Tης Χριστινας ΚοψινηΕάν ο αρχαιολόγος του μέλλοντος έπρεπε να προσδιορίσει την εποχή των ευρημάτων μόνο από τους τίτλους των εφημερίδων για το ασφαλιστικό, θα του ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Πώς να διαχωρίσει το 1998, έτος κοινωνικού διαλόγου για το «μικρό ασφαλιστικό» επί υπουργίας Μιλτ. Παπαϊωάννου στο Εργασίας, από το 2002, που ήταν χρονιά διαλόγου για το μεγάλο πακέτο Γιαννίτση, ή ακόμη και από τη διετία 2007–2008 των υπουργών της Ν.Δ. Μαγγίνα - Πετραλιά;
Σε αυτήν την περίπτωση το έργο του θα αποδεικνυόταν σύνθετο, διότι όλα θα έμοιαζαν: τα προβλήματα, οι προτάσεις, οι διαδικασίες διαλόγου, οι «αποκλειστικές πληροφορίες», οι κριτικές, οι διαρροές και πάνω από όλα τα λάθη φαίνονται να είναι ίδια, είτε είναι στην κυβέρνηση η Ν.Δ. είτε το ΠΑΣΟΚ.
Tο ίδιο λάθος αυτής της επανάληψης είναι έτοιμη να πράξει και αυτή η κυβέρνηση. Φωνάζει το πρόβλημα, αλλά δεν έχει επεξεργαστεί ουδεμία σοβαρή πρόταση. Φοβίζει, αλλά δεν οργανώνει μια δημόσια και ουσιαστική συζήτηση, που θα πείθει την κοινωνία ότι δεν θα ληφθούν αποφάσεις πίσω από την πλάτη της. Η κυβέρνηση λέει πολλά για το ασφαλιστικό, αλλά ακόμη τίποτε το συγκεκριμένο. Και αυτό σημαίνει ότι είτε φοβάται την αντίδραση των τελικών επιλογών της είτε δεν ξέρει τι να κάνει.
Εκτός κι αν η παρέμβαση στο ασφαλιστικό περιοριστεί στην περιστολή της φαρμακευτικής δαπάνης, όπως επιμένει και ο υπουργός Εργασίας. Ενα πρόβλημα που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, εάν, όμως, οι υπουργοί είχαν «κότσια» να τα βάλουν με τα συμφέροντα και να εξοικονομήσουν τουλάχιστον μισό δισ. το μήνα από τον έλεγχο των προμηθειών και των συνταγών. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση δεν χρειάζεται να πειστεί η κοινωνία για τις παρεμβάσεις που απαιτούνται. Υπάρχει και το barcode. Oι υπουργοί, οι διοικητές, οι διευθυντές, οι γιατροί και το προσωπικό των Ταμείων πρέπει να πειστούν και να συνετιστούν.
Oμως, η συζήτηση αναπτύσσεται και πάλι γύρω από τα όρια ηλικίας, τις συντάξεις και όλα τα συναφή, χωρίς κανείς να παίρνει σαφή θέση. Η κυβέρνηση φαίνεται ή είναι απροετοίμαστη. Δεν έφτασαν 5 χρόνια στην αντιπολίτευση για να επεξεργαστεί στέρεες προτάσεις; Δεν ξέρει πώς να κάνει έναν αποτελεσματικό διάλογο, καλώντας τα καλύτερα μυαλά για να τα βάλει να σκεφτούν, να συζητήσουν ή απλώς να απαριθμήσουν τι έκαναν οι άλλες χώρες.
Το ασφαλιστικό ενισχύει την εντύπωση που δημιουργείται: η νέα κυβέρνηση φαίνεται ότι στερείται αυτού του συγκριτικού πλεονεκτήματος που της αναγνωρίζαμε πριν αναλάβει. Τη διαχειριστική ικανότητα να διευθετεί και να βρίσκει λύσεις πριν λιμνάσουν τα προβλήματα. Το πλεονέκτημα που της έδιδε προβάδισμα από τη Ν.Δ. («και αυτοί έκαναν σκάνδαλα, αλλά τουλάχιστον έλυναν και κανένα πρόβλημα», λέγαμε για το ΠΑΣΟΚ) δεν επιβεβαιώνεται ούτε στο ασφαλιστικό, που παραμένει ένα πρόβλημα που κανείς, ακόμη, δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει σοβαρά.
Tο ίδιο λάθος αυτής της επανάληψης είναι έτοιμη να πράξει και αυτή η κυβέρνηση. Φωνάζει το πρόβλημα, αλλά δεν έχει επεξεργαστεί ουδεμία σοβαρή πρόταση. Φοβίζει, αλλά δεν οργανώνει μια δημόσια και ουσιαστική συζήτηση, που θα πείθει την κοινωνία ότι δεν θα ληφθούν αποφάσεις πίσω από την πλάτη της. Η κυβέρνηση λέει πολλά για το ασφαλιστικό, αλλά ακόμη τίποτε το συγκεκριμένο. Και αυτό σημαίνει ότι είτε φοβάται την αντίδραση των τελικών επιλογών της είτε δεν ξέρει τι να κάνει.
Εκτός κι αν η παρέμβαση στο ασφαλιστικό περιοριστεί στην περιστολή της φαρμακευτικής δαπάνης, όπως επιμένει και ο υπουργός Εργασίας. Ενα πρόβλημα που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, εάν, όμως, οι υπουργοί είχαν «κότσια» να τα βάλουν με τα συμφέροντα και να εξοικονομήσουν τουλάχιστον μισό δισ. το μήνα από τον έλεγχο των προμηθειών και των συνταγών. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση δεν χρειάζεται να πειστεί η κοινωνία για τις παρεμβάσεις που απαιτούνται. Υπάρχει και το barcode. Oι υπουργοί, οι διοικητές, οι διευθυντές, οι γιατροί και το προσωπικό των Ταμείων πρέπει να πειστούν και να συνετιστούν.
Oμως, η συζήτηση αναπτύσσεται και πάλι γύρω από τα όρια ηλικίας, τις συντάξεις και όλα τα συναφή, χωρίς κανείς να παίρνει σαφή θέση. Η κυβέρνηση φαίνεται ή είναι απροετοίμαστη. Δεν έφτασαν 5 χρόνια στην αντιπολίτευση για να επεξεργαστεί στέρεες προτάσεις; Δεν ξέρει πώς να κάνει έναν αποτελεσματικό διάλογο, καλώντας τα καλύτερα μυαλά για να τα βάλει να σκεφτούν, να συζητήσουν ή απλώς να απαριθμήσουν τι έκαναν οι άλλες χώρες.
Το ασφαλιστικό ενισχύει την εντύπωση που δημιουργείται: η νέα κυβέρνηση φαίνεται ότι στερείται αυτού του συγκριτικού πλεονεκτήματος που της αναγνωρίζαμε πριν αναλάβει. Τη διαχειριστική ικανότητα να διευθετεί και να βρίσκει λύσεις πριν λιμνάσουν τα προβλήματα. Το πλεονέκτημα που της έδιδε προβάδισμα από τη Ν.Δ. («και αυτοί έκαναν σκάνδαλα, αλλά τουλάχιστον έλυναν και κανένα πρόβλημα», λέγαμε για το ΠΑΣΟΚ) δεν επιβεβαιώνεται ούτε στο ασφαλιστικό, που παραμένει ένα πρόβλημα που κανείς, ακόμη, δεν επιθυμεί να αντιμετωπίσει σοβαρά.
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου