Περασμένα μεγαλεία

ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΥΡΑΣΤΩ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΩ ΚΙ ΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΓΡΑΦΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΦΕΥΡΕΙ Η ΑΘΛΙΑ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ ΠΟΥ ΣΥΜΜΑΧΕΙ ΚΑΙ, ΦΕΥ, ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΚΤΟΝΑ  ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ

Αρθρο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ του

Κώστα Γεωργουσόπουλου

Η γενιά μου ήταν μια από τις πλέον στερημένες και πεινασμένες για εκπαίδευση γενιές. Γεννηθήκαμε στη δικτατορία του Μεταξά, περάσαμε Κατοχή, περάσαμε Εμφύλιο και φτάσαμε στο πανεπιστήμιο μέσα σε κλοιό δυσβάσταχτο: πληρώναμε δίδακτρα, πληρώναμε τα πανεπιστημιακά βιβλία, πηγαίναμε, όπου κι αν κατοικούσαμε στην Αθήνα, με τα πόδια ή με το σαράβαλο λεωφορείο στο πανεπιστήμιο.

Κι όμως, για να μπούμε στο Πανεπιστήμιο η ύλη που εξεταζόμασταν ήταν ΑΠΑΣΑ Η ΥΛΗ που είχαμε διδαχθεί και στις έξι τάξεις του γυμνασίου. Π.χ., στη Φιλοσοφική η ύλη της Ιστορίας ξεπερνούσε τις 2.000 σελίδες. Τα φροντιστήρια στην επαρχία ανύπαρκτα. Στην Αθήνα όλα κι όλα τρία! Κι όσοι είχαν την οικονομική δυνατότητα από την Αθήνα και όσοι ξεπέζευαν, αν μπορούσαν, ένα μήνα πριν από τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου από την επαρχία, έρχονταν σε επαφή με ύλη επαναλήψεων σε τέσσερις- πέντε εβδομάδες. Αυτή η γενιά γέμισε τα πανεπιστήμια, εσωτερικού και εξωτερικού, με μεγάλους επιστήμονες και πλήρωσε τις ανάγκες του Δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα με ανώτατα στελέχη.

Πώς έμπαινες τότε π.χ. στη Φιλοσοφική; (Επιμένω στη σχολή γιατί βλέπω και ακούω τερατώδη πράγματα από τη συντεχνιακή ομοβροντία). Επρεπε με άριστα το 10 για κάθε μάθημα, άρα σύνολο ανώτατης βαθμολογίας στα τέσσερα μαθήματα το 40, να συγκεντρώσεις για να εισαχθείς 24! Αλλά όχι λιγότερο από 6 στην Εκθεση και τα Αρχαία Ελληνικά. Κάτι που θα πει πως, αν συγκέντρωνες 28, με 9 στην Ιστορία, 5 στα Αρχαία, 8 στα Λατινικά και 6 στην Εκθεση δεν έμπαινες στη σχολή! Και να ήταν μόνο αυτό! Ο αριθμός των θέσεων που προκηρύσσονταν ήταν ορισμένος. Αρα, ο αριθμός των εισαγομένων σταματούσε στον βαθμό που εξαντλούσε τον αριθμό εισακτέων. Ετσι συχνά ο τελευταίος εισαγόμενος είχε συγκεντρώσει 26 με αποτέλεσμα τις στρατιές (!) των επιλαχόντων που είχαν συγκεντρώσει το νόμιμο 24,25, που φυσιολογικά και στατιστικά ήταν περίπου το 1/3 των εισαχθέντων!

Το 1965 με τη Μεταρρύθμιση Γ. Παπανδρέου, Παπανούτσου, Ακρίτα, Κακριδή, προβλεπόταν οι απόφοιτοι του γυμνασίου να εισάγονται με εξετάσεις στην πρώτη λυκείου (!). Δίδασκα σε ένα ιδιωτικό της φωτιάς σε γειτονιά της Αθήνας και εξέταζα με επιτροπή συναδέλφων του Δημοσίου (όπως προέβλεπε ο νόμος) το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών. Ε! λοιπόν το άγνωστο θέμα που επιλέξαμε για να διαγωνιστούν οι μαθητές ήταν από έναν λόγο του Λυσία. Ε! λοιπόν, το ίδιο θέμα πριν από δύο χρόνια ετέθη στις εισαγωγικές εξετάσεις της Κατεύθυνσης των Θεωρητικών Επιστημών (Φιλοσοφική, Νομική, Πάντειος κ.τ.λ.) και όχι μόνο του, αλλά με κείμενο γνωστό, διδαγμένο στην τάξη θέμα. Το 1965 στο ιδιωτικό σχολείο της φωτιάς από τους 25 μαθητές βαθμολογήθηκαν πάνω από τη βάση από τους δημόσιους συναδέλφους οι 23! Και στις εξετάσεις πρόπερσι απέτυχαν, βαθμολογημένοι κάτω από τη βάση του 10, το 40% των υποψήφιων επιστημόνων! Και δη, φιλολόγων! Οσο ήμουν μαθητής στο γυμνάσιο οι καθηγητές μου επιθεωρήθηκαν τουλάχιστον 20 φορές και όσο ήμουν, έως το 1982, καθηγητής έφτασα στον βαθμό του γυμνασιάρχη με εκθέσεις των επιθεωρητών που με εξέτασαν.

Από το 1982 έως σήμερα κανείς, μα κανείς, δεν γνωρίζει τι κάνει, αν κάνει κάτι, ένας δάσκαλος στην τάξη του. Ούτε ο γυμνασιάρχης ή ο λυκειάρχης, δεν επιτρέπουν οι συνδικαλιστές να παρακολουθήσει τη δουλειά, τουλάχιστον ενός αρχάριου διδάσκοντος. Και όπως βλέπετε, επιμένουν. Επιχείρημα; Το γελοιωδέστερο: «Εχουμε πτυχίο πανεπιστημίου».

Κάνω προσωπική έκκληση στην αγαπητή μου κ. Διαμαντοπούλου να ζητήσει από το αρχείο των εισαγωγικών εξετάσεων, στην τύχη, περσινά γραπτά υποψηφίων που βαθμολογήθηκαν με βαθμό κάτω από τη βάση- κι όχι υποψηφίων για την Ανθοκομία, αλλά για τη Φιλοσοφική, το Πάντειο, τη Νομική. Και θέλω να με βεβαιώσει αν, ένα τέτοιο γραπτό θα ανεχόταν να μετατραπεί ως εισαγωγικό κριτήριο του ΑΣΕΠ για να προσλάβει κλητήρα στο υπουργείο της. Ποιος αφελής θέλει να πιστεύει πως η κατάσταση στον τόπο μας είναι μόνο οικονομικό αδιέξοδο; Οι εισαγόμενοι με κάτω από τη βάση στα ΑΕΙ και στα ισότιμα πλέον ΤΕΙ ανακυκλώνονται, αφού ο πας εισαγόμενος στα πανεπιστήμια εξέρχεται και οι αγράμματοι παράγουν αγραμμάτους.

Διαβάζω και δεν το πιστεύω. Οι διαγωνιζόμενοι για διορισμό στο Δημόσιο απόφοιτοι της Φιλοσοφικής θα εξετάζονται λέει μόνο σε παιδαγωγικά θέματα, γενικής, πιθανόν και ειδικής διδακτικής και ψυχολογίας. Αρα, οι απόφοιτοι της Σχολής Φιλοσοφίας, Ψυχολογίας κ.τ.λ. που έχουν διδαχθεί μόνο ένα - δύο εξάμηνα Αρχαία Ελληνικά, Ιστορία και Λατινικά, θα πηγαίνουν στα σχολεία αφού θα έχουν πάρει επαρκή βαθμό στη διδακτική να διδάξουν Αρχαία, Ιστορία, Λατινικά, όπου οι μαθητές τους τρόφιμοι φροντιστηρίων από την πρώτη λυκείου θα γνωρίζουν περισσότερα.

Αλλά το άλλο γελοίο επιχείρημα; Λένε οι συνδικαλιστές: «Θα τιμωρούνται οι εκπαιδευτικοί αν οι μαθητές τους αποτυγχάνουν;». Ασφαλώς, αν έχουν βαθμολογηθεί επιεικώς. Αλλά βέβαια τώρα που κανείς πλέον δεν απορρίπτεται και κανείς δεν μένει ανεξεταστέος, πώς θα κριθεί ποιος δάσκαλος μοίρασε βαθμούς και ξεμπέρδεψε, αφού εξάλλου οι περισσότεροι τα μαθαίνουν στα φροντιστήρια; Εκεί να δείτε! Το 95% των υποψηφίων παρακολουθούν φροντιστήρια και το 60% αποτυγχάνουν, άρα και η παραπαιδεία απάτη αποδεικνύεται.

Οχι, κυρία υπουργέ, άκουσα το επιχείρημά σας, η στάθμη των υποψηφίων δεν βελτιώθηκε με τη βάση του 10. Αρα, έπρεπε για να βελτιωθεί, για να φτιάξουμε επιστήμονες να ανέβει η βάση στο 12!

Αφεριμ!