The New York Times
Η εργατική αναταραχή που εξαπλώνεται στις βιομηχανικές πόλεις της Κίνας έχει εξαντλήσει την κυβέρνηση.
Τον περασμένο μήνα ο πρωθυπουργός Ουέν Τζιαμπάο ή «παππούς Ουέν» είπε στους εργαζομένους στον σταθμό του μετρό του Πεκίνου ότι η κυβέρνηση και η κοινωνία «θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τους εργάτες-εσωτερικούς μετανάστες σαν δικά τους παιδιά». Οι Κινέζοι εργάτες, θύματα εκμετάλλευσης, δεν χρειάζονται ακόμα έναν γονέα αλλά υψηλότερους μισθούς, καλύτερες συνθήκες εργασίας και μια ευκαιρία να συστήσουν ανεξάρτητα συνδικάτα. Η Κίνα πρέπει να πάψει να είναι το κάτεργο του κόσμου. (...)
Οι συνθήκες εργασίας σε πάρα πολλά εργοστάσια είναι ζοφερές, το ίδιο και οι πληρωμές. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τορόντο Σταρ», στη βιομηχανία βάμβακος Πίνγκντινσαν οι εργάτες πληρώνονται 65 σεντς την ώρα με απάνθρωπες βάρδιες που κρατούν δύο ημέρες και με θερμοκρασία 40 βαθμούς. (...)
Γενικά, η Κίνα τα έχει καταφέρει καλά με τη στρατηγική εξαγωγών που βασίζεται στη φτηνή εργασία και στο φτηνό νόμισμα. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ τριπλασιάστηκε την τελευταία δεκαετία στα 7.200 δολάρια, ενώ έπεσε στο 16% το 2005 το ποσοστό όσων ζουν με κάτω από ένα δολάριο την ημέρα από 36% το 1999. (...)
Την ευημερία της χώρας καρπώνονται οι εταιρείες. (...)
Αν δεν αντιμετωπίσει τους εργαζομένους καλύτερα, η Κίνα δεν έχει πιθανότητες να γίνει δίκαιη και σταθερή κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου