Tου ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Εμείς οι δυτικοί γνωρίζουμε τα Lada, τα οποία είχαν
αντιπροσωπεία στην Ελλάδα και πολλοί αριστεροί θεωρούσαν καθήκον να
αγοράζουν σοβιετικούς «ματρακάδες». Οι σοβιετικοί για να αποκτήσουν ένα
Lada έκαναν αίτηση και μπορεί αν ήταν τυχεροί μετά από 10-15 χρόνια να
ερχόταν η σειρά τους, όπως γινόταν παλιότερα με τις τηλεφωνικές
συνδέσεις στην Ελλάδα.
Τα υψηλά κλιμάκια της κομμουνιστικής γραφειοκρατίας δεν κυκλοφορούσαν φυσικά με Lada αλλά με τις μαύρες λιμουζίνες μάρκας Zil...
Τα υψηλά κλιμάκια της κομμουνιστικής γραφειοκρατίας δεν κυκλοφορούσαν φυσικά με Lada αλλά με τις μαύρες λιμουζίνες μάρκας Zil...
Ο πραγματικός εφιάλτης όμως για τους σοβιετικούς
υπηκόους ήταν οι άλλες φθηνότερες μαύρες λιμουζίνες με το σήμα Chaika,
τις οποίες κατασκεύαζε η κρατική αυτοκινητοβιομηχανία GAZ.
Οι «Τσαϊκες» ήταν εφιάλτης γιατί τις χρησιμοποιούσαν οι μυστικές υπηρεσίες, οπότε αν έβλεπες κάποια να σταματά έξω από το σπίτι σου δεν ήταν καλό μαντάτο, γιατί ήταν πιθανό να μην ξαναδείς τη γειτονιά σου.
Μετά την κατάρρευση της σοβιετίας, τα στελέχη της εδώ αριστεράς προτιμούν τα Skoda καθώς, ούτε η Βενεζουέλα, ούτε η Κούβα, ούτε η Βόρεια Κορέα κατασκευάζουν ούτε κάρα σε σχέση με ό,τι φέρει τροχούς.
Φαίνεται πως ταιριάζει περισσότερο στο φιλολαϊκό προφίλ που καλλιεργούν και ας υπάρχουν κάποια μοντέλα υψηλών αποδόσεων πιστά αντίτυπα των πιο ακριβών της γερμανικής μητρικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Γενικώς μετά τα ακίνητα, τα αυτοκίνητα είναι ένα καλό δείγμα ακτινογράφησης της υποκρισίας που κρύβουν πολλές «θεολογίας» κοινωνισμού και αλληλεγγύης...
Αναφοράς γενομένης από την θρυλική Chaika που κατασκεύαζε η αυτοκινητοβιομηχανία Γκόρκι (GAZ) θα αναδείξουμε τις ομοιότητες του θρυλικού εργοστασίου με την ελληνική πραγματικότητα (διαφθορά-αργομισθία) και τις αλλαγές που έγιναν εκεί, προκειμένου να παραδειγματιστούμε για το τι πρέπει να γίνει εδώ...
Στις αρχές του τρέχοντος Ιουλίου, η ρωσική Δούμα αποφάσισε την ένταξη της Ρωσίας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, σε απογοήτευση του φιλορωσικού αριστεροδεξιού εγχώριου «κόμματος» που αντιστρατεύεται την παγκοσμιοποίηση, τον καπιταλισμό, τις δημοκρατικές αξίες και ενδεχομένως και τις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες...
Η απόφαση αυτή σημαίνει πως μέχρι το 2018 η Ρωσία θα πρέπει να έχει άρει όλους τους εμπορικούς φραγμούς και τα προστατευτικά μέτρα προκειμένου να γίνει δεκτή. Αυτό αποτελεί μεγάλη ευκαιρία και μεγάλη πρόκληση.
Η Ρωσία διαθέτει μια οικονομία η οποία εξαρτάται υπερβολικά από την εξόρυξη υδρογονανθράκων και άλλων πρώτων υλών (που είναι χαρακτηριστικό των υπανάπτυκτων οικονομιών...).
Η Ρωσία πρέπει να αποκτήσει ανταγωνιστικές επιχειρήσεις για να μην σβήσει παραγωγικά από το χάρτη, όπως το ομόδοξο παλιό προτεκτοράτο στο νότιο άκρο του ορθόδοξου τόξου.
Αν οι επιχειρήσεις μιας χώρας απηχούν το γενικότερο πολιτισμικό και πολιτικό κοινωνικό μοντέλο διάρθρωσης αυτής, τότε η ρωσική αυτοκινητοβιομηχανία GAZ απηχεί τις δομές της κρατικής γραφειοκρατίας του σοβιετικού μοντέλου που προ εικοσαετίας μας άφησε χρόνους...
Η εταιρεία ανήκει στον ολιγάρχη Oleg Deripaska που όπως πολλοί από τη γενιά των κομμουνιστικών στελεχών της μεταβατικής περιόδου επωφελήθη από το καθεστώς της κλεπτοκρατίας και πλούτισε υπέρμετρα, στη χωρίς κανόνες μετάβαση που δρομολόγησε η κατάρρευση...
Ο Deripaska ενόψει του ανοίγματος της αγοράς και του ανταγωνισμού, όπως περιγράφει το ρεπορτάζ του Economist, πριν από τρία χρόνια έφερε στην GAZ ένα στέλεχος από την GM τον Bo Andersson.
Στόχος ήταν να την αναδιαρθρώσει και να την καταστήσει ανταγωνιστική προκειμένου να καταφέρει να πουλά φορτηγά και ασθενοφόρα στις διεθνείς αγορές.
Ο Andersson δέχτηκε και αφού ανέλυσε τις αδυναμίες της εταιρείας, ο πρώτος κανόνας που άρχισε να υλοποιεί ήταν αυτός της επίδειξης μηδενικής ανοχής στη διαφθορά.
Ενώ τιμωρούσε αυστηρά τα φαινόμενα διαφθοράς των εργαζομένων και των στελεχών, κυρίως σε ό,τι είχε να κάνει με τους προμηθευτές και τις κλοπές, θέσπισε μια σειρά κινήτρων με τη μορφή των πρόσθετων αμοιβών(bonus) σε σχέση με την παραγωγικότητα.
Βέβαια χρειάστηκε να πραγματοποιήσει χιλιάδες απολύσεις, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλες . Παρά τη μείωση του προσωπικού κατά το ήμισυ, η GAZ σήμερα έχει διπλασιάσει την παραγωγή σε σχέση με το 2009. Πριν, μόνο το 16% των τροχοφόρων που έβγαιναν από την αλυσίδα παραγωγής δεν χρειαζόταν επανεισαγωγή σε αυτήν λόγω ατελειών. Σήμερα το ποσοστό αυτό έχει ανέβει στο 64%. Το 2008 η εταιρεία φιλοδοξεί να καταφέρει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις εισαγωγές οχημάτων από την Κίνα.
Η περίπτωση της GAZ έχει πολλές ομοιότητες με την περίπτωση που ακούει στο όνομα Ελλάς :
Ως εκ τούτου οι κυβερνώντες πρέπει να διδαχθούν από τον τρόπο της εξόδου της ρώσικης αυτοκινητοβιομηχανίας από το τέλμα του προστατευτισμού και των επιδοτήσεων.
Κλειδί φαίνεται να είναι η επίδειξη μηδενικής ανοχής στη διαφθορά, η μείωση της αργομισθίας και η επιβράβευση της παραγωγικότητας.
Οι «Τσαϊκες» ήταν εφιάλτης γιατί τις χρησιμοποιούσαν οι μυστικές υπηρεσίες, οπότε αν έβλεπες κάποια να σταματά έξω από το σπίτι σου δεν ήταν καλό μαντάτο, γιατί ήταν πιθανό να μην ξαναδείς τη γειτονιά σου.
Μετά την κατάρρευση της σοβιετίας, τα στελέχη της εδώ αριστεράς προτιμούν τα Skoda καθώς, ούτε η Βενεζουέλα, ούτε η Κούβα, ούτε η Βόρεια Κορέα κατασκευάζουν ούτε κάρα σε σχέση με ό,τι φέρει τροχούς.
Φαίνεται πως ταιριάζει περισσότερο στο φιλολαϊκό προφίλ που καλλιεργούν και ας υπάρχουν κάποια μοντέλα υψηλών αποδόσεων πιστά αντίτυπα των πιο ακριβών της γερμανικής μητρικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Γενικώς μετά τα ακίνητα, τα αυτοκίνητα είναι ένα καλό δείγμα ακτινογράφησης της υποκρισίας που κρύβουν πολλές «θεολογίας» κοινωνισμού και αλληλεγγύης...
Αναφοράς γενομένης από την θρυλική Chaika που κατασκεύαζε η αυτοκινητοβιομηχανία Γκόρκι (GAZ) θα αναδείξουμε τις ομοιότητες του θρυλικού εργοστασίου με την ελληνική πραγματικότητα (διαφθορά-αργομισθία) και τις αλλαγές που έγιναν εκεί, προκειμένου να παραδειγματιστούμε για το τι πρέπει να γίνει εδώ...
Στις αρχές του τρέχοντος Ιουλίου, η ρωσική Δούμα αποφάσισε την ένταξη της Ρωσίας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, σε απογοήτευση του φιλορωσικού αριστεροδεξιού εγχώριου «κόμματος» που αντιστρατεύεται την παγκοσμιοποίηση, τον καπιταλισμό, τις δημοκρατικές αξίες και ενδεχομένως και τις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες...
Η απόφαση αυτή σημαίνει πως μέχρι το 2018 η Ρωσία θα πρέπει να έχει άρει όλους τους εμπορικούς φραγμούς και τα προστατευτικά μέτρα προκειμένου να γίνει δεκτή. Αυτό αποτελεί μεγάλη ευκαιρία και μεγάλη πρόκληση.
Η Ρωσία διαθέτει μια οικονομία η οποία εξαρτάται υπερβολικά από την εξόρυξη υδρογονανθράκων και άλλων πρώτων υλών (που είναι χαρακτηριστικό των υπανάπτυκτων οικονομιών...).
Η Ρωσία πρέπει να αποκτήσει ανταγωνιστικές επιχειρήσεις για να μην σβήσει παραγωγικά από το χάρτη, όπως το ομόδοξο παλιό προτεκτοράτο στο νότιο άκρο του ορθόδοξου τόξου.
Αν οι επιχειρήσεις μιας χώρας απηχούν το γενικότερο πολιτισμικό και πολιτικό κοινωνικό μοντέλο διάρθρωσης αυτής, τότε η ρωσική αυτοκινητοβιομηχανία GAZ απηχεί τις δομές της κρατικής γραφειοκρατίας του σοβιετικού μοντέλου που προ εικοσαετίας μας άφησε χρόνους...
Η εταιρεία ανήκει στον ολιγάρχη Oleg Deripaska που όπως πολλοί από τη γενιά των κομμουνιστικών στελεχών της μεταβατικής περιόδου επωφελήθη από το καθεστώς της κλεπτοκρατίας και πλούτισε υπέρμετρα, στη χωρίς κανόνες μετάβαση που δρομολόγησε η κατάρρευση...
Ο Deripaska ενόψει του ανοίγματος της αγοράς και του ανταγωνισμού, όπως περιγράφει το ρεπορτάζ του Economist, πριν από τρία χρόνια έφερε στην GAZ ένα στέλεχος από την GM τον Bo Andersson.
Στόχος ήταν να την αναδιαρθρώσει και να την καταστήσει ανταγωνιστική προκειμένου να καταφέρει να πουλά φορτηγά και ασθενοφόρα στις διεθνείς αγορές.
Ο Andersson δέχτηκε και αφού ανέλυσε τις αδυναμίες της εταιρείας, ο πρώτος κανόνας που άρχισε να υλοποιεί ήταν αυτός της επίδειξης μηδενικής ανοχής στη διαφθορά.
Ενώ τιμωρούσε αυστηρά τα φαινόμενα διαφθοράς των εργαζομένων και των στελεχών, κυρίως σε ό,τι είχε να κάνει με τους προμηθευτές και τις κλοπές, θέσπισε μια σειρά κινήτρων με τη μορφή των πρόσθετων αμοιβών(bonus) σε σχέση με την παραγωγικότητα.
Βέβαια χρειάστηκε να πραγματοποιήσει χιλιάδες απολύσεις, ενώ θα ακολουθήσουν και άλλες . Παρά τη μείωση του προσωπικού κατά το ήμισυ, η GAZ σήμερα έχει διπλασιάσει την παραγωγή σε σχέση με το 2009. Πριν, μόνο το 16% των τροχοφόρων που έβγαιναν από την αλυσίδα παραγωγής δεν χρειαζόταν επανεισαγωγή σε αυτήν λόγω ατελειών. Σήμερα το ποσοστό αυτό έχει ανέβει στο 64%. Το 2008 η εταιρεία φιλοδοξεί να καταφέρει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις εισαγωγές οχημάτων από την Κίνα.
Η περίπτωση της GAZ έχει πολλές ομοιότητες με την περίπτωση που ακούει στο όνομα Ελλάς :
Ως εκ τούτου οι κυβερνώντες πρέπει να διδαχθούν από τον τρόπο της εξόδου της ρώσικης αυτοκινητοβιομηχανίας από το τέλμα του προστατευτισμού και των επιδοτήσεων.
Κλειδί φαίνεται να είναι η επίδειξη μηδενικής ανοχής στη διαφθορά, η μείωση της αργομισθίας και η επιβράβευση της παραγωγικότητας.
Η ρίζα της διαφοράς της αντίληψης μεταξύ αυτού που
έχει καθιερωθεί σαν κυρίαρχη αριστερή αντίληψη στην Ελλάδα και αυτής που
υπάρχει σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο και υποτιμητικά στη χώρα μας και
χαρακτηρίζεται σαν νέο-φιλελεύθερη, έγκειται στις εξής παραδοχές:
Η αριστερά πιστεύει πως κάποιος πρέπει να πληρώνεται για να ζει αξιοπρεπώς
και όχι ανάλογα με την αξία του προϊόντος της εργασίας.
Ο υπόλοιπος
κόσμος αμείβει και αμείβεται ανάλογα με το αν είναι διατεθειμένος
κάποιος να πληρώσει για το προϊόν της εργασίας.
Η Ελλάδα είναι το τελευταίο σοβιετικό καθεστώς της
Ευρώπης που ετοιμάζεται να καταρρεύσει. Η πιθανότητα μέχρι τέλος του
έτους να γίνουν εκλογές και να τις κερδίσει το συνονθύλευμα της
αριστεράς, δεν πρόκειται να ανακόψει την πορεία, αυτή αλλά να την
επιταχύνει, σφραγίζοντας και τυπικά τα σοβιετικά χαρακτηριστικά του
καταρρέοντος μοντέλου...
Όποιος και να κερδίσει, όποτε και να
καταρρεύσει η χώρα, η ανόρθωση περνά από την εξαφάνιση της διαφθοράς,
της αργομισθίας, της αξιοκρατίας και της αμοιβής, ανάλογα με την
παραγωγικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου