Η παιδική εργασία είναι η δουλεία της εποχής μας. Κλειδώνει τις
ζωές εκατομμυρίων παιδιών μέσα στη φτώχεια, στην υποτέλεια και στην
ανασφάλεια.
Και τι μ' αυτό;
Οσες κυβερνήσεις, όσοι δωρητές και
οργανισμοί των Ηνωμένων Εθνών και αν έχουν καταπιαστεί με το θέμα, όσες
ώρες και αν έχουν αφιερώσει στους μελλοντικούς αναπτυξιακούς στόχους, η
Λερναία Υδρα της παιδικής εργασίας συνεχίζει να σκοτώνει το σήμερα και
το αύριο των παιδιών του κόσμου.
Οι αριθμοί αποκαλύπτουν μέρος μόνο της τραγικής ιστορίας. Σύμφωνα
με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ), σκληρά εργαζόμενα είναι σήμερα 215
εκατομμύρια παιδιά, ηλικίας 5 έως 17 ετών. Σε παγκόσμιο επίπεδο οι
αριθμοί πέφτουν, αλλά με απελπιστικά αργούς ρυθμούς: με τις ισχύουσες
τάσεις, το 2020 θα υπάρχουν ακόμη 170 με 190 εκατομμύρια παιδιά εργάτες.
Στην Αφρική οι αριθμοί παρουσιάζουν αύξουσα πορεία.
Τα μισά από όλα αυτά τα παιδιά εργάζονται κάτω από «επικίνδυνες
συνθήκες» - ένας ευγενικός ευφημισμός που χρησιμοποιεί η ΔΟΕ για να
χαρακτηρίσει τις απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες. Στο Μάλι, λόγου χάρη,
αγόρια και κορίτσια το πολύ 8 ετών σκάβουν αγωγούς για τα ορυχεία χρυσού
και «τρυπώνουν» σε τούνελ βάθους 30 μέτρων. Σε μικρής κλίμακας ορυχεία
εκτιμάται πως εργάζονται δύο εκατομμύρια παιδιά. Αλλα 30 εκατομμύρια, εκ
των οποίων τα περισσότερα κορίτσια, εργάζονται ως εσωτερικοί υπηρέτες.
Το μεροκάματο είναι πενιχρό μπροστά στις ατέλειωτες ώρες που δουλεύουν.
Και, το κυριότερο, πολλές φορές - αν όχι τις περισσότερες - γίνονται
θύματα σωματικής κακοποίησης.
Ακόμη και τα μέταλλα που χρησιμοποιούνται
για την κατασκευή των κινητών μας, επισημαίνει στην «Γκάρντιαν» ο
βρετανός δημοσιογράφος Κέβιν Ουάτκινς, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να
έχουν εξορυχθεί από παιδιά που εργάζονται στα έγκατα της Γης υπό των
έλεγχο πολεμάρχων της Ανατολικής Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό.
Σε αυτό το εργασιακό καθεστώς, βέβαια, η εκπαίδευση περισσεύει. Προ
ημερών ο πρώην βρετανός πρωθυπουργός και νυν ειδικός απεσταλμένος του
ΟΗΕ για την εκπαίδευση Γκόρντον Μπράουν εγκαινίασε μία έκθεση στην οποία
τεκμηριώνονται οι σοβαρές επιπτώσεις της παιδικής εργασίας στις
εκπαιδευτικές ευκαιρίες. Σύμφωνα με αυτήν, 15 εκατομμύρια παιδιά,
επιπέδου δημοτικού, ξυπνούν το πρωί για να πιάσουν δουλειά και όχι για
να πάνε στο σχολείο. Και βέβαια αυτές οι περιπτώσεις είναι μόνο η κορυφή
του παγόβουνου. Διότι την ίδια στιγμή εκατομμύρια άλλα παιδιά δίνουν
καθημερινή μάχη προκειμένου να συνδυάσουν σχολείο και δουλειά. Τα
περισσότερα χάνουν τη μάχη.
Είναι βέβαιο πως στους επόμενους αναπτυξιακούς στόχους θα
περιλαμβάνονται και νέοι ηρωικοί στόχοι οι οποίοι θα αφορούν την
εκπαίδευση. Οπως όμως το θέτει ο ίδιος ο Μπράουν στην αρχή της έκθεσης,
«εάν δεν χτυπήσουμε τη μάστιγα της παιδικής εργασίας, η δέσμευση να
στείλουμε όλα τα παιδιά στο σχολείο έως το 2015 δεν θα έχει καμία
απολύτως αξία». Πώς; Οπως το έκαναν οι βικτοριανοί μεταρρυθμιστές του
19ου αιώνα, οι οποίοι συσπείρωσαν εργατικά συνδικάτα, εκκλησιαστικούς
φορείς, εκπροσώπους των Τεχνών και των Γραμμάτων, φιλάνθρωπους, για να
αφυπνίσουν τις συνειδήσεις. Σήμερα ίσως να μπορούσαμε να κάνουμε και
κάτι παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου