Τα συνολικά 57 Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας στη χώρα μας, που είναι μία από τις Δομές Εκπαίδευσης Ενηλίκων της Γενικής Γραμματείας Διά Βίου Μάθησης, δίνουν τη δυνατότητα σε όλους όσοι δεν έχουν ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση να τελειώσουν το γυμνάσιο.
Και -εφόσον βέβαια οι ίδιοι το θελήσουν- να συνεχίσουν τόσο στο λύκειο όσο και στο πανεπιστήμιο!
Για την απόφαση να επιστρέψουν στα θρανία, όπως και για το τι αποκόμισαν στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) μιλούν ένας μαθητής 70 ετών και μια απόφοιτη 45 ετών, η οποία τώρα φοιτά στο λύκειο.
«Τα μαθηματικά είναι το αγαπημένο μου μάθημα· λύνοντας ασκήσεις συνειδητοποιώ τις τεράστιες δυνατότητες που έχει το ανθρώπινο μυαλό. Αν θέλουμε μπορούμε να κάνουμε θαύματα, και εγώ είμαι πάρα πολύ καλός στα μαθηματικά. Μ' αρέσει και η πληροφορική, τώρα πια μπορώ και χειρίζομαι τον υπολογιστή» λέει ο 70χρονος συνταξιούχος ναυτικός Κώστας Λαζίδης, μαθητής στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας στην Καλλιθέα.
Ο κ. Λαζίδης, που γράφτηκε τον Σεπτέμβριο στο ΣΔΕ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο για οικονομικούς λόγους. «Επρεπε οπωσδήποτε να δουλέψω. Εφτασα κανονικά μέχρι την Α' γυμνασίου και μετά τα παράτησα. Υπήρχε μεγάλη φτώχεια εκείνα τα χρόνια» όπως μας λέει.
Εκείνο που τον έκανε να επιστρέψει στα θρανία στα 70 του χρόνια ήταν «η δίψα για μάθηση. Ηθελα αλλά δεν ήξερα ότι υπήρχε η δυνατότητα. Εμαθα για τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας τυχαία από έναν γείτονά μου και χωρίς δεύτερη σκέψη πήγα και γράφτηκα. Η γυναίκα μου και τα παιδιά μου με παρότρυναν, αλλά οι περισσότεροι γνωστοί και φίλοι μου έλεγαν "τι πας να κάνεις τώρα σε αυτήν την ηλικία", εγώ όμως τους αγνόησα. Το έχω πάρει πάρα πολύ σοβαρά, μελετάω, δεν κάνω απουσίες και μέρα με τη μέρα αισθάνομαι ότι εξελίσσομαι με όλα αυτά που μαθαίνω. Τίποτα δεν με πτοεί, φτάνει να έχω την υγειά μου και θα συνεχίσω και στο λύκειο».
Βέβαια ο κ. Λαζίδης τονίζει ότι «μεγάλο ρόλο παίζει ο τρόπος διδασκαλίας αλλά και η συμπεριφορά των καθηγητών: μας εξηγούν αναλυτικά, δεν γίνεται πασάλειμμα και μας σέβονται».
Στην καθοριστική σημασία των καθηγητών αναφέρεται και η 45χρονη Ματούλα Καλαφατά, απόφοιτη του ΣΔΕ Πειραιά και μαθήτρια Β' λυκείου στο 2ο Εσπερινό ΕΠΑΛ Δραπετσώνας: «Τον πρώτο καιρό έλεγα μέσα μου τι κάνω εγώ τώρα εδώ, αλλά προσαρμόστηκα γρήγορα στο ΣΔΕ χάρη στους καθηγητές μας, που μας έβλεπαν ως οντότητα και όχι ως αριθμό. Δεν είχαμε βαθμολογία αλλά αξιολόγηση ο καθένας, γιατί κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Βαθμολογία δίνεται μόνο στην περίπτωση που θέλουμε να συνεχίσουμε στο λύκειο. Μας προτρέπουν και να βοηθάμε ο ένας μαθητής τον άλλον, καλλιεργούν πνεύμα συνεργασίας και όχι ανταγωνισμού. Στα ΣΔΕ μαθαίνουμε για τη γνώση, όχι για το βαθμό. Μακάρι στα σχολεία να ακολουθούσαν τον τρόπο διδασκαλίας των ΣΔΕ».
Η κ. Καλαφατά δεν συνέχισε το σχολείο γιατί αναγκάστηκε από μικρή να εργαστεί και να βοηθήσει την οικογένειά της. Από τα 11 της δούλευε γαζώτρια σε εργοστάσιο υποδημάτων. «Στα 35 μου έμεινα ξεκρέμαστη, χωρίς δουλειά, με απολυτήριο δημοτικού. Δούλεψα με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ως καθαρίστρια στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Στα 41 μου πήρα την απόφαση να γραφτώ στο ΣΔΕ, γιατί ένιωθα ότι το χρωστούσα στον εαυτό μου να κάνω κάτι για μένα. Την απόφασή μου στήριξαν ο άνδρας μου και το παιδί μου. Και έκανα τόσα βήματα, έμαθα τόσα πράγματα, έκανα φίλους, έγραψα βιβλίο, την ιστορία του παππού μου που ήρθε στον Πειραιά πρόσφυγας από τη Μ. Ασία το '22, αφού παρακολούθησα στο ΣΔΕ λογοτεχνικό εργαστήρι» λέει.
Η κ. Καλαφατά φοιτά σε εσπερινό λύκειο, για να μπορεί να δουλεύει το πρωί. «Οταν με το καλό αποφοιτήσω, θα προσπαθήσω να βρω δουλειά στον τομέα της πληροφορικής, που είναι και η ειδικότητα που έχω πάρει στο ΕΠΑΛ» λέει.
ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Αφου δηλώσω πως ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ στους ανθρώπους αυτούς, αφιερώνω την παρούσα ανάρτηση στους ΚΟΠΡΟΚΗΦΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΟΠΑΤΕΡΕΣ και τα ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ της εκπαίδευσης που έχουν αποκτήσει "διαδακτορικό" στον "κοπροσκυλισμό", και τον "κηφηνισμό"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου