Γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Πολλά πράγματα με κρατούν σε μόνιμο άγχος, όπως και πάρα πολλούς άλλους Έλληνες αυτή την περίοδο. Όχι ο φόβος της πτώχευσης (ή στάσης πληρωμών επί το ευγενικότερον), που μόνο για την κυβερνητική προπαγάνδα δεν υπάρχει πλέον, ούτε οι μειώσεις του προσωπικού μου εισοδήματος. Κινδυνεύω από κατάθλιψη επειδή δεν αντέχω το καθημερινό και καταιγιστικό «δούλεμα». Αυτή την απαίσια πλύση εγκεφάλου στην οποία υποβάλλομαι μόλις τολμήσω να ανοίξω τηλεόραση, να κοιτάξω πρωτοσέλιδα ή να μπω σε «ενημερωτικά» blogs.
Και φοβάμαι περισσότερο από τους αισχρούς προπαγανδιστές, τους ανόητους συμπολίτες μου. Εκείνους που θέλουν να ελπίζουν ότι θα ξεπεράσουμε, έστω με δυσκολίες, τα προβλήματα και κάποτε θα φτάσουμε σε υγιή οικονομική ανάπτυξη.
Με ποιους πολιτικούς; Με εκείνους που ανοίγουν εθνικό κουμπαρά με τα 10 ευρώ του αθώου πιτσιρικά και μειώνουν τάχα το μισθό τους, κανονίζοντας να βγάζουν πολύ περισσότερα με την «έκτακτη» αποζημίωσή τους από τις επιτροπές της Βουλής, που συμμετέχουν επειδή αυτή είναι η δουλειά τους;
΄Η, με εκείνους που άνοιξαν εξεταστικές επιτροπές και δεν αξιοποίησαν την άμεση μαρτυρία ότι πριν από κάθε εκλογές περνούσαν οι εισπράκτορες των κομμάτων εξουσίας από τη Ζήμενς για να τα πιάσουν χοντρά;
Με ποιο μηχανισμό πληροφόρησης; Των χρυσοπληρωμένων παράσιτων της «Ενημέρωσης» και της «Ψυχαγωγίας» μέσα από λογαριασμούς κρατικού προϋπολογισμού και δήμων;
Με ποια γραφειοκρατία; Του «γρηγορόσημου» και της μίζας για κάθε τι που θέλει κρατική υπογραφή; ΄Η μήπως θα αλλάξουν νοοτροπία, φοβούμενοι… την κυβέρνηση, οι εφοριακοί, οι πολεοδόμοι, οι αστυνόμοι και κάθε άλλος που διαπλέκεται με πολίτες και έχει εθιστεί «να τα πιάνει»;
Με ποιο τραπεζικό σύστημα; Εκείνο που θεωρεί υπάλληλό του την πολιτική ηγεσία και που επιδοτείται με εκατομμύρια ευρώ, όταν έχει υπερκέρδη σε περίοδο κρίσης και η χώρα στραγγαλίζει το συνταξιούχο για να μαζέψει χρήμα;
Με ποιες επιχειρήσεις; Εκείνες που άνοιγαν με περισσή ευκολία λαδώνοντας για να κάνουν αρπαχτές και να μεταλλαχθούν σε χρηματιστηριακές φούσκες ή εκείνες που δεν άνοιξαν ποτέ επειδή τους ζητήθηκαν δυσθεώρητες μίζες;
Όλα αυτά με έχουν κάνει να λιποθυμάω από αηδία και ταυτόχρονα να αισθάνομαι σαν την Πόντια πόρνη, όταν έμαθε ότι οι άλλες πληρωνόντουσαν.
Δεν ξέρω πια πώς να αντιδράσω. Γι’ αυτό αποφάσισα να ασχολούμαι με οτιδήποτε εκτός πολιτικής. Καλύτερα ιδιώτης (ηλίθιος δηλαδή) παρά αγχωμένη πόρνη που πρέπει να πληρώνει τις σχέσεις του νταβατζή της.
ΠΗΓΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου