Από πότε έσχες;

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

Μήπως κάποτε, τουλάχιστον για όσους ασκούν οποιαδήποτε εξουσία ή διαχειρίζονται ως δημόσιοι λειτουργοί δημόσιο χρήμα εκτός από το λογικό ερώτημα «πόθεν έσχες;» πρέπει να τεθεί και το λογικότερο «από πότε έσχες»;

Γιατί πολλοί σ΄ αυτόν τον τόπο καυχώνται για την οικογενειακή τους πενία, ανέχεια, τις δύσκολες συνθήκες μέσα στις οποίες μεγάλωσαν και σπούδασαν, αλλά δεν απαντούν στην εύλογη ερώτηση από πότε άρχισε να σωρεύεται κινητός και ακίνητος πλούτος, πώς, έτσι ξαφνικά, ο φοιτητής που ζούσε με τον τορβά με τον τραχανά και τα λουκάνικα που έρχονταν με τον ταχυδρόμο από το χωριό ή το νησί βρέθηκε, όταν η τύχη ή και η ικανότητα τον έφεραν σε πόστα εξουσίας, να ζει πολυτελώς και να εξέρχεται από την εξουσία με μέγαρα, πισίνες, κότερα, μετοχές και συμμετοχές σε υπερόριες αφορολόγητες εταιρείες σε εξωτικά νησιά.

Πώς έτσι σε λίγο χρόνο, έστω και ο γενναιόδωρος μισθός του τεχνοκράτη που εισέπραξε γέννησε τόσα πολλά αυγά, ώστε να φτιάχνει εκατοντάδες στραπατσάδες.

Πώς ξυπόλητοι και από πότε φόρεσαν μπότες και σπιρούνια, πώς και πότε μπαλωμένα παντελόνια έγιναν κιλότες του γκολφ.

Το πότε έχει σημασία. Το πόθεν εύκολα μπορεί να καμουφλαριστεί, ακόμη και τα τεράστια δάνεια από κρατικές τράπεζες είναι τυπική ένδειξη νομιμότητας, αλλά και ολοφάνερη άσκηση εξουσίας και αλισβερίσι σημαίνουν. Πόσοι συνέλληνες και με ποιες εγγυήσεις θα μπορούσαν να δανειστούν για να αποκτήσουν μέγαρα;