Η μυθολογία της κρίσης

Tου Βασιλη Zηρα

Ο ένας μετά τον άλλο οι μύθοι που γέννησε η κρίση καταρρέουν, όπως για παράδειγμα αυτός του πρωθυπουργού που θα βγάλει τη χώρα από τη δύσκολη θέση επειδή έχει καλές διεθνείς σχέσεις και συνομιλεί με επιφανείς καθηγητές Οικονομικών από το εξωτερικό.

Ενας άλλος μύθος, τον οποίο ασμένως υιοθέτησαν -για την ακρίβεια επέβαλαν- οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ήταν ότι θα κοροϊδέψουμε τους δανειστές μας με το Πρόγραμμα Σταθερότητας, θαρρείς ότι θα διέφευγε της προσοχής τους πως σε συνθήκες ύφεσης είναι ανέφικτη η μείωση του ελλείμματος με διατηρήσιμο τρόπο κατά 10 μονάδες του ΑΕΠ.

Την ίδια τύχη είχε και ο άλλος ευσεβής πόθος -Ευρωπαίων και Ελλήνων- ότι θα αρκούσε η πολιτική βούληση των ηγετών των «16» για στήριξη της Ελλάδας προκειμένου να αποκλιμακωθούν τα spreads.

Τα τελευταία 24ωρα καταρρέει και ο τελευταίος μύθος: το γεμάτο 45άρι. Οτι δηλαδή με 45 δισ. ευρώ που ανακοίνωσαν ότι προτίθενται δανείσουν το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη, η Ελλάδα θα αγοράσει τον χρόνο που απαιτείται ώστε να βγει και πάλι να αντλήσει δανεικά από την αγορά. Αυτή όμως απεφάνθη ότι ούτε τα 45 δισ. είναι αρκετά, ούτε η Ελλάδα εμπνέει καμία εμπιστοσύνη ότι θα τα καταφέρει.

Εγιναν πολλά λάθη -επιλογών, στρατηγικής και διαχείρισης- και τα προηγούμενα 30 χρόνια και την 6ετία Καραμανλή και τους τελευταίους 6 μήνες, και από την Ελλάδα και από την Κομισιόν και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και από την κ. Μέρκελ. Οι ευθύνες δεν ισοκατανέμονται ούτε συμψηφίζονται, αλλά αυτές τις ώρες είναι δευτερεύουσας σημασίας. Το σημαντικό είναι την Κυριακή, πρώτον, να αγοράσουμε επαρκή χρόνο και, δεύτερον, να τον αξιοποιήσουμε. Η αγορά χρόνου σημαίνει ότι η συμφωνία διάσωσης θα διασφαλίζει τον δανεισμό της Ελλάδας από το ΔΝΤ και την Ευρωζώνη, όχι μόνο για το 2010, αλλά και για τα επόμενα χρόνια τουλάχιστον. Θα πρέπει να θέτει ένα οριστικό τέλος στα σενάρια περί χρεοκοπίας ή αναδιάρθρωσης χρέους. Οχι επειδή θα το λένε ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Παπακωνσταντίνου ή ο κ. Ρομπέι (έτσι κι αλλιώς οι επενδυτές δεν τους ακούν), αλλά επειδή δεν θα χρειάζεται. Γι’ αυτό και ΔΝΤ και Ευρωζώνη προσανατολίζονται να δώσουν ένα μεγάλο πακέτο 120 -150 δισ. ευρώ για την τριετία, το μεγαλύτερο πακέτο στήριξης που έχει δοθεί ποτέ.

Η αξιοποίηση του χρόνου που θα αγοραστεί είναι αμιγώς ελληνική υπόθεση. Ιδανικά σημαίνει ότι ο πρωθυπουργός θα σταματήσει να λέει ότι υλοποιεί μια πολιτική που δεν την πιστεύει. Σημαίνει ότι θα απαλλαγεί από εκείνους που τον έπεισαν ότι τη λύση στο πρόβλημα δανεισμού της Ελλάδας θα δώσουν οι ιδιωτικές τοποθετήσεις, η Goldman Sachs και οι Κινέζοι ή ότι θα μπορέσει να διαχειριστεί την κρίση με ατέρμονες διαβουλεύσεις και μπλόφες. Σημαίνει ότι θα σχηματίσει ένα υπουργικό συμβούλιο από ανθρώπους με κύρος, διεθνή αξιοπιστία και αποφασιστικότητα με τους οποίους θα πρέπει να σχεδιάσει και να υλοποιήσει το δυσκολότερο πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας.

Σε ελάχιστο χρόνο θα πρέπει να αλλάξουν όλα, από τη νοοτροπία έως τις δομές της διοίκησης και το αναπτυξιακό υπόδειγμα. Οτιδήποτε λιγότερο θα έχει μια κατάληξη: τη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ.

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ