Γράφει ο Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΤΕΤΡΑΔΗΣ
Πριν από 6 μήνες ο πρωθυπουργός, με αφορμή την έλλειψη χρημάτων στο δημόσιο ταμείο, ανακοίνωσε στο πανελλήνιο -και στο παγκόσμιο- ότι η χώρα χάνει εθνική κυριαρχία.
Προφανώς, ήθελε μ' αυτό να δραματοποιήσει την κατάσταση, ώστε να πει στον ελληνικό πληθυσμό ότι όταν δεν έχεις χρήματα για να ζήσεις γίνεσαι υποχείριο των δανειστών σου και δεν αποφασίζεις εσύ για τα του οίκου σου.
Πολύ σωστά τα είπε τότε ο πρωθυπουργός και δεν τον άκουσαν μόνο οι Ελληνες πολίτες, τον άκουσαν και οι Τούρκοι πολιτικοί και στρατιωτικοί. Οι Ελληνες από την πλευρά τους άρχισαν να ανησυχούν για τις καταθέσεις τους, τους μισθούς τους, τις επιχειρήσεις τους και την εργασία τους, ενώ οι Τούρκοι πολιτικοί και στρατιωτικοί άρχισαν να εφαρμόζουν απολύτως πιεστικά στην πράξη τις απαιτήσεις τους να γίνει το Αιγαίο (και) τουρκική θάλασσα. Εβαλα το «και» σε παρένθεση για να επισημάνω αυτό που η εκείθεν του Αιγαίου απολύτως ιμπεριαλιστική και απολύτως φεουδαρχική χώρα διεκδικεί επισήμως σθεναρά εδώ και περίπου 15 χρόνια, σε αντίθεση με τη φράση που διαβάζεται χωρίς το «και», και που είναι η σωστή, γιατί αυτή είναι η πραγματική επιδίωξή της.
Στη διεθνή πολιτική, που ασκείται με τη βία της διπλωματίας και με τη διπλωματία της βίας, η στενή συνεργασία της εξωτερικής πολιτικής με τη στρατιωτική πολιτική είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Η Ελλάδα αποτελεί ίσως μια ιδιότυπη εξαίρεση στον παγκόσμιο αυτό κανόνα, πρωτοτυπώντας σε μια ασυνεννοησία των δύο αυτών πολιτικών, εδώ και χρόνια, ανάλογα με την κυβέρνηση και τις προσωπικές σχέσεις μεταξύ υπουργών και υφυπουργών.
Σ' αυτά, να προσθέσει κανείς ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, πολύ μακριά από την ιμπεριαλιστική απειλή της Τουρκίας σε όλη τη Μέση Ανατολή, και με την ασφάλεια αυτής της απόστασης, τείνουν ευήκοον ους στην Αγκυρα ενώ οι τρεις (ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία) προωθούν κιόλας τον τουρκικό επεκτατισμό και την επιθετικότητα, πιστεύοντας (οι αφελείς) ότι οι κυβερνήσεις της Αγκυρας και οι στρατηγοί θα ασκήσουν την πολιτική των χωρών τους και όχι την οθωμανοκεντρική, που με γνώμονά της βαδίζει μονίμως η γείτων.
Στο πλαίσιο αυτό η ελληνική εξωτερική και στρατιωτική πολιτική ακολουθεί την εξής συνταγή: ο τραμπούκος της γειτονιάς απειλεί, μπαίνει στο ξένο σπίτι, ζητάει τα έπιπλά σου κι εσύ τον αντιμετωπίζεις χαμογελαστά και καρτερικά, με την ελπίδα ότι αν δεν τον αγριέψεις, το πολύ πολύ να πάρει ένα κηροπήγιο και να φύγει.
Μ' αυτήν τη ραγιάδικη νοοτροπία επιζήσαμε 400 χρόνια, αυτήν ακολουθούμε και τώρα. Γιατί αν δεν την ακολουθήσουμε, υπάρχει ο φόβος να μας πάει ο Τούρκος σε κανένα ξένο δικαστήριο και να χάσουμε δύο κηροπήγια. Για πόλεμο δεν λέω, γιατί αν τον επιχειρήσει η γείτων θα περάσουμε άλλα 400 χρόνια σκλαβιάς, έχοντας πάνω απ' το κεφάλι μας και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί μέχρι τον Φεβρουάριο τα τουρκικά πολεμικά σουλατσάριζαν ανενόχλητα μέχρι το Σούνιο και δεν αντέδρασε κανείς. Ποιον να φοβηθούν. Εδώ και λίγους μήνες γράφεται, χωρίς να διαψεύδεται, ότι η Ελλάδα θα δίνει στην Τουρκία κάθε μέρα το πρόγραμμα πτήσης των πολεμικών αεροσκαφών της στο Αιγαίο! Το ίδιο θα κάνει και η Τουρκία, με στόχο -κατά την ευφυή ελληνική πολιτική- να μειωθούν τα έξοδα από τις αναχαιτίσεις!
Μόνο που με το παραπάνω σχέδιο, το οποίο πάει για να υπογραφεί (!), τα τουρκικά δεν θα καταθέτουν τα σχέδια πτήσης που προβλέπονται από τον ICAO και έτσι καταργούνται οι αρμοδιότητες της Αθήνας στην παροχή εναέριας κυκλοφορίας του FIR! Αυτό βάζει σαν ντόμινο στο τραπέζι την ελληνική κυριαρχία, στον αέρα, την υφαλοκρηπίδα, τις βραχονησίδες και τα νησιά, που διεκδικεί η Τουρκία ως γκρίζες ζώνες.
Καπάκι σ' αυτή τη διαρκή πίεση για κυριαρχία της Τουρκίας στο Αιγαίο, που εκφράζεται μονίμως με στρατιωτικά μέσα (αεροπορικά και ναυτικά), η τουρκική κυβέρνηση, που έρχεται τάχα για βίζιτα φιλίας και που εμείς ξέρουμε ακριβώς τι θα πει (εμείς, όσοι δεν έχουμε ακόμα γίνει αφελείς, ούτε υπάλληλοι, ούτε ιδεολόγοι της επιβίωσης ακόμα και γονατισμένοι) από υποκρισία και ψεύτικες φιλοφρονήσεις -το Φανάρι δίδαξε και υπήρξε πρωτοπόρο στο είδος εδώ και αιώνες- η τουρκική κυβέρνηση λοιπόν την Τρίτη εγκλώβισε, πυραυλικά, σχηματισμό ελληνικών μαχητικών στα νησιά Καλόγεροι της Ανδρου και αξίωσε έλεγχο σε ελληνικό μεταγωγικό εκτός περιοχής ασκήσεων!
Ποια ήταν η επίσημη ελληνική απάντηση του υπουργείου Αμυνας σ' αυτή την άσκηση κυριαρχίας της Τουρκίας επί ελληνικού και διεθνούς χώρου; Στην κατάργηση της Ελλάδας επί του ελέγχου του FIR Αθηνών;
«Το περιστατικό δεν αξιολογείται ως ιδιαίτερης βαρύτητας»...
Σε μια χώρα που έχει χάσει την εθνική της κυριαρχία, η κυβέρνηση δεν αξιολογείται ως ιδιαίτερης βαρύτητας.
Αλλά σ' αυτό φταίνε οι άνθρωποι και όχι τα λεφτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου