(πάνω απ' τα λουλουδάδικα)
Του Σταµάτη Φασουλή
Αυτοί που νοµίζαµε ότι το «Καφενείο» όχι ως χώρος, αλλά το «Καφενείο» ως ιδέα, ως έννοια χάθηκε από το πρόσωπο της Ελλάδος πλανηθήκαµε πλάνην οικτράν.
Το καφενείο ζει και βασιλεύει. Μόνο που µετακόµισε. Στην τηλεόραση, στον Τύπο, στη Βουλή, στα κόµµατα, στο ταξί, στην αγορά, στα καθιστικά των επαύλεων µε τις αδήλωτες πισίνες, στον ακάλυπτο µε τους δηλωµένους επαναστάτες, το καφενείο ανθεί, γιγαντώνεται και από γραφική εικόνα µετατρέπεται σε εφιαλτική κοινή ιδεολογία, ένα άµορφο κι αµόρφωτο εξάµβλωµα µε εισαγγελικές εξουσίες και µε ορέξεις κάφρου.
Λίγο να ανοίξεις την τηλεόραση, να διαβάσεις συνεντεύξεις πολιτικών στον Τύπο, να µπεις σε ένα ταξί να σ αρχίσει την ανάλυση ο ταρίφας, να δεις τις αντεγκλήσεις και το επίπεδο ασυνεννοησίας στη Βουλή, θα πεις τώωρα; Αυτή η χώρα έχει πτωχεύσει εδώ και χρόνια. Μόνο που δεν το ήξερε.
Είναι απίστευτη η εικόνα του πλήθους να ορµάει στη Βουλή αποκαλώντας την «µπουρδέλο» που πρέπει να καεί, πιο κάτω να καίγονται ανθρώπινες ζωές κι αυτοί µέσα να διαπληκτίζονται σε επίπεδο µπουγάδας. Εδώ πια δεν πας στο Ευρωπαϊκό Ταµείο, πας και παραδίδεσαι στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και λες «µπαγλαρώστε µε τάχιστα γιατί είµαι επικίνδυνος για τα Δηµόσια και την Υγεία».
Οσο για τους αναλυτές-παρουσιαστές-εισαγγελείς του τηλεοπτικού, εδώ χρειάζεται διεθνές συνέδριο ψυχαναλυτών ψυχιάτρων και νευρολόγων κοινωνιολόγων για να παρακολουθήσει το Μόρφωµα. Το τι λέει το στόµα και το σώµα τους… Διότι ο λόγος τους, ο σχεδόν άναρθρος, συνοδεύεται από κινήσεις χεριών που υψώνονται στον ουρανό άλλοτε µε τη µορφή γροθιάς επαναστατικής υπερδύναµης, άλλοτε µε τις παλάµες να κοιτάει η µία την άλλη µε τα δάχτυλα κλειστά υπό µορφήν ικεσίας, άλλοτε, και πιο συχνά, µε το δάχτυλο (τον δείκτη συγκεκριµένα) σηκωµένο σε στυλ υπέρτατου τιµωρού που κατακεραυνώνει το Κακό.
Και λόγια, λόγια, λόγια… ό,τι του φανεί του Λολοστεφανή. «Φέρτε πίσω τα λεφτά». Χριστιανέ µου, είσαι µε τα καλά σου; Σε κλέψανε ποτέ, και σήκωσες πανό στη βεράντα να γράφει «κύριε κλέφτη, φέρε τα λεφτά µου πίσω, επίσης και το κόκκινο το βραχιολάκι που έχει για µένα συναισθηµατική αξία γιατί µου το δωσε µια γκόµενα µια νύχτα στην Ανάφη»; Ενας άλλος πάλι βγαίνει και κραυγάζει πρωί πρωί «Βαστάτε Ελληνες. Βα στάτε Ελληνες», ο απόγονος του Κολοκοτρώνη µε την άσπρη τούφα της Παναγιωταρέα στο κεφάλι. Από κοντά κι οι πολιτικοί να µη χάσουνε.
Είδα έναν κοµουνιστή βουλευτή να απευθύνεται στον Λαό του και να λέει: «Σύντροφοι και συντρόφισσες, αυτή η συγκέντρωση µου θυµίζει τη Μεγάλη Συγκέντρωση του 1945». Τι να πω και γω;
Ο,τι θυµάται χαίρεται. Επίσης ο Γοργοπόταµος κι η Αλαµάνα σου στέλνουν περήφανο χαιρετισµό. Τα φιλιά µου στην Αλέκα και κουράγιο να της πεις γιατί έµαθα πως έχει πόλεµο.
Κι ύστερα µου λες γιατί γράφω έτσι.
Γιατί ακούω εσένα, καφενόβιε εχθρέ µου κι εαυτέ µου. Γιατί εσύ σαι που µ έµαθες έτσι να τα λέω.
Να γελάω για να µην κλαίω.
ΥΓ: Η Μαργιέττα µου έστειλε µήνυµα στο κινητό. «Θα δούµε τη φρίκη της Χλιδής απ την ανάποδη, αφοδράριστη και µε τις ραφές στα µούτρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου