Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΤΣΑΚΝΗ Δεν ξέρω σε ποιους αριθμούς να πιστέψω περί τα βιογραφικά των υποψηφίων γενικών γραμματέων των υπουργείων. Ας δεχτώ την πιο μετριοπαθή πληροφορία, που τους θέλει γύρω στους τριάντα χιλιάδες. Διότι, κάπου διάβασα ένα νούμερο περίπου αστρονομικό, που ανέβαζε τις αιτήσεις-βιογραφικά στις εκατόν ογδόντα (χιλιάδες εννοείται).
Θέτω επίσης ένα ερώτημα, που αφορά τις αρμοδιότητες, τα καθήκοντα και τον πολιτικό ρόλο του γ.γ. ενός υπουργείου. Πόσοι από εμάς, τους ενεργούς έστω πολίτες, που διαβάζουμε εφημερίδες, που ασχολούμαστε με την πολιτική στον έναν ή τον άλλον βαθμό, που συμμετέχουμε στα κοινά, που συνειδητά ψηφίζουμε, βρε αδελφέ, γνωρίζουμε περί του ακριβούς ρόλου αυτής της τόσο νευραλγικής πολιτικής θέσης; Ελάχιστοι, θα έλεγα.
Με βάση, λοιπόν, τη στατιστική, το ποσοστό αυτό θα υπάρχει και στους αιτούντες τις 15 ή 20 ή 30 θέσεις γενικών γραμματέων. Κάποιες αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, λοιπόν, απ' τους τριάντα (;) χιλιάδες δεν γνωρίζουν όχι απλώς για ποιο λόγο απέστειλαν ηλεκτρονικά ένα βιογραφικό, αλλά, και κυρίως, τι θα κληθούν να πράξουν σε περίπτωση που η τύχη και τα προσόντα τους τους αξιώσουν να αναλάβουν μια τέτοια θέση.
Θα μπορούσα να το δεχτώ μόνον σαν μια μαζική επίθεση χιούμορ κάποιων με σπουδές και περγαμηνές, που, βλέποντας την πάγια λογική της αναξιοκρατίας από συστάσεως του νέου ελληνικού κράτους, βάλθηκαν να τρελάνουν υπουργούς και να τινάξουν στον αέρα το ηλεκτρονικό σύστημα αποδοχής αιτήσεων.
Διότι, τι απαιτείται τελικά ως ελάχιστο προσόν, προκειμένου μια αίτηση να μην απορριφθεί; Ενα πτυχίο ανωτάτης σχολής. Μα αυτό το διαθέτουν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες. Οι περισσότεροι απ' αυτούς δε δεν έμειναν στο ένα πτυχίο, έκαναν κουτσά-στραβά κι ένα μάστερ, όλοι συνεννοούνται και εις την αγγλικήν, οπότε;
Α, έρχεται η απάντηση από τα επίσημα χείλη, θα πάρουμε τους άριστους των αρίστων. Και ποιοι είναι αυτοί, λοιπόν; Πόσα πτυχία πρέπει να διαθέτουν, πόσα μάστερ ή ντοκτορά, πόσες γλώσσες πρέπει να μιλούν και σε ποιες δημόσιες ή μη θέσεις πρέπει να έχουν εργαστεί, ώστε η επιλογή τους να μπορεί να χαρακτηριστεί διαφανής και αξιοκρατική;
Το πρόβλημα, κύριε πρωθυπουργέ, δεν βρίσκεται στον αριθμό των πτυχίων, αλλά στην ευφυΐα, στην πολιτική σκέψη και στη δυνατότητα, τέλος, όποιων επιλεγούν να μπορούν να συνεργαστούν με τους υπουργούς, προκειμένου να παραχθεί το όποιο έργο. (Μεγάλη κουβέντα τώρα αυτή, αλλά τέλος πάντων.)
Μέχρι τώρα, όλοι τουλάχιστον γνωρίζαμε πως οι θέσεις αυτές είναι πρώτα και κύρια θέσεις πολιτικές και πρέπει να τις κατέχουν στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, προκειμένου να κριθούν κι αυτά με πολιτικά κριτήρια στο τέλος της τετραετίας.
Ενας λαμπρός επιστήμονας μπορεί να διεκδικήσει (και βέβαια με διαγωνισμούς και αξιοκρατία) μια θέση ειδικού συμβούλου, σε θέματα που άπτονται του συγκεκριμένου γνωστικού του πεδίου, αλλά ένας γ.γ. είναι πολιτικό πρόσωπο και κανένας δεν θα έψεγε τον πρωθυπουργό ή τους υπουργούς εάν επέλεγαν ικανά πρόσωπα (κυρίως) και ανθρώπους της εμπιστοσύνης τους.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας αφήσουμε κατά μέρος τα επικοινωνιακά παιχνίδια.
Θέτω επίσης ένα ερώτημα, που αφορά τις αρμοδιότητες, τα καθήκοντα και τον πολιτικό ρόλο του γ.γ. ενός υπουργείου. Πόσοι από εμάς, τους ενεργούς έστω πολίτες, που διαβάζουμε εφημερίδες, που ασχολούμαστε με την πολιτική στον έναν ή τον άλλον βαθμό, που συμμετέχουμε στα κοινά, που συνειδητά ψηφίζουμε, βρε αδελφέ, γνωρίζουμε περί του ακριβούς ρόλου αυτής της τόσο νευραλγικής πολιτικής θέσης; Ελάχιστοι, θα έλεγα.
Με βάση, λοιπόν, τη στατιστική, το ποσοστό αυτό θα υπάρχει και στους αιτούντες τις 15 ή 20 ή 30 θέσεις γενικών γραμματέων. Κάποιες αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, λοιπόν, απ' τους τριάντα (;) χιλιάδες δεν γνωρίζουν όχι απλώς για ποιο λόγο απέστειλαν ηλεκτρονικά ένα βιογραφικό, αλλά, και κυρίως, τι θα κληθούν να πράξουν σε περίπτωση που η τύχη και τα προσόντα τους τους αξιώσουν να αναλάβουν μια τέτοια θέση.
Θα μπορούσα να το δεχτώ μόνον σαν μια μαζική επίθεση χιούμορ κάποιων με σπουδές και περγαμηνές, που, βλέποντας την πάγια λογική της αναξιοκρατίας από συστάσεως του νέου ελληνικού κράτους, βάλθηκαν να τρελάνουν υπουργούς και να τινάξουν στον αέρα το ηλεκτρονικό σύστημα αποδοχής αιτήσεων.
Διότι, τι απαιτείται τελικά ως ελάχιστο προσόν, προκειμένου μια αίτηση να μην απορριφθεί; Ενα πτυχίο ανωτάτης σχολής. Μα αυτό το διαθέτουν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες. Οι περισσότεροι απ' αυτούς δε δεν έμειναν στο ένα πτυχίο, έκαναν κουτσά-στραβά κι ένα μάστερ, όλοι συνεννοούνται και εις την αγγλικήν, οπότε;
Α, έρχεται η απάντηση από τα επίσημα χείλη, θα πάρουμε τους άριστους των αρίστων. Και ποιοι είναι αυτοί, λοιπόν; Πόσα πτυχία πρέπει να διαθέτουν, πόσα μάστερ ή ντοκτορά, πόσες γλώσσες πρέπει να μιλούν και σε ποιες δημόσιες ή μη θέσεις πρέπει να έχουν εργαστεί, ώστε η επιλογή τους να μπορεί να χαρακτηριστεί διαφανής και αξιοκρατική;
Το πρόβλημα, κύριε πρωθυπουργέ, δεν βρίσκεται στον αριθμό των πτυχίων, αλλά στην ευφυΐα, στην πολιτική σκέψη και στη δυνατότητα, τέλος, όποιων επιλεγούν να μπορούν να συνεργαστούν με τους υπουργούς, προκειμένου να παραχθεί το όποιο έργο. (Μεγάλη κουβέντα τώρα αυτή, αλλά τέλος πάντων.)
Μέχρι τώρα, όλοι τουλάχιστον γνωρίζαμε πως οι θέσεις αυτές είναι πρώτα και κύρια θέσεις πολιτικές και πρέπει να τις κατέχουν στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, προκειμένου να κριθούν κι αυτά με πολιτικά κριτήρια στο τέλος της τετραετίας.
Ενας λαμπρός επιστήμονας μπορεί να διεκδικήσει (και βέβαια με διαγωνισμούς και αξιοκρατία) μια θέση ειδικού συμβούλου, σε θέματα που άπτονται του συγκεκριμένου γνωστικού του πεδίου, αλλά ένας γ.γ. είναι πολιτικό πρόσωπο και κανένας δεν θα έψεγε τον πρωθυπουργό ή τους υπουργούς εάν επέλεγαν ικανά πρόσωπα (κυρίως) και ανθρώπους της εμπιστοσύνης τους.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας αφήσουμε κατά μέρος τα επικοινωνιακά παιχνίδια.
Πρέπει να κατατεθεί ο προϋπολογισμός και τα συναρμόδια υπουργεία δεν έχουν προσλάβει ακόμα τα πρόσωπα που θα κληθούν να σηκώσουν το βάρος της οργάνωσης και κατάρτισής του.
Το βασικό όμως είναι, πως με το καλημέρα η νέα κυβέρνηση δείχνει ένα δείγμα γραφής που εμπεριέχει αρκετή υποκρισία και μπόλικο επικοινωνιακό εντυπωσιασμό.
Το βασικό όμως είναι, πως με το καλημέρα η νέα κυβέρνηση δείχνει ένα δείγμα γραφής που εμπεριέχει αρκετή υποκρισία και μπόλικο επικοινωνιακό εντυπωσιασμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου