Του Δ. Γ. Παπαδοκωστόπουλου
Tα ελληνικά δημόσια οικονομικά κατέρρευσαν και η χώρα προσπαθεί να βρει πόρους για να εξυπηρετήσει το τεράστιο χρέος της. Ο πρωθυπουργός, διαισθανόμενος την τρομακτική απειλή των αγορών, κατάφερε να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους να συμπήξουν ένα μηχανισμό άμυνας και αποφυγής της πτώχευσης. Προς στιγμήν το απόλυτα δραματικό γεγονός (να μην μπορεί η χώρα να βρει πιστωτές) αποφεύχθηκε.
Μένει βέβαια ο διασυρμός και, προπαντός, ένα γκρίζο μέλλον που φορτώθηκε στις επόμενες γενιές Ελλήνων.
Στις αρχές του 2000, όταν η κυβέρνηση Σημίτη ανακάλυπτε τα σύγχρονα χρηματοοικονομικά προϊόντα, που της παρείχαν αφειδώς και με το αζημίωτο τράπεζες και οργανισμοί, οι οποίοι σήμερα πυροβολούν την Ελλάδα, κάποιοι πίστεψαν ότι βρήκαμε την Αμερική. Ένα από αυτά τα εξαίρετα προϊόντα ήταν και τα προέσοδα, μέσω των οποίων απορροφούνταν κυριολεκτικά έσοδα από το μέλλον και τις επόμενες γενιές. Για παράδειγμα προεισπράτταμε έσοδα από λαχεία, έσοδα από τα Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και πολλά άλλα, που ανήκαν στα επόμενα χρόνια. Ταυτόχρονα μεταφέραμε πληρωμές στο μέλλον, επιβαρύνοντας το αύριο.
Με άλλα λόγια προετοιμάζαμε την χρεοκοπία μας, την οποία η τότε κυβέρνηση Σημίτη ονόμαζε οχύρωση της οικονομίας, ισχυροποίηση και άλλα τέτοια στομφώδη. Οι ελάχιστοι που αντέτειναν στις πρακτικές εκείνες έναν αντιρρητικό λόγο με κεντρικό επιχείρημα την παράνομη απαλλοτρίωση πόρων από το μέλλον, αντιμετωπίζονταν περίπου σαν εχθροί της πατρίδας, από τους υπάρχοντες σε κάθε εποχή «εθνικόφρονες».
Πολλά από εκείνα τα έσοδα, όπως είναι φυσικό, θα λείψουν στις μέρες μας. Επίσης πολλές από εκείνες τις δαπάνες (κυρίως στον τομέα των πολεμικών εξοπλισμών) θα εμφανιστούν τώρα μπροστά μας.
Προκειμένου να αντεπεξέλθει η χώρα στην έκτακτη συγκυρία και σε όλα τα συμπαρομαρτούντα, θα κληθούν οι φορολογούμενοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη, για να πληρώσουν τις άφρονες επιλογές και μεγαλοστομίες πολλών πολιτικών, από τη μια, αλλά και στελεχών, τραπεζικών κυρίως, που έφερναν στη χώρα νέες ιδέες. Βέβαια ουδείς από όλους εκείνους αισθάνεται σήμερα στοιχειωδώς την ανάγκη να κάνει αυτοκριτική και να προφέρει έστω ένα ελάχιστο συγγνώμη, για όσα δεινά επισωρεύτηκαν στην χώρα.
Κάποιοι μάλιστα εξ αυτών δεν διστάζουν να δίνουν και συμβουλές μέσω στηλών εφημερίδων ή τηλεοπτικών σταθμών, για το τι πρέπει να κάνει ώστε να σωθεί η ελληνική οικονομία.
Οι «λωτοφάγοι» ξεχνούν, και βέβαια άνθρωποι χωρίς μνήμη μπορούν ευχαρίστως να πληρώνουν αδιαμαρτύρητα τις αμαρτίες άλλων.
πηγη ΙΣΟΤΙΜΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου