Η... απορρύθμιση της Παιδείας

Γράφει ο ΔΑΜΩΝΙΔΗΣ...

«Όταν οι Έλληνες συσκέπτονται, ουδέν σκέπτονται.

Και όσον περισσότερο συσκέπτονται, τόσον ολιγότερο σκέπτονται…»

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΤΑΛΗΣ

Ο αφορισμός του Γεώργιου Καρτάλη, του σημαντικότερου, κατά κοινή παραδοχή, πολιτικού της μεταπολεμικής περιόδου, του οποίου το Όραμα και την Πολιτική Πράξη (υπουργός Συντονισμού των κυβερνήσεων Νικολάου Πλαστήρα) καταπολέμησαν λυσσαλέως η Ξενοκρατία με τη μορφή της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής και οι εγχώριοι υπηρέτες της, αντανακλά σχεδόν πλήρως την τακτική των «Διαβουλεύσεων» του Νεο-ΠΑΣΟΚ του Γεωργίου Παπανδρέου του Νεώτερου σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας, και ειδικότερα στον ευαίσθητο τομέα της Παιδείας…

Οι «μεταρρυθμίσεις» στον τομέα της Παιδείας κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο, και δη στον χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης, κινούνται σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη κλίμακα -όσοι οι υπουργοί Παιδείας ισάριθμες και οι «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις»- με στόχο την εμπέδωση της ανεπιστημοσύνης, τον έλεγχο του Πανεπιστημίου από τους κομματικούς προθαλάμους, την προώθηση στις πανεπιστημιακές έδρες «ημετέρων», και μάλιστα γόνων των «πολιτικών τζακιών»…

Η Νομιμότητα και στην πλέον τυπική εκδοχή της ποδοπατήθηκε υπό την αιδήμονα σιωπή των «θεματοφυλάκων της Νομιμότητας», της ηγεσίας του Αρείου Πάγου, κατά τις διαδικασίες εκλογής «καθηγητών» ΑΕΙ. Αναδείχθηκαν «καθηγητές» άτομα στερούμενα «βασικών τίτλων σπουδών», δηλαδή πτυχίου ΑΕΙ ή διδακτορικών τίτλων, με μόνο εφόδιο την κομματική εύνοια ή ακόμη και, το οικτρότερο, βάσει σεξιστικών κριτηρίων!...

Το Διαδίκτυο γέμει καταγγελιών, χωρίς βεβαίως να συγκινούνται οι «Θεματοφύλακες της Νομιμότητας»…

Η Γ' Ελληνική Δημοκρατία στις περιπτώσεις αυτές ουδέν έχει να ζηλέψει από το «καθεστώς της 4ης Αυγούστου», όταν ο δικτάτορας Ι. Μεταξάς επέβαλε την εκλογή σε έδρες πανεπιστημιακών των γαμπρών του και η «Χούντα των Συνταγματαρχών» προώθησε σε αντίστοιχες θέσεις τους ανεπιστήμονες υμνητές της…

Και το φρικτότερο: Στα άτομα αυτά ανατέθηκαν από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας καθήκοντα… καθοδηγητών της Παιδείας μας!

Η κ. Άννα Διαμαντοπούλου, καθ' υπόθεση ευρωπαϊκής εμπειρίας -επί χρόνια Επίτροπος της Χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση- στη «μεταρρύθμιση» που αναγγέλλει και προωθεί αντιπαρέρχεται τις «Διαδικασίες της Μπολόνιας», τη «Magna Charta Universitatum» και ουδέ καν λαμβάνει υπόψη της τη γλώσσα των αριθμών που κατατάσσει την Ελλάδα τελευταία στις δαπάνες για την Παιδεία μεταξύ των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Και το κυριότερο: Κινείται εκτός ελληνικού ιστορικού πλαισίου.

Οι συντάκτες της «μεταρρύθμισης Διαμαντοπούλου», προφανώς ανιστόρητοι, διασκελίζουν με περιφρόνηση τις ουσιαστικές και καίριες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που δικαιούνται αυτού του τίτλου, εκείνες του 1917-1920 του Ελευθερίου Βενιζέλου και την αντίστοιχη, αλλά μικρότερης εμβέλειας, «Μεταρρύθμιση Παπανούτσου» της περιόδου 1964-1965.

Η πρώτη, με αρχιτέκτονες την αφρόκρεμα των Ελλήνων Παιδαγωγών (Αλέξανδρος Δελμούζος, Δημήτρης Γληνός, Κουντουράς, Παπαμαύρος κ.ά.), ανέδειξε στην κορυφή της Παιδείας τους αριστείς στον τομέα της εκπαίδευσης, κυρίως της Μέσης και της Στοιχειώδους, με:

• Την ανά διετία επιμόρφωση των λειτουργών της Μέσης Εκπαίδευσης στα αντίστοιχα Διδασκαλεία και αναλόγως της επίδοσης των επιμορφουμένων την προώθησή τους στις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

• Την αποδέσμευση της επιστημονικής εξέλιξης των λειτουργών της Μέσης Εκπαίδευσης από τη μισθολογική τους ανέλιξη. Η τελευταία με βάση την πολυετία και η πρώτη με βάση την επίδοσή τους στα επιμορφωτικά Διδασκαλεία Μέσης Εκπαίδευσης.

• Την καθιέρωση υψηλής βαθμολογίας για την εισαγωγή των υποψήφιων Δασκάλων στις τότε Παιδαγωγικές Ακαδημίες, με επακόλουθο την ανάδειξη στο Λειτούργημα του Δασκάλου των κατά κλίση και όχι εκείνων που δεν διέθεταν τη «σφραγίδα της δωρεάς», αλλά επιδίωκαν την επαγγελματική αποκατάσταση. Σήμερα μάλιστα, με την πληθώρα των Πανεπιστημίων διάσπαρτων σχεδόν σε όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της Χώρας, η λειτουργία επιμορφωτικών Διδασκαλείων θα είναι πλέον αποτελεσματική και ολιγοδάπανη.

Η «Μεταρρύθμιση Παπανούτσου» στηρίχθηκε και εκσυγχρόνισε την αντίστοιχη του Ελευθερίου Βενιζέλου, αλλά την αποτελεσματικότητά της ανέκοψαν το βασιλικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1965 και η θεομηνία της Επταετίας των Συνταγματαρχών…

Η «μεταρρύθμιση Διαμαντοπούλου» μάλλον σε απορρύθμιση της Παιδείας στοχεύει με την καθιέρωση του δείκτη της «Ήσσονος Προσπάθειας», την κατάργηση της βάσης του Δέκα και την εισαγωγή του στοιχείου του «εσωτερικού τουρισμού» στα επαρχιακά κέντρα (ενοικιαστές δωματίων, καφετέριες, εστιατόρια κ.λπ.)…

Θα ήταν ενδιαφέρον η κ. Άννα Διαμαντοπούλου να ενημερώσει την Κοινή Γνώμη:

• Ποιοι και πόσοι από τους «καθηγητές» ΑΕΙ και ΤΕΙ στερούνται διδακτορικού τίτλου.

• Ποιοι και πόσοι «καθηγητές» ΑΕΙ και ΤΕΙ έχουν δημοσιεύσεις σε έγκυρα διεθνή περιοδικά της ειδικότητάς τους και πόσοι ερευνητές έχουν προσφύγει στις επιστημονικές τους εργασίες. Ας σημειωθεί ότι οι δημοσιεύσεις αυτές με τη διαδικασία που περιγράφεται ανωτέρω αποτελούν βασικό κριτήριο για την επιστημονική αξιολόγηση του διδακτικού προσωπικού ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Η ελληνική Παιδεία πέραν των πομφολύγων των «μεταρρυθμιστών» δεν στερείται τόσο κτιριακών εγκαταστάσεων και τεχνικού εξοπλισμού όσο καταρτισμένου επιστημονικώς προσωπικού και στελεχών Λειτουργών της Εκπαίδευσης, και δη της Ανώτατης Παιδείας.