Του Nicholas D. Kristof / The New York Times
Ολοι σχεδόν αναγνωρίζουν ότι η κατοχή της Δυτικής Οχθης δεν αποτελεί βιώσιμη πολιτική επιλογή και συνιστά πλήγμα για την εικόνα του Ισραήλ. Υπάρχει όμως και μια άλλη αλήθεια, η οποία δεν λέγεται τόσο συχνά στις ΗΠΑ: ότι η κατοχή είναι ηθικά απαράδεκτη.
Στη νότια πλευρά των λόφων της Χεβρώνας, έχει στηθεί ένας φράκτης από συρματόπλεγμα. Από τη μία του πλευρά βρίσκεται το βεδουίνικο χωριό Ουμ αλ Κέιρ. Οι Παλαιστίνιοι κάτοικοί του ζουν σε άθλιες σκηνές. Οι Ισραηλινοί δεν τους επιτρέπουν να χτίσουν σπίτια, ούτε τους παρέχουν ηλεκτρικό ρεύμα, ύδρευση και αποχέτευση. Οποτε οι χωρικοί τολμούν να χτίσουν κάποιο παράπηγμα ή στάνες για τα ζώα τους, οι ισραηλινές δυνάμεις μπαίνουν στο χωριό και τα καταστρέφουν, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα καταγγέλλουν οι ίδιοι και οι ΜΚΟ ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στην απέναντι πλευρά του φράκτη, βρίσκεται ο ισραηλινός εποικισμός του Καρμέλ, μια πανέμορφη πράσινη όαση, που μοιάζει με αμερικανικό προάστιο. Οι κήποι των σπιτιών είναι προσεγμένοι, τα παιδιά κάνουν ποδήλατο στους δρόμους και τα σπίτια διαθέτουν κλιματισμό. Επίσης, το Καρμέλ διαθέτει μια ολοκαίνουργια βιοτεχνική μονάδα εκτροφής κοτόπουλων. Ενας Ισραηλινός ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σημείωσε με πικρία ότι «αυτά τα κοτόπουλα καταναλώνουν περισσότερο ηλεκτρικό ρεύμα από όλους τους Παλαιστινίους της περιοχής».
Είναι, φυσικά, γνωστό ότι οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το Ισραήλ δημοσιοποιούνται πολύ περισσότερο απ’ ό, τι οι παραβιάσεις των υπόλοιπων κρατών της περιοχής. Εξάλλου, η μεγαλύτερη σε έκταση κλοπή αραβικής γης δεν έχει καμία σχέση με τους Παλαιστινίους: πρόκειται για την πλούσια σε ορυκτό πλούτο Δυτική Σαχάρα, την οποία και έκλεψε το Μαρόκο από τους κατοίκους της.
Ωστόσο, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, που χρησιμοποιούνται από ορισμένους, δεν αλλάζουν την άσχημη αλήθεια: ο σύμμαχός μας, το Ισραήλ, χρησιμοποιεί τη στρατιωτική βοήθεια που του παρέχει η Αμερική ώστε να διαιωνίζει μια κατοχή που είναι και άδικη και καταπιεστική. Το Τελ Αβίβ χαλάρωσε φέτος τους περιορισμούς στα σημεία ελέγχου της Δυτικής Οχθης, γεγονός που βελτίωσε τις ζωές των κατοίκων της, αλλά το σύστημα παραμένει εγγενώς κακόηθες.
Οι εθελοντές της «B’Tselem», μιας ισραηλινής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη δουλειά της οποίας θαυμάζω εδώ και χρόνια, με πήγαν στους λόφους της Χεβρώνας για να δω την κατάσταση που επικρατεί και τις διακρίσεις στις οποίες υπόκεινται οι Παλαιστίνιοι. Η περιοχή πρόκειται, όπως φαίνεται, να φιλοξενήσει καταυλισμό εποίκων. Εξ ου και το Ισραήλ βρίσκει όσες αστείες δικαιολογίες μπορεί ώστε να διώξει τους Παλαιστίνιους κατοίκους της από αυτήν ή να τους εξαναγκάσει να φύγουν από μόνοι τους, κάνοντας τις ζωές τους ανυπόφορες. «Πρόκειται για μια συστηματική προσπάθεια των Αρχών να εκτοπίσουν τους ντόπιους», μας λέει η Σαρίτ Μικαέλι, εκπρόσωπος Τύπου της «B’Tselem».
Στο χωριό Τούμπα, ορισμένοι Παλαιστίνιοι αγρότες ζουν σε σπηλιές, επειδή η ισραηλινή πολεοδομία δεν τους δίνει άδειες να χτίσουν σπίτια. Μετά κόπων και βασάνων, καταφέρνουν να μαζέψουν λίγο βρόχινο νερό, την ώρα που στον γειτονικό εποικισμό του Μαόν οι Ισραηλινοί απολαμβάνουν την πολυτέλεια της ύδρευσης.
«Φυτεύουν δέντρα και φτιάχνουν κήπους και εμείς δεν έχουμε καν αρκετό νερό να πιούμε, παρότι ζούσαμε εδώ πριν από εκείνους», μας παραπονιέται ο Ιμπραήμ Τζουντίγια, κτηνοτρόφος που μεγαλώνει καμήλες στην Τούμπα. Ο κ. Τζουντίγια υποστηρίζει επίσης ότι, όταν τελειώνει το βρόχινο νερό, αναγκάζεται να αγοράζει νερό από δεξαμενές σε τιμή τετραπλάσια ανά κυβικό από εκείνη που πληρώνουν οι Ισραηλινοί.
Στο σχολείο της Τούμπα, τα παιδιά των Παλαιστινίων πέφτουν συχνά θύματα επίθεσης από Ισραηλινούς εποίκους. Χριστιανικές και άλλες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις στέλνουν εθελοντές για να προστατεύσουν τα παιδιά από τις επιθέσεις. Οπως καταγγέλλουν όμως, οι έποικοι τους χτυπούν και αυτούς με κλομπ και αλυσίδες. Επειδή όμως οι επιθέσεις σε ξένους παίρνουν μεγαλύτερη δημοσιότητα από τις επιθέσεις σε Παλαιστινίους, ο ισραηλινός στρατός αναγκάστηκε να αναλάβει το έργο της συνοδείας των μικρών μαθητών από και προς το σχολείο. Οι συνοδείες όμως δεν είναι τακτικές, γεγονός που αναγκάζει τα παιδιά να κάνουν συχνά τεράστιες παρακάμψεις, ώστε να φτάσουν στο σχολείο χωρίς να περάσουν από περιοχές εποίκων.
Είναι φυσικά αλήθεια ότι και οι Παλαιστίνιοι φέρονται ορισμένες φορές βίαια. Στη συγκεκριμένη περιοχή είχαν αναφερθεί και δολοφονίες εποίκων από το 1998 έως το 2002. Επίσης, οι Παλαιστίνιοι πετάνε συχνά πέτρες στους εποίκους, με αποτέλεσμα ο Ισραηλινός στρατός να τους απαγορεύει πλέον να πλησιάζουν στους εποικισμούς, ακόμη και όταν αυτό είναι απαραίτητο για να βοσκήσουν τα κοπάδια τους.
Στο μεταξύ, οι εποικισμοί επεκτείνονται συνεχώς, κάτι που αποτελεί και την πλέον επονείδιστη όψη της κατοχής. Σε άλλα θέματα, σημειώνεται κάποια πρόοδος: Μια ισραηλινή ανθρωπιστική οργάνωση εξοπλίζει Παλαιστινίους που δεν έχουν πρόσβαση στο δίκτυο ηλεκτροδότησης με ηλιακά κάτοπτρα και μικρές ανεμογεννήτριες. Επίσης, οι επιθέσεις των εποίκων έχουν μειωθεί, αφού η «B’Tselem» έδωσε στα παιδιά των Παλαιστινίων κάμερες για να καταγράφουν τα περιστατικά. Πάντως, μία 19χρονη έγκυος Παλαιστίνια εισήχθη στο νοσοκομείο τον περασμένο μήνα, λόγω επίθεσης που δέχθηκε από εποίκους.
Το Ισραήλ έχει κάποιο δίκιο όταν υποστηρίζει ότι αν αποχωρήσει από τη Δυτική Οχθη, θα δημιουργηθούν προβλήματα ασφάλειας για τους κατοίκους του. Εντούτοις, η δικαιολογία αυτή δεν αρκεί για να μας κάνει να παραγνωρίσουμε το πλέον θεμελιώδες πρόβλημα της κατοχής: είναι ανήθικη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου