Άραγε θα μάθουμε ποτέ, τι έχει συμβεί με την Οικονομία; Πως και γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, ποιος φταίει και πόσο φταίει για την κατάντια μας; Μας έλεγαν άραγε κατά καιρούς την αλήθεια ή απλώς μας δούλευαν ψιλό γαζί, γιατί έτσι τους βόλευε;
Μέχρι πριν δεκαέξι μήνες η οικονομία μας σύμφωνα με τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή (τον θυμάστε άραγε;), ήταν κραταιά και ρωμαλέα! Όπως μας έλεγε, ήταν «θωρακισμένη απέναντι στην παγκόσμια κρίση και τους εξωτερικούς κινδύνους» και ότι περίπου προκαλούσαμε τον παγκόσμιο φθόνο, με την συνεχιζόμενη ανάπτυξη της χώρας εν μέσω κρίσης!
Δέκα μήνες πριν, πάλι από επίσημα χείλη, πήραμε την διαβεβαίωση πως η οικονομία δεν έχει σοβαρό πρόβλημα, ή και αν έχει είναι από αυτά που διορθώνονται. Θα θυμάστε τον νυν πρωθυπουργό να λέει και να ξανάλεει, πως «λεφτά υπάρχουν»! Και μάλιστα φτάνουν και περισσεύουν για να δοθούν αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, «ώστε να κινηθεί η αγορά», όπως επαναλάμβανε σε κάθε ευκαιρία!
Έξη μήνες πριν, διαπιστώθηκε πως υπάρχει μεν ένα πρόβλημα στην οικονομία, αλλά αντιμετωπίζεται χωρίς πανικό, «με ήπια προσαρμογή». Ανακοινώνεται το πάγωμα των μισθών στον δημόσιο τομέα κλπ, ενώ από το Ζάππειο ο πρωθυπουργός θα εξαγγείλει μέτρα, όπως π.χ. το κλείσιμο 5-6 γραφείων του ΕΟΤ στο εξωτερικό , την αντικατάσταση με υβριδικά των αυτοκινήτων που χρησιμοποιούν υπουργοί και γενικοί γραμματείς. Κυρίως όμως θα εγγυηθεί* «την στήριξη της κυβέρνησης στους χαμηλόμισθους και τη μεσαία τάξη».
Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Νέα μέτρα ανακοινώνονται τον Φεβρουάριο, ενώ ακόμη πιο νέα, σε δραματικούς τόνους πλέον, τον Μάρτιο. Τότε πρωτακούγεται από το στόμα του πρωθυπουργού η λέξη καταστροφή: "Αν η χώρα μας δεν καταφέρει να δανειστεί με όρους όπως οι άλλες χώρες, τότε θα έρθει η καταστροφή. Μπορεί να ακούγεται εφιαλτικό είναι όμως η αλήθεια", λέει ο κύριος Παπανδρέου.
Και κάπου εκεί αρχίζει ο κατήφορος και η ολοκληρωτική απώλεια του ελέγχου της κατάστασης, με συνεχόμενα ανάλγητα δημοσιονομικά μέτρα. Η τελευταία πράξη του έργου ήταν και η περισσότερο επώδυνη, καθώς σε αντίθεση με όσα προηγήθηκαν, έχει την διάσταση της μονιμότητας! Το ασφαλιστικό δείχνει τον δρόμο που δεν έχει επιστροφή. Γιατί δυνητικά όλα τα άλλα μπορεί να ξαναφτιάξουν, όχι όμως το ασφαλιστικό, που αποτελεί το δείκτης του μέλλοντός μας! Δείχνει τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται, δια παντός!
Δεν μπορεί παρά κάποιοι να φέρουν την ευθύνη για ότι έχει συμβεί και για ότι πρόκειται να συμβεί. Είναι προφανές πως αυτουργοί της χρεοκοπίας μας, δεν είναι ούτε τα hedge funds, ούτε οι διεθνείς κερδοσκόποι. Αυτοί έκαναν τη δουλειά τους. Οπότε αλλού πρέπει να αναζητήσουμε τους υπαίτιους. Ωστόσο, ο κόσμος έχει διαμορφώσει άποψη και δεν μπορεί να κάνει λάθος. Όπως δεν έκανε λάθος και στις εκλογές που τιμώρησε τη ΝΔ.
* εγγύηση. οποιασδήποτε μορφής εξασφάλιση, την οποία παρέχει κάποιος σε κάποιον άλλο, ότι θα τηρήσει μια υπόσχεση ή τους όρους μιας συμφωνίας, σύμβασης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου