ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: Οι ολυμπιονίκες και τα προνόμια...

Του ΖΗΣΗ Ι. ΚΑΡΑΒΑ

Εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων (ΟΑ) του Λονδίνου  επανήλθε στην αθλητική επικαιρότητα και συζητείται το θέμα των κινήτρων και προνομίων των ολυμπιονικών. Μάλιστα με την ανάληψη των καθηκόντων του ως υφυπουργού Αθλητισμού ο κ. Ι. Ιωαννίδης προανήγγειλε ότι «θα αποκαταστήσουμε τα κίνητρα για τους πρωταθλητές». 

Ο υφυπουργός δεν εξήγησε τι ακριβώς και για ποιους θα αποκαταστήσει, ωστόσο εκείνο που πρωταρχικά πρέπει να (προσδι)οριστεί είναι ο... ξεχειλωμένος α λα ελληνικά τίτλος του ολυμπιονίκη.

Υποθέτω ότι δεν... κυοφορείται η επαναφορά της πρωτοφανούς παγκοσμίως ελληνικής πατέντας του 8ου ολυμπιονίκη που τουλάχιστον για την ένταξη στις Ενοπλες Δυνάμεις καταργήθηκε με τον νόμο 3833/2010 (ΦΕΚ 167) ο οποίος θεσπίζει ότι «μπορεί να απονέμεται η ιδιότητα του εφέδρου εν ενεργεία αξιωματικού βαθμού ανθυπολοχαγού και αντιστοίχων σε αθλητές ή αθλήτριες που έχουν καταλάβει σε Ολυμπιακούς Αγώνες μία (1) εκ των τριών (3) πρώτων θέσεων σε ατομικό άθλημα» (σ.σ.: τώρα γιατί μόνο σε ατομικό άθλημα και όχι και στα ομαδικά, μπορεί να εξηγείται με το ότι η φάμπρικα θα επεκτεινόταν, αλλά δεν παύει να αποτελεί μεγάλη αδικία).

Εντάξει, δεν είναι ευκαταφρόνητη διάκριση μια συμμετοχή σε τελικό ΟΑ (8άδα ή 12άδα), πόσω μάλλον η 4η, 5η ή 6η θέση, αλλά αυτό δεν ισοδυναμεί με τίτλο ολυμπιονίκη. Ολυμπιονίκης είναι μόνο ένας/μία, ο πρώτος/η, ο νικητής/τρια των Αγώνων. Εστω, τιμής ένεκεν να αποκαλούνται έτσι - με τον προσδιορισμό όμως δεύτερος ή τρίτος - και οι έτεροι δύο που ανεβαίνουν στο ολυμπιακό βάθρο παίρνοντας μετάλλιο. Αλλωστε, σύμφωνα με το πρωτόκολλο της ΔΟΕ, κατά την απονομή των μεταλλίων στην εκφώνηση αναφέρεται (με τη σειρά που ανεβαίνουν στο βάθρο): τρίτη θέση - χάλκινο μετάλλιο ο/η τάδε, δεύτερη θέση - ασημένιο μετάλλιο ο/η τάδε, νικητής - χρυσό μετάλλιο και ολυμπιονίκης ο/η τάδε. Εξάλλου και ο εθνικός ύμνος που ανακρούεται εν συνεχεία κατά την έπαρση των τριών σημαιών είναι εκείνος της χώρας του/της κατόχου του χρυσού μεταλλίου.

Ενας/μία λοιπόν ο/η ολυμπιονίκης, ενώ εξυπακούεται ότι το χρυσό μετάλλιο και ο αντίστοιχος τίτλος απονέμονται σε όλους όσον αφορά τα ομαδικά αθλήματα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, πόλο, χάντμπολ, χόκεϊ), τα ομαδικά αγωνίσματα σε γυμναστική, ποδηλασία, στις σκυταλοδρομίες σε στίβο και πισίνα, σε όλα τα μέλη του πληρώματος σε κωπηλασία και ιστιοπλοΐα, στα δίδυμα του μπιτς βόλεϊ, της συγχρονισμένης κολύμβησης και κατάδυσης, στο διπλό τένις και πινγκ πονγκ κτλ. Τα ίδια φυσικά ισχύουν και για τους Χειμερινούς ΟΑ.

Με βάση τα προαναφερθέντα, είναι αυτονόητο ότι και στον Σύλλογο Ελλήνων Ολυμπιονικών (ΣΕΟ) μέλη θα έπρεπε να είναι μόνο οι μεταλλιούχοι των ΟΑ (θερινών και χειμερινών) και όχι να «βαφτίζονται» ολυμπιονίκες ουσιαστικά όποιοι ενεγράφησαν στην 8άδα της τελικής κατάταξης. Αυτοί ας εγγράφονται και ας δραστηριοποιούνται - γιατί όχι και σε συνεργασία με τον ΣΕΟ - στην Ενωση Συμμετασχόντων σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Οσον αφορά τώρα τα περίφημα κίνητρα-προνόμια των ολυμπιονικών σε οικονομικό - σπουδαστικό - επαγγελματικό επίπεδο, σηκώνει πολλή συζήτηση και εγείρονται ενστάσεις για πολλές υπερβολές του παρελθόντος. Αυτό που πρέπει να τονιστεί και ουδείς αντιλέγει είναι το χρέος της πολιτείας προς τους πρωταθλητές να τους παρέχει όλα τα εφόδια σε υποδομές και τεχνική-επιστημονική (υπο)στήριξη ώστε να προπονούνται απρόσκοπτα και συστηματικά και να ολοκληρώνουν χωρίς οικονομικά ή άλλα εμπόδια την προολυμπιακή προετοιμασία τους και τη συμμετοχή στα παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Από εκεί και πέρα θα μπορούσε ενδεχομένως - και μιλάμε πάντα μόνο για όσους κατακτούν 1η, 2η και 3η θέση σε ΟΑ - να τους χορηγείται συμβολικά ένα λογικό χρηματικό ποσό ως μπόνους επιβράβευσης. Η εφ' όρου ζωής αργομισθία στις Ενοπλες Δυνάμεις, στα Σώματα Ασφαλείας και εν γένει στο Δημόσιο - τουτέστιν με πληρωμή από τον κρατικό κορβανά -, ιδιαίτερα σε συνθήκες εκρηκτικής οικονομικής κρίσης, ξεπερνά ίσως την εύλογη διάσταση της έννοιας των κινήτρων-προνομίων. Οσο κι αν εσχάτως οι πρωταθλητές αξιωματικοί που έχουν τύχει του ευεργετήματος ένταξης στις Ενοπλες Δυνάμεις κλήθηκαν στην ενεργό υπηρεσία - όχι πάντως στα όπλα...

Τέλος, για τα μπόνους στον τομέα των σπουδών, ήταν άδικο για όλα τα άλλα παιδιά έστω και οι... κανονικοί ολυμπιονίκες να μπαίνουν καθ' υπέρβαση - τουτέστιν άνευ εξετάσεων - στα ΑΕΙ, όπως συνέβαινε ως το 2008. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει για τα ΤΕΦΑΑ (μάλιστα με 100% αντί της προβλεπόμενης τώρα βαθμολογικής προσαύξησης 50%), όχι όμως και για το σύνολο των πανεπιστημιακών σχολών όπου δεν είναι διόλου αμελητέα η ισχύουσα πριμοδότηση-μοριοδότηση της τάξης του 20%. Μόνο που θα ήταν πιο αξιοκρατικό αυτή να είναι κλιμακωτή (20% για το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, 15% για το ασημένιο και 10% για το χάλκινο) και κυρίως να μην προσφέρεται το 20% στο ίδιο τσουβάλι για 1-8 θέσεις σε ΟΑ και 1-6 σε Παγκόσμιο ή Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

ΥΓ.: Εξυπακούεται ότι όποιοι συλλαμβάνονται ντοπαρισμένοι και τιμωρούνται (από την οικεία διεθνή ομοσπονδία ή τη ΔΟΕ) πρέπει να εξαιρούνται πάραυτα από τα (όποια) προνόμια και να χάνουν τα τυχόν κεκτημένα από προηγούμενη ολυμπιακή διοργάνωση.