Σε αυτή τη σχολή...

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΖΑΧΙΩΤΗ

 

Είμαι τελειόφοιτος στη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ.  

 

Πέρασα σε αυτή τη σχολή χωρίς να γνωρίζω πολλά για το επιστημονικό της αντικείμενο, γνωρίζοντας όμως ότι «βρίσκεις δουλειά». Τελειώνω αυτή τη σχολή γνωρίζοντας αρκετά περισσότερα για το επιστημονικό της αντικείμενο, αλλά χωρίς την ίδια βεβαιότητα για το αν «βρίσκεις δουλειά».

 

Πέρασα σε αυτή τη σχολή τη χρονιά των φοιτητικών διαδηλώσεων για τη δημόσια δωρεάν Παιδεία και το άρθρο 16. Κι έπειτα γίναμε η γενιά των 700 ευρώ, γίναμε οι νέοι σε αδιέξοδο. 

 

Τελειώνω αυτή τη σχολή και ανήκω στη γενιά της μαθητείας, της ανασφάλιστης εργασίας και, πολύ χειρότερα, της μαζικής ανεργίας.

 

Πέρασα σε αυτή τη σχολή τότε που η προοπτική της εξόδου από τη χώρα για σπουδές ή εργασία ήταν μια σκέψη εντασσόμενη στο πλαίσιο του «κοσμοπολιτισμού» και της «νεωτερικότητας». 

Μια ιδέα ότι μπορούμε να τραβήξουμε τον δικό μας δρόμο, πέρα από τα κλασικά μονοπάτια της ελληνικής οικογένειας και, πολύ περισσότερο, της «νεοελληνικής πραγματικότητας». 

 

Τελειώνω αυτή τη σχολή και η ίδια προοπτική, η προοπτική της μετανάστευσης, είναι πλέον δύσκολα αγνοήσιμη, άκρως ρεαλιστική και, για πολλούς, ασφυκτικά δεδομένη. Και αναμφίβολα δεν έχει πάντα την ίδια γοητεία του κοσμοπολιτισμού.

 

Πέρασα σε αυτή τη σχολή πιστεύοντας ότι η δημιουργική αξιοποίηση της γνώσης για την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών - κι όχι για το ακόρεστο κέρδος - ήταν κάτι περιθωριακό, σίγουρα ρομαντικό και γι' αυτό ίσως και γοητευτικό. 

 

Τελειώνω αυτή τη σχολή και πιστεύω ότι το ίδιο πράγμα συνεχίζει να είναι γοητευτικό. Την ίδια στιγμή όμως έχει γίνει πλέον επιτακτική ανάγκη, αλλά και άκρως ρεαλιστική πρόταση.

 

Πέρασα σε αυτή τη σχολή χωρίς πολλές βεβαιότητες για το τι ακριβώς θέλω να κάνω στη ζωή μου, γιατί τότε είχα την πολυτέλεια να το κάνω. 

 

Τελειώνω αυτή τη σχολή και συνεχίζω να μην έχω βεβαιότητες, όχι γιατί το επέλεξα αλλά γιατί δεν μου επιτρέπεται να έχω. Πλην μιας: ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι, ότι μπορούμε να τραβήξουμε έναν άλλον δρόμο. Τον δρόμο της αξιοπρέπειας, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης.