Κατά συνθήκη ψεύδη

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Ενα σωρό διάσημοι οικονομολόγοι, έγκριτοι ή λιγότερο έγκριτοι, κατατείνουν σχεδόν ομόφωνα σε ένα συμπέρασμα. Οτι δεν ξεχρεώνουμε χωρίς αναδιαπραγμάτευση του χρέους και υποτιμημένο εθνικό νόμισμα.

Θα μου πείτε και επειδή το λένε οι οικονομολόγοι: Αποκλείεται να πέφτουν έξω; Βεβαίως και όχι.

Αυτό όμως που αποκλείεται είναι να πέφτει μέσα η κυβέρνηση όταν ορκίζεται περί του αντιθέτου. Τίποτα δεν είναι πιο ανησυχητικό από τα ίδια τα λόγια του πρωθυπουργού και των οικονομικών του επιτελών: ότι δεν υπάρχει περίπτωση πτώχευσης, αναδιάρθρωσης του χρέους και εξόδου από την ευρωζώνη.

Είναι τέτοια η ψυχοδομή αυτής της κυβέρνησης, τέτοια η ιδιοσυγκρασία της που όταν μας διαβεβαιώνει για κάτι, εμείς μπορούμε άφοβα να είμαστε βέβαιοι για το ακριβώς αντίθετο. Είναι το είδος του ψυχοδράματος στο οποίο έχουμε εισαχθεί ήδη από την εποχή του προεκλογικού αγώνα. Οι ψευδολογίες του ΠΑΣΟΚ πριν και μετά την ανάληψη της εξουσίας είναι οπερετικής διάστασης. Το ψέμα στην τόση του υπερβολή, τόσο ξεχειλωμένο και απροσχημάτιστα χονδροειδές, χάνει κομμάτι από την ψευδολογική του υπόσταση και λειτουργία.

«Κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο ψεύτης», σκέφτεται οποιοσδήποτε φυσιολογικός άνθρωπος που κατά καιρούς έχει πει και αυτός τα ψεματάκια του, αθώα ή ιδιοτελή αλλά σπανίως τόσο ξεδιάντροπα. «Αρα οι άνθρωποι -δεν μπορεί- παραπλανημένοι θα είναι ή κακοί εκτιμητές της πραγματικότητας ή ακόμη ανίκανοι, στρουθοκάμηλοι, εθελοτυφλούντες». Οτιδήποτε άλλο από ψεύτες. Δύσκολα χωνεύει κανείς ότι ο Μινχάουζεν ξεσηκώθηκε από το παραμύθι και στοίχειωσε τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, μαζί και τον πρωθυπουργό.

Θυμηθείτε: υπάρχουν λεφτά για μισθολογική πολιτική και αυξήσεις στο όριο του πληθωρισμού. Δεν υπάρχει περίπτωση παγώματος μισθών και συντάξεων.

Θυμηθείτε τα τρία (δεν) του Ασφαλιστικού: δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας, δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, δεν θα αυξηθούν οι εισφορές.

Θυμηθείτε: δεν θα καταφύγουμε στον μηχανισμό σωτηρίας, απλώς τον φτιάξαμε για να υπάρχει και να φοβούνται οι κερδοσκόποι. Δεν υπάρχει περίπτωση προσφυγής στο ΔΝΤ, αυτά τα λένε όσοι μας επιβουλεύονται και σορτάρουν στην οικονομική μας δυσπραγία.

Το ψυχοδραματικό παράδοξο είναι ότι κανείς με τα σωστά του δεν πιστεύει τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση αλλά και κανείς δεν πιστεύει ότι οι ίδιοι είναι ψεύτες. Ετσι λοιπόν όταν βγούμε από την ΟΝΕ, κόψουμε έναν σκασμό δραχμές και δηλώσουμε αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους, δεν θα μας έχει πει ψέματα η κυβέρνηση. Η συνθήκη θα το έχει επιβάλει. Με άλλα λόγια, η συνθήκη επιβάλλει στους κυβερνώντες να μας σερβίρουν ξετσίπωτα το ένα ψέμα μετά το άλλο, όχι ότι είναι ψεύτες οι άνθρωποι. Είναι αυτό που λέμε «τα κατά συνθήκη ψεύδη». Οχι;

Και ενώ ο ρους της Ιστορίας μάς παρασέρνει στα ορμητικά νερά του, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., εν έτει 2010, μας διαβεβαιώνει ότι το κόμμα του «δεν θα παρεκκλίνει σπιθαμή από την κοίτη του καραμανλισμού».

Τέσσερις βουλευτές του ΣΥΝ αποχώρησαν από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένοντας όμως στον ΣΥΝ, ο οποίος παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ. Η θεωρία των συνόλων ξαναγράφεται από την αρχή.