Δει δη χρημάτων ή μήπως δει ήθους και νοημοσύνης;

Γράφει ο Ευθύλογος

vacon28@gmail.com 

Λένε ότι από μικρό κι’ από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια. Λάθος! Από αυτούς μαθαίνεις τη μισή αλήθεια. Την άλλη μισή τη μαθαίνεις από μεγάλο και λογικό, αρκεί …να τάχει πάρει στο κρανίο. [1]
 

Η φράση «Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ» είναι μάλλον η πιο χαρακτηριστική περίπτωση και αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη συνεισφορά του «εθνάρχη» σ’ αυτόν τον τόπο. Με έξι λέξεις μετέτρεψε ένα κρατικό μυστικό σε εκλαϊκευμένη γνώση! [2]
 

Όχι πως δεν το ξέραμε – πάντα σιγοψιθυρίζαμε αυτή τη φράση μεταξύ μας - αλλά από τη στιγμή που την ξεστόμισε σε στιγμή αγανάκτησης κι’ ο μακαρίτης, μπορούμε να την βροντοφωνάζουμε κι εμείς χωρίς να φοβόμαστε ότι κάποιος ηλίθιος θα μας σύρει στα δικαστήρια με το αιτιολογικό ότι προσβάλλουμε το «εθνικό μεγαλείο» ή ότι μειώνουμε την εθνική αξιοπρέπεια.[3]
 

Η δεύτερη μεγάλη συνεισφορά του «εθνάρχη», στον τομέα του Αγνωστικισμού αυτή τη φορά, έγκειται στο βαρυσήμαντο ερώτημά του  «ΠΟΙΟΣ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ;» που το διατύπωσε πάλι σε στιγμή οργής.
 

Αμέσως παρακάτω εξηγώ γιατί θεωρώ ότι το ερώτημα ανήκει στον συγκεκριμένο φιλοσοφικό χώρο. 
 

Προσπαθώ να σκεφτώ κάποιους νόμους που ψηφίστηκαν μεταπολεμικά στην Ελλάδα. Βέβαια δεν είμαι νομικός αλλά αφού «άγνοια νόμου απαγορεύεται», κάθισα και διάβασα κάμποσους από δαύτους. Από πού να ξεκινήσω; 

Από τον νόμο περί βουλευτικής ασυλίας και περί ευθύνης υπουργών;
Και μόνον το σκάνδαλο Siemens και η περίπτωση Τσοχατζόπουλου αποδεικνύουν την επιτυχία του νόμου. (Ή μήπως τη σκοπιμότητα;) 

Από τους νόμους που σχετίζονται με την παιδεία;
Οι αλλοπρόσαλλες συνεχείς μεταρρυθμίσεις και το σημερινό χάλι της παιδείας είναι οι καλλίτεροι μάρτυρες της «ορθότητας» των σχετικών νόμων. Όσο για τον τελευταίο νόμο περί ανωτάτης παιδείας, που υπερψηφίστηκε με σημαντική πλειοψηφία αλλά ξεσήκωσε πληθώρα πανεπιστημιακών αντιδράσεων, υπάρχουν πέντε ερμηνείες.
Πρώτη ερμηνεία:
Ο νόμος είναι σωστός, άρα οι πανεπιστημιακοί που αντιδρούν είναι αγύρτες.

Δεύτερη ερμηνεία:
Ο νόμος είναι λάθος, άρα οι βουλευτές που τον ψήφισαν είναι αγύρτες.
Τρίτη ερμηνεία:
Ο νόμος είναι σωστός αλλά η νοημοσύνη των πανεπιστημιακών δεν τους επιτρέπει να καταλάβουν την ορθότητα του, άρα δεν είναι αγύρτες αλλά βλάκες.
Τέταρτη ερμηνεία:
Ο νόμος είναι λάθος αλλά η νοημοσύνη των βουλευτών που τον ψήφισαν δεν τους επιτρέπει να καταλάβουν τα λάθη του, άρα δεν είναι αγύρτες αλλά βλάκες.
Πέμπτη ερμηνεία:
Ο νόμος είναι λάθος, η νοημοσύνη των πανεπιστημιακών δεν τους επιτρέπει να καταλάβουν τα λάθη του, αντιδρούν όμως γιατί το ένστικτο του συμφέροντος, τους πληροφορεί ότι δεν τους βολεύει ένας τέτοιος νόμος.
Προσωπικά θεωρώ όλες τις παραπάνω εκδοχές ισοπίθανες.
 

Από τους νόμους για την πάταξη της διαφθοράς;
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του  ’80, κατά κανόνα οι ευφυέστεροι και καλλίτεροι μαθητές προτιμούσαν το Πολυτεχνείο. Από τότε μέχρι τώρα οι ευφυέστεροι και καλλίτεροι μαθητές, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους προτιμούν τις Ιατρικές σχολές.
Είναι τυχαίο ότι στον τομέα της πολεοδομίας και των δημοσίων έργων καθώς και στον τομέα της υγείας (δηλαδή σε χώρους που δραστηριοποιούνται οι κατ’ εξοχήν ευφυείς Έλληνες) υπάρχει η μεγαλύτερη διαφθορά;
Κατά τη γνώμη μου όχι! Απλούστατα αποδεικνύεται για μια φορά ακόμη η ισχύς της πλατωνικής ρήσης: «επιστήμη χωριζομένη αρετής, πανουργία και ου σοφία φαίνεται».
Και ασφαλώς όταν απουσιάζει η αρετή, οφείλει να είναι παρών ο φόβος.
 

Αλλά τα ευφυή καθίκια που δραστηριοποιούνται στους παραπάνω τομείς, για δεκάδες χρόνια δεν φοβούνται γιατί οι νόμοι προβλέπουν ποινές – χάδια που κι αυτές ουδέποτε ή σπάνια εφαρμόστηκαν.
 

Βέβαια θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι μαζί με τους ευφυείς γιατρούς και μηχανικούς που σπούδασαν στην Ελλάδα, συναθροίζονται και δεκάδες χιλιάδες άλλοι μειωμένων προσόντων που αγόρασαν τα πτυχία τους από τριτοκοσμικά πανεπιστήμια του εξωτερικού.
 

Ασφαλώς υπάρχει κάποιος βαθμός αλήθειας στον παραπάνω ισχυρισμό, άλλωστε στο παρελθόν κάποιος υπουργός Υγείας είχε πει (σε στιγμή αγανάκτησης κι αυτός) περίπου το εξής: «Μην περιμένετε θαύματα. Αυτό είναι το επίπεδο πάρα πολλών γιατρών που πήραν πτυχίο στο εξωτερικό, αυτή την υγεία μπορούμε να προσφέρουμε».
 

Μα και αυτό το φαινόμενο, είναι αποτέλεσμα της διαφθοράς μας, που την έχουμε ανάγει σε επίπεδο εθνικής αρετής.
 

Πως αναγνωρίστηκαν τα πτυχία όλων αυτών των ανεπαρκών ψευδοεπιστημόνων;
 

Ποιοι και με ποια κριτήρια στελέχωναν εκείνο το περίφημο ΔΙΚΑΤΣΑ ή τη σημερινή του μετάλλαξη;
 

Γιατί να παίρνουν απολυτήριο γενικού λυκείου μαθητές που επί τρία χρόνια δεν κατάλαβαν τι διάβολο γίνεται μέσα στην αίθουσα;
 

Δεν ξέρουν οι σοφοί νομοθέτες μας ότι πάρα πολλοί από αυτούς τους μαθητές που παίρνουν απολυτήριο χάρη στην κακώς εννοούμενη «επιείκεια» των εκπαιδευτικών, εφόσον το επιτρέπει η τσέπη του μπαμπά, θα μεταβούν στο εξωτερικό προς αγοράν πτυχίου; Δεν γνώριζαν οι αρμόδιοι βλάκες ότι έτσι εξευτελίζουν την αξία των πραγματικών πτυχίων; Δεν γνώριζαν ότι η αθρόα εισαγωγή «πτυχιούχων ψευδοεπιστημόνων» θα οδηγήσει σε φυγή τους νέους που πήραν το πτυχίο τους με μόχθο και με την αξία τους; Δεν γνώριζαν ότι εκείνη η κουτοπόνηρη και λαϊκίστικη άποψη που συνοψίζεται στην καταστροφική φράση «ελεύθερη εισαγωγή στο πανεπιστήμιο» θα μετατρέπονταν πολύ γρήγορα στην απαίτηση για «εργασία ανάλογη των προσόντων»; (εν πολλοίς ανύπαρκτων αλλά τυπικά κατοχυρωμένων)
Ή αγνοούσαν ότι η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερα χέρια στον πρωτογενή τομέα και λιγότερα στα γραφεία – κηφηναριά;
 

Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια, κυβερνητικό στέλεχος να λέει σχεδόν κατά λέξη:
«Μας κατηγορούν ότι ανοίξαμε πολλές σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ναι! ανοίξαμε γιατί ήταν κοινωνική απαίτηση».
 

Πίστευε εκείνο το θλιβερό ζωντανό ότι έτσι υλοποιούσε την λαϊκή βούληση, αγνοούσε όμως ότι αποστολή της πολιτικής εξουσίας δεν είναι να υποκύπτει σε ευκαιριακές καταστροφικές «κοινωνικές απαιτήσεις» αλλά να έχει στόχο την μακροπρόθεσμη κοινωνική ευημερία. Όπως άλλωστε όλοι οι λαϊκιστές που αγνοούν σκόπιμα ότι η κρατική εξουσία βασίζεται στη βούληση του λαού αλλά ασκείται προς το συμφέρον του έθνους, σύμφωνα με το Σύνταγμα.
 

Οι ηλίθιοι και οι αγύρτες όμως, συγχέουν το συμφέρον του Έθνους με το συμφέρον των «ημετέρων».
 

Είναι αυτονόητο ότι αυτές οι άχρηστες σχολές, πολύ σύντομα κατάντησαν να δέχονται κάθε χρόνο μονοψήφιο αριθμό πρωτοετών φοιτητών, αλλά να πληρώνουν κανονικότατα το αργόσχολο «διδακτικό προσωπικό». Ίσως αυτό να ήταν και εξ αρχής το σχέδιο.
 

Βέβαια έγιναν και κάποια σωστά σ’ αυτόν τον τόπο αλλά πολύ γρήγορα τα εκφυλίσαμε ή τα ακυρώσαμε. Όπως π.χ. το νόμο του Παπαθεμελή για το ωράριο.
Πιστεύω πως είχε την αποδοχή του συντριπτικού ποσοστού των σκεπτόμενων Ελλήνων κι όμως δεν εφαρμόστηκε.[4]
Και δεν εφαρμόστηκε γιατί δεν τον ήθελαν κάποιοι άνθρωποι της νύχτας, κάποιοι νταβατζήδες και κάποιες πουτάνες.
 

Ίσως σ’ αυτό το γεγονός να βρίσκεται και η απάντηση στο ερώτημα
«ΠΟΙΟΣ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ;»
 

Να ελπίσουμε ότι τώρα που φαίνεται οι μονοκομματικές κυβερνήσεις να αποτελούν παρελθόν, η νέα πολυκομματική κυβέρνηση κάτω από το βάρος των προβλημάτων, θα έχει το σθένος να αντιμετωπίσει αυτά τα ερπετά ή έστω να μειώσει τον παρεμβατικό τους ρόλο;
Θα φανεί πολύ σύντομα. Πάντως δεν χρειάζεται υπερβολική αισιοδοξία γιατί η εκάστοτε κυβέρνηση διαχειρίζεται μόνον την κρατική εξουσία. Υπάρχουν πολλών ειδών «εξουσίες» που επηρεάζουν άτυπα το κοινωνικοπολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι. Περί αυτών άλλη φορά.    

χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

[1] Τμήμα του γραπτού αυτού είχε αναρτηθεί και στο παρελθόν.

[2] Βέβαια δεν μας είπε ούτε ποιοι έχτισαν αυτό το φρενοκομείο ούτε ποιος ήταν ο πρωτομάστορας. Μάλλον λόγοι τακτ (ή μήπως αυτοπροστασίας;)

[3] Για δεκάδες χρόνια, η διατύπωση μιας τέτοιας άποψης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «αντεθνική δράση»! Μιλάμε για πολλή … νοημοσύνη.

[4] Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι έπρεπε να καταργηθεί ο νόμος για να ενισχυθεί ο τουρισμός. Καταργήθηκε ο νόμος. Ενισχύθηκε ο τουρισμός;