Δυο γιους είχες μανούλα μου

Γράφει ο Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ-ΤΕΤΡΑΔΗΣ

Η πειρατική επίθεση του Ισραήλ στον πολυεθνικό στόλο, που μετέφερε φάρμακα, τρόφιμα και ρουχισμό στον αποκλεισμένο λαό της Γάζας, αντιμετωπίζεται από τα fast food ΜΜΕ αλλά και από την κυβέρνηση και τη μείζονα αντιπολίτευση περισσότερο σαν ένα μεμονωμένο περιστατικό βιαιότητας και λιγότερο σαν αυτό που είναι: Ενα επεισόδιο στον παρασκηνιακό πόλεμο για κυριαρχία στην περιοχή, την οποία εμείς λέμε νοτιοανατολική Μεσόγειο, ενώ οι Αμερικανοί Μέση Ανατολή.

Εχει σημασία η ονοματοδοσία, γιατί αυτό που η Αμερική ονομάζει Μέση Ανατολή και που τα παπαγαλάκια της, το Google, το Yahoo, οι άλλοι μεγάλοι ιστότοποι και οι τυπωμένοι χάρτες τη θεωρούν χωριστή Ηπειρο από την Ασία και την Αφρική (μπορεί να το δει κανείς με τα μάτια του στο pc του) ξεκινάει από την Τουρκία και πηγαίνει μέχρι την Ινδία(!) και δεν είναι ζήτημα αγραμματοσύνης και αγεωγράφητων ανθρώπων. Είναι ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια από τις ΗΠΑ.

Το επεισόδιο, λοιπόν, της πειρατείας του Ισραήλ στην πολυεθνική νηοπομπή των ειρηνιστών δεν είναι μία ακόμα επανάληψη της πάγιας νοοτροπίας του Τελ Αβίβ, να δρα με τη μέγιστη βία.

Στην πραγματικότητα, είναι η πρώτη έμπρακτη απόπειρα της Τουρκίας να δηλώσει την παρουσία της στην περιοχή όχι ως δυνάστης των μουσουλμάνων Αράβων (όπως οι Αραβες θυμούνται πολύ καλά στο πετσί τους), αλλά σαν ειρηνιστής, που συμπάσχει με τους μουσουλμάνους αδελφούς της, ως κομμάτι της μουσουλμανικής ενότητας από το Πακιστάν μέχρι τη Βοσνία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Τούρκοι ειρηνιστές, που πήραν μέρος στην πολυεθνική νηοπομπή, είχαν τις καλύτερες των προθέσεων, όπως και οι συμπολίτες τους από 37 χώρες, που συνταξίδευαν. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν ήταν μόνο άδολοι στα πλοία με τη σημαία της χώρας τους. Κι αυτό το ξέρουν και οι ίδιοι.

Ο ευφυής Ταΐπ Ερντοάν και ο υπερφιλόδοξος υπουργός του των Εξωτερικών κύριος Νταβούτογλου άδραξαν την ευκαιρία -αν δεν τη βοήθησαν κιόλας- να εμφανιστούν σε όλους τους τόνους ως υπερασπιστές του Παλαιστινιακού λαού και ως πολέμιοι του Ισραήλ -επομένως, συμπολεμιστές των Αράβων και μουσουλμάνων-, που «καταπατά το διεθνές δίκαιο στη Μέση Ανατολή»!!

Ο αναγνώστης δεν πρέπει να ξεχνά την προ 10ημέρου υπογραφή συμφωνίας παροχής ουρανίου μεταξύ Τουρκίας - Ιράν, την προώθηση των αγωγών του Αζερμπαϊτζάν μέχρι τη Μεσόγειο μέσω Τουρκίας, την υπογραφή του Μνημονίου Μόσχας - Αγκυρας για τη μεταφορά πετρελαίου και αερίου, τις συμφωνίες στενής ουσιαστικής συνεργασίας με το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν, καθώς και τις ζωτικής σημασίας για τη Συρία συμφωνίες για την ακτογραμμή, τους υδάτινους πόρους και τα εγγειοβελτιωτικά έργα στις περιοχές των συνόρων των δύο χωρών και τη ναυσιπλοΐα.

Τέλος, με άλλοθι τη νέα δομή του ΝΑΤΟ και τους λεγόμενους «ελεύθερους ουρανούς», που προωθεί η Ε.Ε. και ο ICAO, η Τουρκία έχει καταφέρει να προωθήσει τις θέσεις της έτσι, που σε λίγο τα ελληνικά αεροπλάνα (μαχητικά και επιβατικά) που πετάνε από Αττική προς Λήμνο, Μυτιλήνη, Χίο, Σάμο, Ρόδο, Κω και τα άλλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου θα υποχρεούνται να λογοδοτούν στον πύργο ελέγχου της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης!! Δεν αστειεύομαι, υπάρχουν τα ντοκουμέντα καθώς και η εγκληματική αφέλεια ταυτόχρονα με την ανεπάρκεια της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας.

Το πειρατικό επεισόδιο 70 μίλια ανοιχτά του Ισραήλ δεν επιβεβαίωσε απλώς για άλλη μια φορά τον θρίαμβο του ναζισμού, που κατάφερε να κάνει τα θύματά του σαν τα μούτρα του. Ανέδειξε τον διαγκωνισμό στη διεθνή σκακιέρα μεταξύ δύο τσάτσων:

Του Ισραήλ, που θέλει να ζει με τους μύθους του, στηριγμένο στα κερδοσκοπικά κεφάλαια του λόμπι των ομοθρήσκων του στις ΗΠΑ, που αυτή τη στιγμή καταληστεύουν τον κόσμο. Και που ποδηγετούν κάθε αμερικανική προεδρία με τον εκβιασμό της ισχύος τους.

Και της Τουρκίας, που εδώ και 30 χρόνια ξαναχτίζει σιγά σιγά μια οθωμανική αντίληψη, έναν άκρατο εθνικισμό, στηριγμένη στη βιαιότητα της νοοτροπίας της, στη σωστή εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής της θέσης και στις ηλιθιότητες των γειτόνων της, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και εσχάτως η Κύπρος.

Να μην εκπλαγεί ο αναγνώστης εάν σε 6 μήνες γίνουν κοινά αεροναυτικά γυμνάσια Ισραήλ - Τουρκίας και το σημερινό επεισόδιο- θεωρείται ξεχασμένο. Η Τουρκία δεν δαγκώνει ποτέ το χέρι των ισχυρών. Ξέρει ότι το Ισραήλ είναι παιδί των ΗΠΑ και ορθώνει σιγά σιγά το ανάστημά της. Με μια πολιτική αυτοσεβασμού όμως, που στους Ελληνε κυβερνήτες είναι άγνωστη. Και εσχάτως στους Κύπριους.