχοντες ακόμη προσπαθούν να απαντήσουν.
Το έδαφος της Fujairah είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου από πέτρα, πάνω στην οποία δεν ευδοκιμεί τίποτα. Ο ασβεστόλιθός της, μετά την κονιορτοποίησή του, έχει τροφοδοτήσει με αδρανή υλικά όλα τα οικοδομικά έργα στη γύρω περιοχή, όπως τα νησιά Φοίνικας στο Ντουμπάι. Μόλις το 20% του εδάφους της Fujairah μπορεί να αποτελέσει οικοδομήσιμη γη, ενώ η επίπεδη ακτή, που απαλλάχθηκε πρόσφατα από τα παλιά φτωχόσπιτα της κατώτερης τάξης, έχει αρχίσει να γεμίζει με βαρέων βαρών βιομηχανικές μονάδες, όπως το νέο εργοστάσιο χάλυβα, που πρόκειται να αποδίδει ένα εκατομμύριο τόνους ετησίως, ή ο σταθμός αποθήκευσης σιτηρών, χωρητικότητας 275.000 τόνων ετησίως.
Ήδη, η Fujairah κατέχει τη δεύτερη θέση στην παγκόσμια κατάταξη υπηρεσιών ανεφοδιασμού καυσίμων, φορτώνοντας πλοία εν πλω σε αριθμούς που ξεπερνά μόνο η Σιγκαπούρη και καταγράφοντας πωλήσεις 24 εκατ. μετρικών τόνων καυσίμου το 2010.
Πετρελαϊκές εταιρείες, όπως η Socar του Αζερμπαϊτζάν και η ολλανδική Vopak, επεκτείνουν την υπάρχουσα δυνατότητα αποθήκευσής τους, προσθέτοντας τεράστιες δεξαμενές κατά μήκος της ακτής. Η BP έχει επιστρέψει στο εμπόριο πετρελαίου στην περιοχή έπειτα από δεκαετή αποχή, ναυλώνοντας μια φορτηγίδα 22.000 τόνων, τη μεγαλύτερη στη Fujairah, για υπηρεσίες πετρέλευσης.
Μέχρι το 2015, η εκτίμηση των τοπικών αξιωματούχων είναι ότι η χωρητικότητα καυσίμων της Fujairah θα τριπλασιαστεί, με 360 νέες μονάδες, που θα φιλοξενούν περισσότερα από 13 εκατομμύρια κυβικά πετρελαίου και υποπροϊόντων του, τα τρία τέταρτα των οποίων σήμερα διέρχονται από τα Στενά του Ορμούζ καθημερινά.
Ο Ibrahim al-Ansari, γενικός διευθυντής του τμήματος του αγωγού φυσικού αερίου Dolphin Energy, που ελέγχεται από τα Εμιράτα, θυμάται τις ημέρες που έπρεπε να διανύσει μέσα από τα βουνά πάνω σε καμήλες τις αποστάσεις που σήμερα διατρέχονται από ασφαλτοστρωμένους δρόμους, ώστε να φτάσει στον κόλπο του Ομάν.
Ο αγωγός διασχίζει τώρα τα ίδια βουνά. «Ολόκληρη η περιοχή έχει αρχίσει να κινείται», λέει από το γραφείο του στο Αμπού Ντάμπι, το εμιράτο που κινεί την οικονομία των ΗΑΕ. «Το Αμπού Ντάμπι καταστρώνει την πολιτική και αντιλαμβάνεται σήμερα την αναγκαιότητα της Fujairah».
capitalgr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου