Αν σε κάτι διέφεραν από τους άλλους ήταν το στίγμα του αποκλεισμού και της διάκρισης αλλά και του φόβου. Οι γονείς τους και οι παππούδες τους είχαν πεθάνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και αν κάποιοι είχαν επιβιώσει, είχαν στο χέρι τους ένα ανεξίτηλο τατουάζ με τον αριθμό τους. Για τους ναζί δεν ήταν άνθρωποι. Ηταν αριθμοί που έπρεπε να μειωθούν. Υστερα από όλα αυτά θα περίμενε κάποιος πως όταν θα ερχόταν η στιγμή που θα έκαναν το δικό τους κράτος-έθνος, έστω και στηριγμένο στη μυθολογία και όχι στην Ιστορία, θα ήταν κράτος πρότυπο ανθρωπισμού και αλληλεγγύης. Στην πράξη έγινε το αντίθετο.
Και οι δύο πλευρές έχουν παραβιάσει τις συνθήκες της Γενεύης. Αλλά οι αριθμοί των θυμάτων δίνουν μια άλλη διάσταση: 1.400 νεκροί από την πλευρά των Παλαιστινίων, 13 από την πλευρά των Ισραηλινών. Τι πιθανότητες έχει το Ισραήλ να συρθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης; Απολύτως καμία. Ποτέ καμία νικήτρια χώρα δεν πήγε να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου. Αυτό είναι αποκλειστικό προνόμιο των νικημένων. Οι βομβαρδισμοί του Βερολίνου και της Δρέσδης, όπως και οι δοκιμές ατομικών βομβών πάνω σε άμαχο πληθυσμό στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ήταν εγκλήματα πολέμου που δεν δικάστηκαν ποτέ.
Αυτό δίνει το δικαίωμα στον Νετανιάχου να λέει ότι «κάνουμε τα ίδια με τους συμμάχους κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σε πολύ μικρότερη κλίμακα». Και από μια άποψη έχει δίκιο. Το Ισραήλ δεν αναδείχθηκε ως κράτος ύστερα από κάποια αστική επανάσταση. Υπήρχαν ομάδες που πολεμούσαν τους Αγγλους με την τρομοκρατία, αλλά στην ουσία το κράτος του Ισραήλ «τοποθετήθηκε» στην Παλαιστίνη από τη Δύση. Και ιστορικά έπαιξαν τον ρόλο της τελευταίας Σταυροφορίας, όσο και αν δεν το έκαναν στο όνομα του χριστιανισμού. Η Δύση ενδιαφέρεται να έχει ένα «κάστρο» στην καρδιά του αραβικού κόσμου. Αυτό δεν σημαίνει πως το Ισραήλ δεν έχει το δικαίωμα να έχει ένα κράτος. Αλλά αυτό το κράτος θα πρέπει να είναι ειρηνικό και όχι ο εγκληματίας της περιοχής και να δεχτεί άμεσα τη 10ετή ανακωχή που προτείνει η Χαμάς.
(perkor29@gmail.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου