Το στοίχημα των νέων επενδύσεων

Tου Βασιλη Zηρα

Το υπουργείο Οικονομίας έδωσε για διαβούλευση νομοσχέδιο που υπόσχεται ότι μειώνει τις διαδικασίες και τις εργάσιμες ημέρες που απαιτούνται για την ίδρυση επιχειρήσεων από 18 και 38 αντίστοιχα, σε μία ημέρα και με μία επίσκεψη είτε σε ΚΕΠ είτε σε συμβολαιογράφο. Επίσης, μειώνει το κόστος από 1.942 σε 541 ευρώ.

Στη χώρα όπου τίποτα δεν είναι αυτονόητο, το υπουργείο Οικονομίας νομιμοποιείται να θεωρεί μεταρρύθμιση αυτή τη νομοθετική παρέμβαση. Ωστόσο, στην προσπάθεια κάποιου να επενδύσει στην Ελλάδα, η ίδρυση επιχείρησης δεν είναι το μείζον πρόβλημα. Μπορεί να χρειάζεται 20 εργάσιμες ημέρες περισσότερες από ό, τι στην υπόλοιπη Ευρώπη, μπορεί να είναι υποχρεωμένος να περάσει από επιμελητήρια, εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία και νομαρχίες για να δημιουργήσει στα χαρτιά μια επιχείρηση, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Καμία επένδυση δεν ματαιώθηκε σε αυτό το στάδιο, κανένας επιχειρηματίας δεν εγκατέλειψε τα επενδυτικά του σχέδια, επειδή θα έπρεπε να πληρώσει κάποιο τέλος για το εθνικό τυπογραφείο. Ολα αυτά είναι απλώς ανόητα, τριτοκοσμικά και εκνευριστικά, αλλά δεν συνιστούν ανυπέρβλητο εμπόδιο.

Το μείζον πρόβλημα είναι και παραμένει η αδειοδότηση, ώστε να αρχίσει να λειτουργεί η επιχείρηση, να υλοποιείται η επένδυση, να δημιουργούνται θέσεις εργασίας, να παράγεται πλούτος. Η αδειοδότηση μιας επιχείρησης μπορεί να πάρει από αρκετούς μήνες και μερικά «φακελάκια» στην καλύτερη περίπτωση έως πολλά χρόνια, εάν στον δρόμο του ο επενδυτής συναντήσει αντιδρώντα τοπικά συμφέροντα ή την οργανωμένη εθνική διαπλοκή. Τα επενδυτικά σχέδια ματαιώνονται επειδή κανείς δεν γνωρίζει ποιες επενδύσεις επιτρέπονται και πού, επειδή απαιτούνται δεκάδες εγκρίσεις από τους πλέον απίθανους και λιγότερο ή περισσότερο διεφθαρμένους δημόσιους φορείς, επειδή το φορολογικό πλαίσιο μεταβάλλεται συνεχώς. Οι ξένοι επενδυτές έχουν διαγράψει από τις επιλογές τους την Ελλάδα, επειδή προϋπόθεση για να εισέλθουν στην ελληνική αγορά είναι η συνεργασία με τα εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα.

Τα προηγούμενα χρόνια, η απουσία ξένων επενδύσεων αντισταθμιζόταν από τον φθηνό εξωτερικό δανεισμό. Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών δείχνουν ότι αυτό το αναπτυξιακό πρότυπο αποτελεί πλέον παρελθόν. Ο εξωτερικός δανεισμός, ακόμη και αν αποκατασταθούν οι γραμμές πίστωσης προς την Ελλάδα, θα είναι λιγότερος και ακριβότερος και η μόνη λύση για να ενισχυθεί η ανάπτυξη είναι η προσέλκυση ξένων επενδύσεων.

Η μείωση των διαδικασιών για την ίδρυση επιχειρήσεων είναι ένα βήμα, το λιγότερο ουσιαστικό, που δεν έγινε στα χρόνια της «δανεικής» ευδαιμονίας και χρειάστηκαν έξι ολόκληροι μήνες για να πραγματοποιηθεί σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης.

Η ταχύτερη αδειοδότηση μιας επιχείρησης και η υλοποίηση μιας επένδυσης με διαφανείς διαδικασίες και ξεκάθαρους όρους για όλους είναι η πραγματική πρόκληση για την κυβέρνηση.

Και επ’ αυτού το μόνο που υπάρχει από το υπουργείο Οικονομίας είναι μια αόριστη εξαγγελία για κατάθεση κάποιου σχετικού νομοσχεδίου τον ερχόμενο Ιούνιο και ενώ η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο για την επιβίωσή της.

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ