Τσίτα λαουτζίκα….!

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΖΗΒΑ

…..Ντιχταρντά -- ντιχταρντό…..

να σε βλέπω στο ‘’χορό’’….,

ντουμπουρντού -- ντουμπουρντού…..

να ψοφάς…., γυφτομαϊμού….!

Το κορμάκι σου το σέρνουν….,

την ψυχούλα σου τη γδέρνουν….,

ήθελές ‘τα….. κι έπαθές ‘τα….,

‘’κι από πάν’’ ζητάς και ρέστα….!

Μούρλια έκατσες στο ‘’λούκι’’….,

να, ‘’παλούκι σε παλούκι’’….,

άει…., ρε ‘’γέννα της Αβύσσου’’….,

βρες μία θηλιά….. και πνίξου….!

…..Ε…., ναι…., μαϊμού ψωρόκωλη….,

αυτό που ζεις σ’ αξίζει….,

το να ‘σαι αντικείμενο

που Κύριος τ’ ορίζει….!

Σου λέγαν, πάντοτε, σοφοί….:

«…..στα ‘’λούκια’’….. τα ‘’παλούκια’’….!»….,

μα, εσύ, εκεί…., Υποταγή….,

μαζόχα στα χαστούκια….!

Γι’ αυτό….. μην καταράζεσαι

‘’θεούς’’…., σε σένα πες ‘τα….,

αυτό που ζεις….. το διάλεξες….,

μαϊμού…., πάρε τα ρέστα….!.....

( .....‘’το δέντρο σαν μαραίνεται…., φεύγουνε οι μαϊμούδες…..’’…., ω Τσίτα λαουτζίκα….! )