Τo τίμιο ζάρι, το άτιμο Μποζόνιο και οι Μπόζο με τα ράσα

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ

(katsikas.george@gmail.com)

«Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο Θεός παίζει ζάρια με το σύμπαν. »

Αλβέρτος Αϊνστάιν, 1879-1955, Γερμανοεβραίος φυσικός

«Ο Αϊνστάιν έκανε λάθος όταν είπε ότι «o Θεός δεν παίζει ζάρια». Αν αναλογιστούμε τις μαύρες τρύπες θα δούμε ότι ο  Θεός  όχι απλά παίζει ζάρια με το σύμπαν αλλά πολλές φορές τα ρίχνει εκεί που δεν....... φαίνονται»

Steven Hawkins 1942-,Bρετανος Φυσικός

Κάποτε, πριν από χρόνια ένας φτωχός αλλά  τετραπέρατος πιτσιρικάς,  μαθητής γυμνασίου που τον βοηθούσα στα Μαθηματικά και τη Φυσική γιατί δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να πληρώνει φροντιστήρια  με είχε ρωτήσει:

-«Κύριε εσείς που έχετε σπουδάσει ψηφιακά ηλεκτρονικά και επιστήμη υπολογιστών ποιά κατά τη γνώμη σας είναι η μεγαλύτερης σημασίας κατασκευή που έκανε ποτέ ο άνθρωπος?»

Ομολογώ πως αν το ίδιο ερώτημα δεν είχα κληθεί να το απαντήσω πρώτιστα για τον εαυτό μου και μάλιστα μετά από προβληματισμό χρόνων, ο μάγκας μάλλον ακόμα θα με περίμενε. Δεν τον καθυστέρησα όμως  δευτερόλεπτο

-«Το τίμιο ζάρι»!

-"Μα πως είναι δυνατόν να ισχύει αυτό κύριε όταν υπάρχουν όλα αυτά τα αεροπλάνα, τα computers, τα διαστημικά λεωφορεία, οι δορυφόροι και γενικότερα όλα τα σύγχρονα  τεχνολογικά θαύματα του κόσμου μας?"

-«Όλα αυτά τα θαύματα που έφτιαξαν γίγαντες της επιστήμης εκμεταλλευόμενοι συσσωρευμένη γνώση αιώνων απευθύνονται αυστηρά προς ανθρώπινα χέρια. Δισεκατομμύρια μεν αλλά ανθρώπινα  Το τίμιο ζάρι όμως είναι το μόνο ανθρώπινο κατασκεύασμα που οι εν λόγω γίγαντες το «έβαλαν» μέχρι και μέσα στο χέρι του Θεού!»

Ας αφήσουμε όμως στο σημείο αυτό τον τετραπέρατο μικρό μας και ας πάμε στον Μεγάλο και στο «παιχνίδι» του!

Είναι «τυχαίο» άραγε πως το απόλυτο σύμβολο μελέτης της τυχαιότητας του σύμπαντος, οι μεγαλύτερες μορφές της επιστήμης στην ιστορία της ανθρωπότητας το «έβαλαν» στα χέρια της υπέρτατης Δύναμης που διέπει το σύμπαν αυτό νικώντας την «τύχη» κατά κράτος?

ΔΕΝ υπάρχει τεχνολογικό επίτευγμα της σύγχρονης ηλεκτρονικής τεχνολογίας που «κυβερνά» τον κόσμο, πίσω από την επιστημονική  τεκμηρίωση του οποίου να μην βρίσκεται  ένα «μαγικό»  μαθηματικό μοντέλο μελέτης της τυχαιότητας, και δεν υπάρχει καλύτερο εκπαιδευτικό μέσο μύησης στην μαθηματική μελέτη της τυχαιότητας από το πείραμα με το «τίμιο ζάρι». Το πείραμα με το «απείραχτο» τίμιο ζάρι που το ρίχνεις σε έναν πειραγμένο ανέντιμο κόσμο και πραγματικά ΑΔΥΝΑΤΕΙΣ  να προβλέψεις το αποτέλεσμα της ρίψης με απόλυτη βεβαιότητα.

ΔΕΝ υπάρχει επιστήμονας στο χώρο των Φυσικών επιστημών και της τεχνολογίας  όχι επιπέδου Χώκινς και Αινστάιν αλλά νιοστής διαλογής πίσω από αυτούς, που δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του που να μην έχει «ρίξει» τη ζαριά του προσπαθώντας να κατανοήσει την τυχαιότητα που εμπλέκεται στο επιστημονικό πεδίο του

Συνεπώς μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι το ζάρι ως  απόλυτο «είδωλο» της τυχαιότητας που αποτελεί εργαλείο μετάδοσης γνώσης για τους καθηγητάδες  αλλά και εξεταστική  λαιμητόμο για τους αδιάβαστους φοιτητάδες,  κάποιοι γίγαντες της επιστήμης τόλμησαν να το βάλουν στα χέρια του Θεού. Και αυτοί δεν είναι μόνο ο Αινστάιν και ο Χώκινς των οποίων τα γνωμικά παρέθεσα αλλά πολλοί περισσότεροι. Αλλά ας σταθούμε σε αυτούς ως διεθνώς αναγνωρισμένα παραδείγματα γιγάντων

Υπάρχει αλήθεια πιο βροντερή ομολογία ΠΙΣΤΗΣ  όταν  το έρμαιο της τύχης, το  φθαρτό ον , ονόματι Αινστάιν  ομολογεί πως ο εξ ορισμού εκτελεστής της τυχαιότητας Θεός είναι αδύνατον να παίζει με το ίδιο το θύμα του δηλαδή την τυχαιότητα ?

Υπάρχει αλήθεια πιο ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ αντιμετώπιση του θύτη της τυχαιότητας  Θεού από την υπεράσπιση του θύματος,  όταν αυτή δια στόματος  Steven Hawkins λέει πως ακόμη και Αυτός ο παντοδύναμος Θεός  εμπλέκεται σε παιχνίδια τύχης ρίχνοντας ζαριές? Προσέξτε. Απαντά στον Αινστάιν. Συνεπώς μιλάει για τον Θεό όπως τον αντιλαμβάνεται ο Αινστάιν,  με «Θ» κεφαλαίο άσχετα αν τον πιστεύει ή δεν τον πιστεύει (που ΔΕΝ τον πιστεύει) Δηλαδή μιλάμε για κάποιον που αποφασίζει να παίξει παιχνίδι τύχης, με έντιμο μέσο, το τίμιο ζάρι  ο οποίος λόγω του «Θ» κεφαλαίο  θεωρητικά αν θέλει ξέρει τι θα ρίξει πριν το ρίξει απλά δεν μας λέει που θα το ρίξει ! Αν αυτό δεν είναι διακριτική αντίθεση με σεβασμό στην πίστη του άλλου τότε τι είναι?

Και μιλάμε για διακριτική αντίθεση από  έναν άνθρωπο  που χτυπημένος «τυχαία» από  την σοβαρή νόσο που τον παρέλυσε σε νεαρή ηλικία ενδεχομένως να έχει κάθε λόγο να κοντραριστεί  χυδαία με τον Θεό. Δεν το κάνει όμως ακόμα και αν ενδεχομένως ενδόμυχα το θέλει.  Και δεν το κάνει διότι γνωρίζει το αυτονόητο , ότι δηλαδή η ύπαρξη τυχαιότητας με την ανθρώπινη αντίληψή της, δηλ. με τον ορισμό της ως αδυνατότητας ακριβούς πρόβλεψης της έκβασης ενός «πειράματος» από τους παρατηρητές του,   ΔΕΝ αναιρεί λογικά την ύπαρξη Θεού. Το τυχαίο μπορεί να έχει «κατασκευαστή» και συνεπώς η ύπαρξη του τυχαίου δεν αναιρεί την ύπαρξη του «κατασκευαστή» του  

Θέλετε παράδειγμα? 

Ο περίφημος αλγόριθμος-γεννήτορας τυχαίων αριθμών του Kino. Το γεγονός αδυνατότητας 100% ακριβούς πρόβλεψης της επόμενης κλήρωσης,  από τον οποιονδήποτε παρατηρητή του «πειράματος» που λέγεται «ηλεκτρονική κλήρωση kino”, συμπεριλαμβανομένων των κατασκευαστών της ηλεκτρονικής κληρωτίδας , τουλάχιστον μέχρι σήμερα αποτελεί, τεκμήριο τυχαιότητας  .  Αποτελεί μήπως και τεκμήριο ανυπαρξίας αυτών που εμπνεύστηκαν την κληρωτίδα - γεννήτορα  ? Φυσικά όχι!  

Αν λοιπόν ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι υπάρχει Θεός, ο οποίος εξ ορισμού (απ τη στιγμή πάντα που θα δεχθούμε ότι υπάρχει), μπορεί να εντάξει,  τη δημιουργία του σύμπαντος  αλλά και τη λειτουργία του  σε ένα μοντέλο τυχαιότητας,    η απόδειξη της τυχαιότητας αυτής  σε δεύτερο χρόνο από εμάς , είτε την βαφτίσουμε μποζώνιο του Χιγκς είτε όπως  αλλιώς  γουστάρουμε, ΔΕΝ αποδεικνύει την ανυπαρξία του δημιουργού της

Στην αστειότητα της δια «αποδείξεως» ανυπαρξίας Θεού  ουδέποτε ξέπεσε ουδείς σοβαρός επιστήμονας όσο και αν ενδόμυχα θα το ήθελε. Εξ ορισμού ΠΙΣΤΗ σημαίνει ΑΠΟΔΟΧΗ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΥΠΑΡΞΗΣ. Συνεπώς ΜΗ ΠΙΣΤΗ στην ύπαρξη Θεού σημαίνει ΜΗ ΑΠΟΔΟΧΗ επίσης ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΜΗ ΥΠΑΡΞΗΣ. Πιστεύουμε γιατί γουστάρουμε και δεν πιστεύουμε γιατί πάλι γουστάρουμε. Γι αυτό είναι ΣΕΒΑΣΤΑ και τα δύο «γούστα». «Επιστημονική» απόδειξη ΜΗ ύπαρξης Θεού συνιστά μεγαλειώδη ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ακριβώς λόγω του ορισμού της Θεότητας. Ενός ορισμού που της επιτρέπει αξιωματικά  να τίθεται υπεράνω οποιουδήποτε  δεδομένου και άλλης δύναμης  μπορεί να κατανοήσει άνθρωπος.  

Ακόμα μεγαλύτερη ηλιθιότητα είναι φυσικά ενώ η έντιμη και σοβαρή επιστήμη, αντιμετωπίζει ειρηνικά και διακριτικά την εκκλησία, η εκκλησία να επιτίθεται στην επιστήμη καλώντας την ειρωνικά να πάρει συνέντευξη από το προσφάτως ανακαλυφθέν μποζόνιο! Αυτό δηλαδή που αποφεύγουν οι σοβαροί λειτουργοί της επιστήμης, την δια της «αποδείξεως» άρνηση του Θεού, εμμέσως δια της γελοιότητας υιοθετούν οι λειτουργοί της εκκλησίας

Όταν υψηλόβαθμοι στην ιεραρχία ρασοφόροι επιτίθενται απρόκλητα όχι απλά σε εν ζωή μεγαθήρια  της επιστήμης αλλά και στους  νεκρούς σήμερα γίγαντες του παρελθόντος που  θεμελίωσαν τομείς και ανέπτυξαν θεωρίες -στολίδια της ανθρώπινης σκέψης  όπως η  κβαντομηχανική, και η θεωρία της σχετικότητας           επειδή κατά την «ιερή» γνώμη τους «… ἐπιχειροῦν νά ἑρμηνεύσουν τό φαινόμενο τῆς ζωῆς χωρίς καμμία ἀναφορά ἤ μᾶλλον μέ παγερά ἄρνηση καί ἀποστροφή στό Ὑπερούσιο Πρόσωπο τοῦ Παναγίου Θεοῦ…»  το πράγμα μάλλον ξεφεύγει ακόμα και από τα όρια της μη ντετερμινιστικής αστειότητας

Το μοντέλο απρόβλεπτης  αστειότητας που οριοθετούν οι πρόσφατες δηλώσεις γνωστού Μητροπολίτη, προκειμένου να μελετηθεί στοχαστικά απαιτεί τον καθορισμό πολλαπλών τυχαίων μεταβλητών που το προσδιορίζουν. Δυστυχώς καμία από αυτές δεν είναι  μποζόνιο του Χινγκς. Ως τυχαίες μεταβλητές για την μελέτη του αντί του Μποζονιόυ, πρέπει να οριστούν οι Μπόζο με τα… ράσα

ΥΓ1 Οι  ορθόδοξοι πιστεύοντες «εις ένα Θεόν, Πατέρα Παντοκράτορα, Ποιητήν ουρανού και γής, ορατών τε πάντων και αοράτων» μέσα στους οποίους βάζω και τον εαυτό μου ας μην απογοητεύονται. Μέσα στο σύνολο με τα στοιχειώδη ενδεχόμενα του πειράματος «εκκλησία » δυστυχώς δίπλα στην πνευματικότητα και  αγνότητα των ολίγων σεβαστών  υπάρχει και η θρησκομανής αστειότητα

ΥΓ2 Το γυμνασιόπαιδο των αρχών της δεκαετίας του ’90, ο   13χρονος  τότε «μικρός» διδάσκει σήμερα ψηφιακά ηλεκτρονικά και επεξεργασία εικόνας σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Όταν τον είδα πριν 2 χρόνια που ήρθε στη Ελλάδα (στα 31 του  αυτός και στα 43 μου εγώ) μου εκμυστηρεύτηκε τι απαντά στους φοιτητές του στο ερώτημα  «ποιά είναι κατά τη γνώμη του η μεγαλύτερης σημασίας κατασκευή που έκανε ποτέ ο άνθρωπος»…

«Το τίμιο ζάρι»!!!...    

 Για το «τίμιο δάκρυ» ίσως μιλήσω άλλη φορά…