Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Μόνον οι εργαζόμενοι υπό καθεστώς ισπανικής γαλέρας ή δούλοι ενός κεντρικοευρωπαϊκού μεσαιωνικού κάστρου δεν θα τολμούσαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους εν μέσω της ολικής παράλυσης που επέφερε στην χώρα η γενική απεργία.
Ο άμεσος κίνδυνος της απώλειας της θέσης εργασίας τους, είχε ως τραγικό αποτέλεσμα την απώλεια της ζωής τριών εξ αυτών.
Υπήρξα αυτόπτης μάρτυς (με χαιρέτησαν πολλοί ακόμη και αναγνώστες του καφενείου) του μέγιστου πλήθους και του πολλαπλάσιου πάθους ενός λαού εξοργισμένου απέναντι στον θυμό του οποίου όλες οι υπόλοιπες τράπεζες προνοώντας προστατευτικά των περιουσιών τους, είχαν κατεβάσει ρολά. Από τα προάστια ως το κέντρο της πόλης. Όλες εκτός μιας. Της συγκεκριμένης.
Ως εκ τούτων θεωρώ αδιαμφισβήτητα φυσικούς αυτουργούς τα κουκουλοφορούντα πρεζόνια του Χρυσοχοΐδη και ηθικό αυτουργό της δολοφονίας των τριών εργαζομένων την διοίκηση της τράπεζας που παρά την καθολική αίσθηση τού ότι η λαϊκή οργή πιθανότατα να έδινε αφορμή στους συνήθεις υπόπτους να δράσουν, κράτησε δέσμιους εντός των κεντρικών της κτιρίων εργαζόμενους να κωπηλατούν εν μέσω μιας κοινωνικής καταιγίδας.
Κατόπιν αυτών όστις θεωρεί ότι τα πολιτικά κοινοβουλευτικά φληναφήματα αλλά και ο δραματουργικός πρωθυπουργικός τόνος με τα κροκοδείλια δάκρυα θα εκτονώσουν τον θυμό πλανάται πλάνην οικτρά..
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου