ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του
Χρίστου Στεργ. Μπελλέ
Συγγραφέα-Πανεπιστημιακού
Κάθε φορά που βλέπω ή διαβάζω τους Βενιζέλους, τους Λοβέρδους, τους
Χρυσοχοΐδηδες, τους
Παπακωνσταντίνου, τους Ραγκούσηδες, τις Διαμαντοπούλες, και τους τραγικά
περιλειπόμενους Παπανδρέου σε ρόλους, κύρια, σχολιαστή, αναλυτή, κάθε φορά το ίδιο όραμα, ο
ίδιος κλαυσίγελος. Οπτασιάζομαι να επιστρέφουν από ένα μακρινό φεγγάρι – Ζέρμπα
ονομαζόμενο – (απ’ το μυθικό νησί των Λωτοφάγων), στο καφενείο «Η Ελλάς», συνώνυμο της χρεοκοπίας, του συβαριτισμού, της
χλεύης, στις γειτονιές του κόσμου.
Στη Ζέρμπα, λοιπόν, τους απήγαγαν Μοίρες, Μάγισσες, Νεράιδες και τους μοίραναν μνήμη ελλειπτική κι επιλεκτική, όπως γινόταν
με τους Λωτοφάγους. Απεκδύθηκαν, λοιπόν, τον παλιό «αμαρτωλό» τους εαυτό,
απολησμόνησαν βίο και πολιτεία, τις χαίνουσες και αιμάσσουσες πληγές της
εσταυρωμένης πατρίδας, που φέρουν ανεξίτηλα και τον τύπο της κάμας τους και, εν
ριπή οφθαλμού, μεταλλάχθηκαν σε ασύστολους κριτές, τιμητές, ινστρούχτορες και εκκολαπτόμενους ψιμυθιωμένους Μεσσίες. Κλήρες παρθενογένεσης, με αλογάριαστες καθημερνές εν κενώ τοποθετήσεις, αναλύσεις,
αυτοεξαερώνουν ασύστολα απ’ αυτές, ό,τι έπραξαν ψες, ό,τι υπέγραψαν ψες, ό,τι
υλοποίησαν ψες, ό,τι προσκύνησαν κι εδόξασαν ψες. Στον περιορισμένο χώρο μου, δειγματίζω
απολησμονιές τους.
Δείγμα πρώτο:
Στο κάδρο συνέντευξης, στα «Νέα», η Αντουανέτα της Παιδείας και πρωθιέρεια
του εκσυγχρονισμού, στο απόγειό της: «Για να ανακάμψει (το ΠαΣοΚ) πρέπει να
επανακτήσει το μεταρρυθμιστικό του χαρακτήρα, που επ’ουδενί δεν είναι απλά η
εφαρμογή του Μνημονίου, τον κοινωνικό του χαρακτήρα, που σημαίνει δικαιοσύνη
και προτεραιότητα σε αυτούς που έκαναν θυσίες (μέτρα για τη ρύθμιση των δανείων
εκατομμυρίων ανθρώπων και αντιμετώπιση του θέματος των τιμών) και τον
πατριωτικό του χαρακτήρα, ο οποίος θέλει μια Ελλάδα με αληθινή εθνική κυριαρχία
και με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, που δε θα εξαρτάται από δανεικά και βίαιες
μειοψηφίες»
…
Δείγμα
δεύτερο, με πολλά επεισόδια: Σάββατο, 28 Απριλίου.
Στην Αθήνα, στο Μέγαρο Καρατζά, το ΠαΣοΚ παρουσιάζει το πρόγραμμά του(;).
Μοιράζονται πράσινες σακούλες («το
πράσινο για τα παιδιά»…) με προεκλογικό υλικό, που μεταξύ άλλων εμπεριέχουν και
δυο DVD. Το ένα αφορά στο
συνεντευξιαζόμενο Μίμη Ανδρουλάκη. Το
άλλο εμφανίζει το επάρατο χρονικό της οικονομικής
κρίσης, αρχής γενομένης από Γιώργο
Αλογοσκούφη και Κώστα Καραμανλή. Το
ανιαρό πολυπαιγμένο σίριαλ αποκτά
ενδιαφέρον και αγωνία για τα μελλούμενα,
καθώς εμφανίζει Γιώργο Παπανδρέου, Θόδωρο Πάγκαλο, Γιώργο Παπακωνσταντίνου,
Φίλιππο Σαχινίδη, Λούκα Κατσέλη στα
έδρανα της Βουλής. Το κρεσέντο ανεβαίνει
με τους αγανακτισμένους πολίτες και τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου για το
επερχόμενο χάος μετά την πρόταση Παπανδρέου για δημοψήφισμα. Παρεμπίπτον:
Μιλάμε, ακριβώς, για το δημοψήφισμα που
ο πληθωρικός Βενιζέλος, Υπουργός Οικονομικών, τότε, χαρακτήρισε «λυτρωτικό»(!)
για τα δεινά μας. Αλλά, ας μη χάνουμε το δερβίσικο σασπένς: Ένας «από μηχανής
θεός» (άλλοι Άη Γιώργη τον νοματίζουν κι άλλοι Βενιζέλο) επελαύνει ηρωικά και
διαπραγματεύεται μέχρι τέλους και νικηφόρα το PSI, μέχρι τέλους και νικηφόρα τη δεύτερη
δανειακή σύμβαση. Τέλος. Και… ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…
Από
το λήθαργο με προσγείωσε η θύμηση τραγελαφικού
πασοκικού SMS, που αφορούσε στην πρόσφατη
εκλογή - νομιμοποίηση του ενός ανδρός: «Καλημέρα. Σήμερα αρχίζουμε και
ψηφίζουμε για τη δημοκρατία, την ανανέωση, την αλήθεια. Εκλέγουμε το Βαγγέλη
Βενιζέλο νέο πρόεδρό μας και δίνουμε ζωή στην ελπίδα»…
Κάθε φορά που βλέπω ή διαβάζω τους Βενιζέλους, τους Λοβέρδους, τους
Χρυσοχοΐδηδες, τους Παπακωνσταντίνου,
τους Ραγκούσηδες, τις Διαμαντοπούλες, και τους τραγικά περιλειπόμενους
Παπανδρέου, μοναδική, μυστηριώδης τριαδικότητα
μ’ εξιτάρει: Η μια
αφορά στην εικονική πραγματικότητα
της Ζέρμπας και των πολύπλαγκτων θεοτήτων. Η άλλη ανάγεται στην αλήθεια της νόσου «Αλτσχάιμερ», που
ίσως να κρύβει τούτος ο μύθος των Λωτοφάγων. Και η τελευταία εγγίζει ιστορικές ειδήσεις, με τον
περιβόητο Ταλεϊράνδο να καταγγέλει τους σύγχρονους Έλληνες Βουρβόνους πως «δεν
έμαθαν τίποτε από την καταιγίδα της επανάστασης που ξεθεμελίωσε τον παλαιό
κόσμο και δεν ξέχασαν τίποτε από τις παλαιές πρακτικές που έφεραν την
καταιγίδα»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου